Asahikawa met AFS

Vandaag had ik samen met alle AFSers uit Sapporo en Asahikawa een event van de Fuji Girls’ High School in Asahikawa. Het was hetzelfde soort event als het kamp en ook dezelfde mensen. Dit keer waren we uitgenodigd op de school om te praten (in het Engels) over hoe school wereldproblemen kan oplossen. Het was meer een project voor de school waar wij een goede bijdrage aan konden leveren aangezien ons Engels niveau een stuk hoger is dan die van de japanners.

Ik moest al om 5 uur opstaan en de bus van 6.40 nemen. Vervolgens de trein om naar Sappporo eki te gaan waar we om 7:30 verzamelden. Om 8 uur vertrok onze trein naar Asahikawa, wat ongeveer anderhalf uur duurde. Het was leuk om iedereen weer te zien aangezien ik de laatste tijd bijna geen tijd meer besteed heb aan AFSers. Ook omdat er een beetje mot was en ik zoiets had van, jongens bekijk het maar!
Ik zag er dus best tegen op maar het was uiteindelijk heel gezellig.

Ons ontbijt, niet te vergeten, was ook weer een culinair hoogtepunt, sandwich en rijstbal.

Toen we in Asahikawa aankwamen waren daar de AFSers uit Asahikawa. Ook een aantal LP’s (mensen die vrijwilligers zijn van AFS) stonden te wachten om ons vervolgens te brengen naar de school. Ik zat in de auto met Emma, Erica en Michelle uit Zwitserland. De LP in onze auto houdt net zoveel van Kpop (Koreaanse pop muziek) als Emma en ik en we hadden het dus ook gigantisch naar ons zin.

De school is een Katholieke meisjes school.  Dat is ook meteen te zien aan alle Maria beelden en kapel en zo. Heel anders dan mijn school. Binnen was het ook allemaal vrij nieuw en heel netjes, je zou wel kunnen zeggen tegenovergestelde van mij school. Niet dat mijn school vies is, maar wel oud.
In een zaal stonden de meiden uit de derdejaars ons op te wachten en werden we verdeeld over tafels.

We begonnen met een Ice Break spel waar we allemaal beetje los konden komen. Het was een quiz waar je per groep punten mee kon verdienen. We hadden helaas niet gewonnen. Er werden verder nog presentaties gegeven en we moesten een discussie houden hoe scholing wereldproblemen kan oplossen.
Omdat wij op school natuurlijk een Keniaan hebben, heb ik in de bieb hele poos met hem zitten praten om toch een beetje voorkennis te hebben. Even korte samenvatting: er zijn geen wegen in zijn buurt, elke dag moeten ze 5 keer water halen bij een waterput 3 kilometer verder op, zijn school is 10 kilometer waar hij elke dag naar toe rent, 1 klas heeft ongeveer 40/50 leerlingen, er is een leraren tekort omdat de overheid ‘daar geen geld voor heeft’ en privéscholing is onbetaalbaar voor bijna 90% van de bevolking.
Ook was een meisje uit Laos, van AFS, die vertelde over de omstandigheden in Laos. We kwamen er uiteindelijk op neer, zolang er corruptie is, het onmogelijk is om een land te kunnen helpen.

Ik heb ook nog een aantal meiden van het kamp gezien en we hebben foto’s genomen. Hun uniform rok is trouwens bizar lang. Dat komt omdat het eigenlijk een jurk is. De meeste meiden op scholen kunnen hun rok paar keer omslaan om korter te maken. Dat doen dus ook de meeste AFSers die een rok hebben. Ik hoef dat lekker niet te doen omdat mijn rok van zichzelf al kort is!

Het was op de school best saai en langdurig en iedereen had het toen het klaar was ook helemaal gehad. Ik snap eigenlijk niet waarom wij daar van AFS verplicht heen moeten. Als ik AFS was zou ik juist culturele dingen doen die met Japan of Japans te maken hebben. We hebben ook veel te vaak onnodige meetings waar dingen worden verteld die we allang weten. Als AFS Japan nou een keer iets boeiends kon doen, wat niet met Engels te maken heeft zou dat een stuk beter zijn. Ik vind het dus ook helemaal niet erg als mijn uitwisseling is afgelopen ik niet meer vast zit aan zo’n druk en saai schema van AFS.

Terug gingen we weer in de auto en natuurlijk hadden ik en Emma weer dikke pret, lekker meezingen en zo. Van iedereen afscheid genomen en trein terug naar Sapporo.
Toen we op Sapporo aankwamen was het avond eten tijd en iedereen had wel zin om met z’n allen te gaan eten. Dat heeft uiteindelijk nog lang geduurd omdat je met 8 mensen niet zo snel een keuze kan maken. We zijn uiteindelijk naar een super goedkope Italiaan gegaan. Het was een soort Mac Donald maar dan op zijn Italiaans. Het was ook heel druk en  heleboel high school studenten en universiteit, omdat het zo goedkoop was.
Toen we eindelijk tafel hadden kwam de restaurant eigenaar ons op voorhand waarschuwen dat we niet luid mochten zijn. We hadden allemaal echt zo iets van.. meen je dit? Een paar wilde ook weg maar we hadden zo’n honger en we hadden zo iets van weet je wat, oké. Het schijnt namelijk dat buitenlanders over het algemeen heel luidruchtig zijn.
Ik heb een pizza op, gefrituurde garnalen en een heel lekker broodachtig cake met kaneel en suiker. In de nieuwe AFS groep die van de zomer zijn gekomen zit een Italiaan en hij was bedroefd door de kwaliteit. Maar dat maakte het niet minder, want we hadden honger.

Het was uiteindelijk best een gezellige dag, maar het had voor mij niet perse gemogen.