Het is alweer een tijdje geleden sinds ik mijn blog heb geupdate. Het is nu zaterdag middag en vandaag ben ik niet naar tennis gegaan. Er zou eigenlijk een sport festival (運動会) zijn van mijn zusjes, maar het ging niet door omdat het wel 3 druppels regende in de ochtend. Nu schijnt de zon vol op maar het festival is uitgesteld tot morgen. Ik wilde eerst wel naar tennis gaan, maar ze begonnen al om 7.30 dus dat zou ik nooit op tijd redden. Ik ben ook een beetje ziek, heb alweer kou gevat. Maar ik ben niet de enige, half Sapporo is verkouden. Lekker rustdagje dus.
Als ontbijt hadden we rijst met sashimi, dat is rauwe vis. Sinds ik in Japan ben heb ik nog geen 1 keer echte sushi op, het was ongeveer sushi, alleen dan niet in sushi vorm, het was echt super lekker! Maar ze beschouwde het wel als een speciaal ontbijt, omdat er dus eigenlijk een sport festival zou zijn.
We hadden net een barbecue met mijn familie en de ouders van mijn otou-san (gast vader). Mijn familie eet heel weinig vlees of vis, dus ik voelde mij helemaal aansterken na zoveel vlees.
Ik had de afgelopen tijd een beetje problemen met mijn gastfamilie. Ik heb nog steeds moeite met het jongste zusje. Daardoor kreeg ik ruzie met okaa-san en zei ze dat ik ‘anders maar beter van gastfamilie moest veranderen’. Vervolgens voelde ik mij niet welkom, ik heb toen met mijn LP gepraat, die zei dat ik naar de regels van het huis moest luisteren en alleen van gastfamilie kan veranderen als mijn gastfamilie mij uit huis schopt. Uiteindelijk heb ik weer met mijn gastmoeder gepraat, ze vertelde me dat ze wel een goed jaar gunt en als het na een maand nog steeds niet goed gaat ze AFS zal contacten over veranderen van gastfamilie. Maar mocht het nieuwe gastgezin niet leuk zijn, dat ik altijd welkom ben als ik terug wil. Het gaat nu wel iets beter, we zijn ook helemaal overgegaan op Japans thuis. Omdat ik het irritant vond dat ze altijd Engels tegen mij praatte en ook mijn jongste zusje werd er geïrriteerd door, waardoor ik weer geïrriteerd werd.
Het gaat nu wel iets beter. Het is wel normaal dat er wrijving komt na een aantal maanden. Heel veel AFSers hebben op dit moment beetje problemen met gastfamilies. Ik ben gelukkig niet de enige. Maar goed, het zijn allemaal leermomentjes.
Ik ben trouwens niet naar het ziekenhuis gegaan. Mijn LP en AFS Japan deden ontzettend moeilijk over dat mijn ouders daar voor moesten tekenen en anders zou het niet vergoed worden blabla. Net of ik alleen afhankelijk ben van mijn AFS verzekering. Beetje onzin dus, maar ik had het helemaal gehad met mijn LP en heb daarom maar beetje laten gaan. Mijn kuiten doen nog steeds zeer, maar het is wel iets minder.
Vrijdag, de 18e, had ik na schooltijd met Erika, uit Denemarken, afgesproken in Sapporo eki. Ik was al heel vroeg in Sapporo eki en ben toen naar Mister Donut gegaan. Nederland moet echt een Mister Donut krijgen, ze hebben echt de BESTE donuts ever!
Na ongeveer anderhalf uur kwam Erika aan, helemaal moe, omdat ze blijkbaar de hele tijd had gerend om nog een beetje op tijd te komen. We hadden niet echt een plan, dus we hebben eerst een beetje rondgelopen en winkeltjes bekeken. Daarna hebben we purikura genomen, alweer. Het was echt heel rustig, maar toen we aan het wachten waren tot onze foto’s waren geprint kwamen er twee jongens naar ons toe en begonnen een gesprekje. Ja, ze waren natuurlijk wel benieuwd waarom deze buitenlanders een schooluniform dragen. Het was wel grappig, Erika sloeg helemaal dicht. Zij zit namelijk om een only-girls school, en ze is soort gehersenspoeld omdat ze niet in contact komt met jongens! 😛
We zijn vervolgens naar Odori gelopen. Odori is een beetje het uitgaans gebied van Sapporo, het is altijd druk en er zijn super veel game-centra, karaokebars en winkels.
Vervolgens zijn we weer terug naar Sapporo eki gelopen omdat we er eigenlijk niks te zoeken hadden. We hadden ook best trek. Eerst wilde Erika naar een Italiaan gaan, maar ik wilde juist iets Japans eten. We hebben eerst wat rondgedwaald in Sapporo eki, toen we een Tempura (soort gefrituurde vis, groente maar dan niet zo vet) restaurant ontdekte. Het was voor Japanse termen best duur (rond de 15 euro) maar het was echt hemels! Het is geloof ik niet zo gebruikelijk dat high schoolers naar restaurants gaan (behalve fastfood) want mensen keken ons heel erg aan. Soms heb ik wel eens het idee dat er iets op mijn gezicht zit dat mensen zo naar me kijken. Maar ja.. een buitenlander in schooluniform is wel uniek.
Ik was pas heel laat thuis, omdat het forever duurt voordat ik thuis ben, maar het was wel heel gezellig!
Vorig weekend, 19 en 20 mei, ging ik weer naar tennis, wat nu een soort gewoonte is geworden. Toen ik op school kwam waren alle lijnen en netten weggehaald. Er was dus alleen grond, ze gingen het namelijk vernieuwen. Zaterdag hadden we dus training in school, wat echt ENORM saai was. Tennissen in de gangen van school is niet echt makkelijk. Zondag dacht ik dat ze het tennisveld wel weer hadden opgezet. Maar toen ik op school kwam was het nog steeds niks. En weet je waarom? Omdat de tennis club dat lekker 
zelf mag doen! Een tennisbaan opnieuw leggen.
(klik op foto om groter te maken)
Het was inmiddels al 25 graden en ik denk dat ze er wel 2,5 uur over hebben gedaan voordat ze er uiteindelijk overeen waren hoe de lijnen moesten lopen. Toen kwam de leraar ze nog even toeschreeuwen dat ze idioten waren en dat het zo en zo moest.
Alle lijnen moesten met spijkers vast worden gezet. Het was ONTZETTEND warm en ik ben echt heel erg verbrand, maar gelukkig was het wel gezellig.
Ik had ook nog praatje met de leraar, die wel een beetje Engels kan, een beetje is niet veel. Maar het was genoeg om gesprek te voeren. Hij denkt dat Nederland helemaal vol staat met tulpen, maar ik was verbaast hoeveel tulpen erin Japan zijn. Japan houdt van tulpen. Op het eind zei de leraar dat ik eruit zag als een rode tulp, omdat ik zo verbrand was.
Toen de tennis baan eindelijk klaar was gingen we weer oefenen. Dinsdag, de 22e hadden ze namelijk een tennis wedstrijd in Maruyama (円山).
Na tennis ben ik nog naar Odori gegaan om zomeroutfit voor tennis te kopen. Ik heb echt enorm veel soorten dingen gepast, ik denk dat ik na een anderhalf uur alles goed had. Er was ook nog een man die expres in de weg stond, waardoor ik “Sumimasen” (pardon) moest zeggen. Toen begon hij ineens tegen mij te praten, in perfect Engels. Toen ik zei dat ik uit Nederland kwam kreeg hij een halve hartaanval, omdat hij daar 3 jaar had gewoond voor werk. Hij kon wel 2 woorden Nederlands, Goedemiddag en tot ziens! Heel grappig 😛 maar het was wel een beetje vreemd.
Ik had uiteindelijk twee tshirts, een korte broek en pet gekocht. Ik zag ook de medewerker van de winkel die mij hielp met mijn schoenen, ik droeg ze ook op dat moment en hij moest wel lachen toen hij dat zag, omdat toen ik ze kocht zo moeilijk deed over de kleur en prijs.
Dinsdag, de 22e, gingen we naar Maruyama voor tennis wedstrijden. Ik stond om 5 uur al op omdat we al om 7 uur op school moesten zijn. De eerste trein in Ainosato gaat pas om 6.09 en de overstap was pas om 7.57. Ik kon het dus niet om 7 uur redden, maar ze gingen pas om 8 uur weg dus ze vonden het niet erg. Alleen het tennis team had vrij van school om naar de wedstrijden te gaan. Ik ben het enige meisje dus ik kon niet meespelen, omdat er geen mix team is en ze speelde ook geen singles. Ik heb ze daarom aangemoedigd. Ik mocht wel naar school, maar ik vond het veel leuker om te kijken.
Het was alweer heel erg warm, maar ik had gelukkig een pet en zomeroutfit EN zonnebrand crème!
Het sport park was echt heel groot, er waren 12 tennisbanen en zover ik weet een atletiek baan. Er waren ontzettend veel mensen, er waren heel veel scholen. Heel veel scholen hadden dezelfde kleding wat er echt heel stoer uitzag. Onze school heeft dat niet, waardoor je wel een beetje het teamgevoel miste.
Ze hadden pas wedstrijden in de middag dus we moesten eerst heel lang niksen, wat best saai was, maar het was wel gezellig. Ik was trouwens de enige buitenlander en iedereen was nogal geschokeerd. Ik zag ook een jongen, zijn bijnaam is krekel in het Japans, die eerder met ons trainde in school. Ik dacht dat hij een Yamanote student was maar hij bleek op een andere school te zitten. Ik begreep eindelijk waarom hij nooit naar club ging en waarom ik hem nooit zag op school. Weer een bewijs hoe belangrijk taal is!
De eerste dag van de wedstrijden waren er een aantal scholen die yells hadden, bijvoorbeeld “Don’t don’t don’t mind!” of “Luckyyyy! Lucky!”, het was echt om bang van te worden, natuurlijk de bedoeling. In tegenstelling tot normaal tennis is hier schreeuwen, hardop zeggen “Nice ball” toegestaan. De andere dagen waren die yells niet toegestaan. Ik heb het niet kunnen opnemen, maar het was echt heel gaaf! 😛
Ik heb ook een meisje, Chulie, ontmoet, die op dezelfde school als Krekel zit, in haar school zijn maar twee meiden die tennis spelen. Ze is heel aardig en ze woont ook nog dichtbij ook! We hebben email gewisseld zodat we keer kunnen afspreken!
Ik had mijn camera, mijn Canon, meegenomen. Ik wist eerst niet zo goed hoe de clubleden erop zouden reageren, maar ze vonden het helemaal leuk en ze zeiden dat ik heel veel foto’s moest nemen maar wel alleen “Best shots!”.
Rond half 7 gingen we weer terug naar school waar ze vervolgens weer gingen oefenen. Het tennisteam van Yamanote is echt heel serieus als het om tennis gaat. In mijn school hebben we twee uitwisseling studenten die hier zijn om rugby te spelen voor de school. Ook de Keniaan is hier om de rennen voor de school. Ik en Rachel zijn hier om de taal te leren. Maar omdat ik bij de tennisclub zit lijkt het soms net of ik hier ook als sport uitwisselingstudent ben. Het rugbyteam traint ongeveer 37 uur per week. Het tennisteam traint rond de 30 uur per week. Maar ik heb het nog steeds naar mijn zin en iedereen is nog steeds aardig voor me!
Eerst zouden we maar 1 dag tenniswedstrijden hebben, maar omdat ze gewonnen hadden, hadden we de volgende dag weer wedstrijden.
Opnieuw om 5 uur op en rond 7.15 op school. Het was woensdag bewolkt, waardoor het heel benauwd was. Ik moet wel zeggen dat het tennisteam heel slecht speelde, in vergelijking met hoe ze spelen in school. Het was opnieuw aanmoedigen, foto’s maken en eten. Er waren ook een aantal mensen van andere scholen die stoer genoeg waren om tegen ‘de buitenlander’ te praten.
Ze hadden ook woensdag weer gewonnen waardoor er donderdag WEER wedstrijden waren! Ik vond het niet erg om weer te gaan, omdat het wel heel gezellig is. Iedereen die daar aanwezig was vind tennis leuk en dat heb je toch sneller een klik, als je dezelfde hobby’s hebt.
Er waren ook een aantal oud Yamanote studenten die naar het team kwamen kijken.
Donderdag was het opnieuw zonnig en warm. Er waren minder scholen, omdat er een soort finale was. Ik snapte eigenlijk vrij weinig van het systeem, maar Yamanote schijnt wel goed te zijn, dus dat is goed. Ook donderdag weer toegekeken, foto’s gemaakt en gesocialised. Ze hadden vandaag heel veel wedstrijden gewonnen, daarom gaan twee paren van onze school naar Hakodate, waar ze wedstrijden voor het Hokkaido district houden. Het is in Juni, maar ik weet niet of iedereen weer gaat, ik hoop het wel!
Een van de oud studenten, een meisje, vertelde mij dat zij ook het enige meisje in het team was (zij zat trouwens niet op Yamanote). En ze vertelde mij dat zij single speelde. Misschien kan ik ook een single spelen! Dat zou wel heel gaaf zijn, maar ik weet het niet zeker!
Nog een leuk weetje! In Japan is bruin worden, door de zon, echt iets wat niemand wil. Dit komt omdat het lijkt alsof je op het land werkt, en dat is te min. Vooral meiden, maar ook jongens proberen dus zo wit mogelijk te blijven door middel van lange mouwen (in zomer ja). De tennis spelers, meiden en jongens zijn daarentegen heel erg bruin, omdat we natuurlijk altijd buiten zijn en spelen! Ik ben ook heel erg bruin geworden! Al ben ik nog steeds lichter dan de rest!
