Yuna’s entrance ceremony & Kimono!

6 april
2012

Vandaag was dan dé dag van Yuna’s entrance ceremony. Het begon gelukkig pas om half 11, dus we konden nog even uitslapen! Rond 9 uur kwam okaa-san terug van de kapper, die het haar heel mooi had opgestoken. Daarna hielp mama-chan met het aandoen van de kimono. Dat is echt heel ingewikkeld. Okaa-san stond alleen maar en keek heel chagrijnig voor haar uit, omdat ze zich zo erg verveelde.
De school is hier om de hoek, dus we konden er zo heen lopen. Er waren heel veel mensen en iedereen in zijn mooiste kleren. De kindjes waren allemaal ZO schattig en ZO klein! We gingen als eerst naar het lokaal van Yuna. De lokalen zijn hier ook heel anders dan in Nederland. Er zijn gewone lokalen, maar sommige zijn open, dus zonder deur en muur.
Er waren heel veel mensen bij de 4 lokalen van de eerstejaars, heel veel ouders. Heel veel mensen keken naar mij en waren helemaal verrast dat er een gaijin (buitenlander) in de school was! Ze wezen zelfs naar mij en bleven maar beetje lachen.
Nadat alle kinderen in de klas waren gingen de ouders naar de gymzaal om daar vervolgens 2 uur naar speeches en liedjes te luisteren. De andere studenten waren daar ook, waaronder Miyu!
Eerst kregen we een welkoms speech en daarna kwamen de eerstejaars studenten per klas binnen en ging iedereen klappen en speelde de muziekgroep hele blije muziek wat mij aan de Efteling moest denken.

Daarna werd het volkslied van Japan gezongen, iedereen zong, behalve ik. Het klonk heel triest en mooi tegelijk dat ik er bijna tranen van in mijn ogen kreeg. Later in de avond vroeg ik okaa-san waarom het zo zielig klinkt, en ze vertelde mij dat ze dit lied sinds de tweede wereld oorlog gebruiken, maar Japanners vinden het geen leuk lied.
De rest van de ceremonie was best saai, heel veel speeches (die ik niet begreep), maar ook wat leuke liedjes! Dus het viel best mee! (Kijk naar Yuna’s Entrance Ceremony lied)
Op het eind gingen alle ouders nog op de foto met de klas en was de ceremonie afgelopen!


Na de lunch mocht ik ook de kimono van mama-chan dragen! Eerst moest ik mijn haar in een knot draaien wat na 3 keer heel goed lukte. Ik had ook nog van die haarklip-roosjes van thuis meegenomen die precies dezelfde kleur waren als de kimono!
Tijdens het aankleden van de kimono bleef mama-chan maar “Beautiful” zeggen en sprak constant Japans tegen mij.
Na 40 min had ik dan mijn kimono aan en heeft okaa-san foto’s van mij gemaakt. Otou-san, mama-chan en okaa-san bleven me maar aanstaren en “Kirei” (pretty) zeggen. Ik ben ook nog langs Sato-san geweest om mezelf te showen. Ik wist alleen niet dat er 20 kinderen binnen waren. Er waren stuk voor vier of vijf vrienden van Kichi en Yuki (de zonen van Sato-san) en ineens beginnen ze in koor “BEAUTIFULLLLLL” te zingen, heel erg grappig. De rest staarde me alleen maar aan met open mond.
Ik hoop dat ik met de sakura (in Sapporo pas in Mei) een yukata (versimpelde Kimono) of Kimono kan dragen!

Rond 4 uur gingen otou-san, Yuna en Miyu naar Asahikawa, een stad 2 uur van Sapporo vandaan, om een bruiloft van een familielid bij te wonen. Ze blijven daar tot zondag. Okaa-san moet van het weekend werken dus die kon niet mee. Omdat okaa-san in de nacht werkt moet ik ergens logeren, omdat AFS het niet toestaat dat de student alleen thuis is. Bij wie was vrij snel duidelijk, Sato-san, die iedereen altijd met open armen verwelkomt.

In de avond ben ik samen met okaa-san thuis! En het is ZO rustig en relaxt. We hebben ongeveer twee uur lang over het avondeten gedaan. Het avondeten was trouwens de restjes van de afgelopen dagen. Ze eten hier best vaak als ontbijt de restjes van de vorige avond.
Toen we aan het eten waren ging ineens de bel en zag ik op de camera dat het Tyler was. Dus ik zeg “Ehh Tyler??” dus okaa-san sprint naar de deur waar Tyler met een bordje eten in zijn hand staat. Hij had geprobeerd iets Amerikaans te koken, Pinda-spagetti. Het was geen saus maar soort gestampte pinda in spagetti slierten. Ik vroeg aan okaa-san wat ze er van vond, waarop ze antwoorde “Funny!”, vervolgens schoten we beide in de lach omdat we afvroegen of ze dit in Amerika eten, of alleen bij hem thuis.
Daarna hebben we nog hele poos gepraat over de verschillen en (vele) overeenkomsten tussen Nederland en Japan. Ik heb okaa-san ook uitgelegd dat het gedrag van (vooral) Yuna in Nederland soms onacceptabel is. Okaa-san denkt dat ze heel streng is, maar ik vind dat ze te lief is en heb ik uitgelegd dat ze serieuzer moet zijn als ze boos is en dat ze misschien dan wél luisteren!
Ik vind het heel prettig dat mijn gastouders zo open zijn en ze zijn ook heel nieuwsgierig. Ik voel me hier helemaal op mijn plekkie en heb nog geen moment heimwee gehad!

Het is nu bijna 12 uur, maar morgen kan ik zonder herrie uitslapen. Okaa-san’s muziek smaak is trouwens heel grappig. Eerst zette ze klassieke muziek op, daarna een soort J(apanse)pop en nu staat er een soort (voor degene die ze kennen) Japanse versie van H.O.T. op, oude Japanse 90’s, wel heel gezellig!

Oh! En iedereen nog fijne (beetje late) paasdagen toegewenst! Dat kennen ze hier trouwens niet! 😀

Dit bericht is geplaatst in Gastfamilie, School met de tags , , . Bookmark de permalink.

Eén reactie op Yuna’s entrance ceremony & Kimono!

  1. Kim schreef:

    Ik hou van H.O.T!! Je bent echt prachtig in die kimono!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *