Vandaag was mijn (derde) tweede echte school dag. Ik moest vandaag speechen voor heel de school. Gek genoeg was ik niet heel erg nerveus, misschien omdat ik maandag dacht dat ik voor iedereen moest speechen en ik toen echt bloed nerveus was.
Ik moet wel wennen aan mijn treinreis, het is namelijk heel druk (om 7.15 al ja), gelukkig kon ik vandaag wel zitten. Er kwam de volgende stop alleen een hele enge man (rond de 30?) voor mij staan en later naast mij zitten. Hij zag er heel lelijk uit en zijn hand was iets te dicht bij mijn benen en hij staarde me heel de tijd aan. Aan de andere kant zat een jongen van een andere high school, ik ging uiteindelijk maar heel dicht tegen de high schooler zitten. Bij mijn overstap bleef die man me volgen. Ik heb hem toen echt met de meest dodelijke blik aangekeken en ben heel hard weggelopen.
Ik had vandaag de eerste twee uur gym, gym ja. Mensen die bij mij op school hebben gezeten weten hoe gruwelijk hekel ik aan gym heb. Ik en Rachel volgen gymles met de twee klassen van de derdejaars op donderdag en met twee klassen van de tweedejaars (niet onze eigen klas) op vrijdag. De jongens en meiden zijn trouwens gescheiden, omdat de jongens gewoon veel beter zijn.
We moesten eerst in rijen staan, op lengte, en vervolgens kaarsrecht staan en als de lerares wat ‘schreeuwde’ moest je ineens anders gaan staan, het lijkt beetje op een militaire training. Daarna moesten we met zijn tweeën stretchen. De een helpt de ander zo ver mogelijk te stretchen. Ik ben echt totaal NIET goed in stretchen en gelukkig was ik met een meisje die heel voorzichtig deed. Het tweede uur gingen we naar buiten en moesten we onze buitenschoenen aan doen. De meeste hadden sportschoenen en sommige loafers, dat zijn die lelijke schoenen die je buiten met je uniform moet dragen. Ik had alleen loafers en omdat ze nieuw waren deden ze verschrikkelijk pijn. Ik kreeg toen schoenen te leen die ik mag houden voor buiten gym. Ik dacht dat we moesten rennen of iets anders intensiefs, maar we moesten alleen maar lopen. Rondje langs de golf’baan’. Met school gaan we waarschijnlijk ook een keer golfen. De golf’baan’ is heel grappig, je kan afslaan per verdieping (4 in totaal) en er is een gigantisch net die de ballen tegen houdt. Ik vroeg me af waarom er verdiepingen zijn, maar dat is gewoon een praktische reden dat er geen ruimte is voor een baan. Ik probeer nog wel een keer een foto te maken!
Het derde uur had ik modern Japans. De lerares was echt heel.. streng. Ze werd boos dat mijn rok te kort was (hij komt tot mijn knieën) en ze begon half te schreeuwen in het Japans, wat ik niet begreep dus ik keek haar alleen maar aan. Gelukkig zeiden mijn klasgenoten toen dat ik geen Japans sprak en de rest van de les negeerde ze mij.
Het vierde uur had ik weer priveles van Yamazaki sensei (leraar). Het vijfde en zesde moesten we weer naar de gymzaal voor speeches, ook de mijne…
Ik en Dugun, de jongen uit Kenia, moesten langs de zijlijn zitten samen met andere Yamanote studenten en de directeur. Dit keer waren ook de eerstejaars in de gymzaal, alle leerlingen van de school dus, in totaal rond de 1000 studenten. Eerst ging de brassband een liedje spelen, vervolgens wat leerlingen de eerstejaars toespreken en daarna de directeur. Wij moesten ook mee op het podium. Eerst werden we geïntroduceerd en vervolgens moesten we onze speech houden. Ik had wel een klein papiertje bij mij maar het ging echt perfect. Een week geleden wilde ik nog liever dood gevonden worden dan mijn speech houden maar ik ben echt heel erg blij dat ik het heb gedaan! Want als ik nu in de school loop begroet iedereen mij of roept Micheru!! Of komt naar me toe en vraagt iets aan mij. Ook terug naar huis is iedereen heel enthousiast en praat tegen me.
We hadden ook nog clubintroducties van de school. Voor degene die het niet weten, de sportschool, voetbal club, tekenclub etc. zit allemaal in school. Iedereen vroeg aan mij of ik bij hun club wil, zelfs de rugby coach voor meiden vroeg het! En ZELFS de baseball club wat alleen voor jongens is!! Ik weet nog niet bij welke club ik wil. Ik twijfel tussen meiden rugby, nee echt ja, omdat je daar heel veel mensen leert kennen, of badminton of track en field, rennen. Honda sensei (mijn counseler) zei dat chorus leuk is, maar ik kan helemaal niet zingen dus dat wordt hem niet. Ik wilde in eerste instantie tennis doen, maar daar zitten alleen jongens bij en is niet echt tennis maar tussen tennis en squash in.
Ik was rond half 6 thuis toen ik vervolgens meteen weer weg ging omdat we naar een welkomstfeestje voor de uitwisselingstudenten van de Hokkaido Universiteit gingen. Dat regelt Sato-san (mijn buurvrouw) dus mochten wij ook komen. Ik droeg mijn school uniform nog omdat we zo snel weg moesten. Iedereen op het welkomstfeetje was meer verbaast over mij in een schooluniform dan de andere 20 uitwisseling studenten. Er waren heel veel chinezen en mensen uit Rusland, Amerika, Engeland, Korea en andere landen. Ik heb met iedereen even praatje gemaakt. Vervolgens moesten zij ook speechen, maar ik moet zeggen, de mijne vond ik beter gaan! En dan te bedenken dat hun al twee jaar Japans studeren voordat ze naar universiteit gaan!
Ik heb ook nog met een aantal gastfamilies gepraat die het helemaal stoer vonden dat ik pas 17 ben en al een jaar van huis durf. Ook dat ik uit het kleine kikkerlandje kwam verbaasde een hoop!
We waren pas rond half 11 thuis, wat vrij laat is als je nog moet douchen en de volgende dag weer om 6 uur op moet staan.
Honda sensei had ook nog foto’s van mij en Dugun gemaakt toen we onze speech hielden. Ze gaat mij maandag de foto’s sturen dus die komen nog!
