Ja ja, ik ben inmiddels bij mijn derde gastgezin. Mijn vorige gastgezin woonde dicht bij school maar vanaf dag 1 was er geen echt contact. Ik heb heel erg moeite moeten doen om erbij te horen en heb veel gepraat met het gezin en mijn LP. Maar op gegeven ogenblik zei de gastvader dat ik ‘geen familie ben, en nooit zal worden’ en vanaf dat moment had ik zo iets, oke, dan kom ik ook alleen maar thuis om te eten, douchen en slapen. Ik heb dat een week gedaan toen ik ineens hoorde dat ik morgen (zaterdag de 22e) al zou veranderen van gastgezin. Ik heb het uiteindelijk 2 maanden volgehouden maar ik werd zo verdrietig en eenzaam daar dat ik het liefst naar Nederland terug wilde. Gelukkig kwam Tanaka-san mij te hulp en heeft ze ervoor gezorgd dat ik van gezin kon veranderen.
Ik was echt ontzettend nerveus omdat ik bang was dat het net zo’n gezin als het vorige zou worden.
Mijn nieuwe gezin woont heeel ver van school af, waardoor ik veel moet reizen. Ik ben
gebracht door mijn LP en toen we aankwamen werden we heel open en vriendelijk ontvangen door mijn nieuwe gastouders en gastzusje van 6 jaar. De ouders zijn allebei nog heel jong en het is de eerste keer voor hun om gastgezin te worden. Wat ik later hoorde, was dat deze familie vrienden is met die heeele lieve familie waar ik een maand heb gewoond. Toen het niet lekker liep in vorige gezin heb ik in paniek die familie hulp gevraagd maar omdat zij mijn LP niet is kon ze niks voor mij doen. Maar uiteindelijk heeft ze toch wel iets voor mij gedaan, en daar ben ik haar heeel dankbaar voor.
Het huis is heel mooi, aan de voorkant soort mini buurtje, allemaal heel nieuw en aan achterkant soort terras met bos! Het huis is heel licht en heel netjes. Mijn kamer is ook heel netjes. Ik slaap wel op de grond maar heb wel normaal matras die ik kan opvouwen als sofa. Mijn kleding kast is wat smal maar binnenkort ga ik toch mijn zomerkleding terug sturen.
Na een hoop streng gezeur van mijn LP ging ze weg en gingen we middag eten. Het was nog heel mooi weer dus konden we buiten zitten. Mijn gastouders, vader Shoe en moeder Noriko, wisten niet zo goed wat ze met mij aan moesten en waren volgens mij stik nerveus. Maar er was al meteen een goede en leuke sfeer vanaf eerste seconde.
Shoe heeft 8 jaar in Amerika gewoond en spreekt dus heel goed Engels, hij werkt bij het familie bedrijf en is als het goed is de 4e generatie. Noriko is altijd thuis spreekt Engels maar we spreken in het Japans, op de moeilijke woorden na!
Mijn gastzusje heet Keito en ze is heel klein en dun en super lief. Ik was beetje bang dat ze heel hyper zou zijn zoals de gastkinderen van eerste gezin maar Keito is heel rustig en lief.
Na de lunch heb ik mijn spullen uitgepakt en mijn kamer beetje ingericht. Daarna heb ik heel veel gepraat met de ouders en Keito. Ik denk dat ik dit weekend al meer heb gepraat met mijn nieuwe gezin dan met mijn vorige gezin in 2 maanden.
We zijn naar het bus en trein station gelopen om de route te onthouden. Ik woon nu heel ver weg waardoor ik de bus al om 7 uur moet nemen en daarna de metro en vervolgens de fiets! Maar mijn gastvader kan mij soms ook naar metro station brengen als hij naar zijn werk gaat dus hoef ik ‘pas’ om half 7 op te staan!
De volgende dag, zondag, had de gastvader een uitje van de zaak met gezin. Ik maak nu ook deel uit van het gezin dus ik mocht ook mee! We gingen softballen en daarna met zijn allen barbecueën.
Het was niet helemaal uitje van de zaak, maar soort uitje voor alle shachou’s (bedrijfseigenaar) onder de 50. Er waren dus heel veel mensen met verschillende bedrijven zoals: sushi restaurant, kimono zaak, accountants, advocaten, design bedrijf, noem maar op en het was er!
Iedereen was heel erg aardig en wilde van alles over mij weten. Ik heb met heel veel mensen gepraat die allemaal zeiden dat ik bij hun zou moeten werken of moet langs komen! Heel gezellig!
We werden in 6 groepen verdeeld en er waren 3 velden waar we gingen softballen. De moeders en kinderen deden niet mee maar ik mocht wel mee doen. Gelukkig heb ik een beetje balgevoel en kon ik de bal ook wegslaan, alleen werd hij steeds gevangen.
Het team van Shoe had geloof ik uiteindelijk gewonnen.
Na het softballen, gingen we met z’n allen barbecueën. We gingen Yakiniku eten, dat is allemaal verschillend vlees en groente. Ook was er onbeperkt bier en na een uur waren een aantal al goed aangeschoten. Het was echt heel gezellig en ik heb met heel veel mensen gepraat die allemaal heel erg benieuwd waren wat ik hier doe en of ik het leuk vind. Na de barbecue werden er nog verschillende prijzen weggegeven, zo voor het winnende team, de vrouwen, kinderen en overige cadeaus! Ook de uitwisseling studenten kregen een cadeau maar iedereen wat anders, ik kreeg wijn en mijn gastmoeder was helemaal happy!
