Eindelijk is het dan zover! Op school reis!!!
Ik ga van maandag tot vrijdag naar Kyoto, Nara en Tokyo met de tweedejaars van mijn school. De voorafgaande weken waren rond de schoolreis informatie heel hectisch en alles werd 300 keer herhaald. Mijn school staat niet bekend om de slimste en beste dus ik denk dat ze daarom nogal gestrest waren. Gelukkig is het dan zover!
Ik werd s’ochtends door Shoe naar Oyachi station gebracht waar ik de bus nam die direct naar het vliegveld, Chitose, ging. Omdat de school ook geïnformeerd over de directe bus dacht ik dat er wel meer zouden zijn. Niet dus. Bij Chitose aangekomen ben ik maar gewoon gaan lopen in de hoop dat ik een Yamanote student zou zien. En hoe weet ik dat? Omdat we ons school uniform moeten dragen! Ook op school reis ja. Gelukkig vond ik snel 2 meiden die met mij mee liepen waar de verzamelplaats was. Iedereen was er al en ik was voor Japanse begrippen “net-op-tijd”. We moesten best lang wachten maar ik ging naar me vriendinnen toe dus de tijd ging wel snel. Er waren 3 mensen van een bedrijf genaamd JTB die ons de hele school reis hebben begeleid. Ook zijn er twee fotografen mee die de hele school reis foto’s maken die we achteraf kunnen kopen. Ze werken voor onze school, en gaan ook altijd naar sport wedstrijden om foto’s te maken, echt geweldig en ook heel vriendelijk! Allemaal tot in de puntjes verzorgd.
Per klas moesten we inchecken en door de security check. Het ging allemaal vlotter dan verwacht. Er zijn trouwens heel veel mensen die nog nooit gevlogen hadden. En het was dus best grappig toen we opstegen iedereen “OHHHH” ging roepen.
Ik heb ook meteen het niveau van de mensen in mijn school onbewust getest. Ik vroeg of ze al een keer hadden gevlogen, waarop zij antwoorden “Nee! En jij??”.. Dus ik keek ze aan van, meen je dat nou of? Toen ik ze er aan herinnerde dat ik uit Nederland kwam begrepen ze wel dat niet mijn eerste keer was 😛
We kwamen in Kobe aan waar 9 bussen EN 9 reisgidsen op ons wachtten. Ik was best wel onder de indruk daarvan. Vooral die reisgidsen. Ik kan mij namelijk herinneren dat mijn schoolreizen naar Rome en Tsjechië door de leraren werden gedaan.
In de bus vertelde ze overal waar we langs kwamen wat het inhield en ze betrok ook iedereen erbij door vragen te stellen. Zo ook de vraag, “Wat is beroemd in Kobe?”, waarop iemand antwoordde, “Kobe beef!” (dat is HEEL duur en zacht koe vlees die bier drinken en worden gemasseerd zodat vlees heel mals is, mocht je ooit de kans in je leven krijgen omdat te eten, DOEN!)
Ik zelf weet ook niet veel van Kobe maar ik weet wel dat daar een keer hele grote aardbeving was. Toen ik dat zei, vroeg meisje uit mijn klas naast me “Huh? Was er een aardbeving dan?”, gelukkig vond de reisgids mij wel slim en legde uit over de aardbeving van toen.
Ik kon alles verbazing wekkend goed volgen, ondanks ik niet alles begreep.
In de bus kregen we ook nog een soort snoepachtig iets, Yatsuhashi (klik op naam voor
meer informatie) wat in Kyoto en omgeving heel beroemd is. Het is heel zacht met verschillende smaken, in de binnenkant zit origineel anko, red bean paste. De meeste buitenlander vinden dit niet lekker en ook ik moest er in het begin aan wennen, maar nu vind ik het super lekker! Ik kan het helaas niet mee naar huis brengen omdat het na maken maar ongeveer 10 dagen goed blijft.
Terug naar mijn verhaal. We gingen als eerst naar Kyoto, Kiyomizu Temple. Per klas hadden we dus een begeleidster die ons vertelde wat er te zien en te doen was. We hebben ook een klassenfoto gemaakt! Ik weet eigenlijk niet zo goed wat het park en de temple inhielden maar het was heel mooi! We hadden ook prachtig weer!
We kregen nog de tijd om お土産 (O mi ya ge) te kopen. Dat is een souvenir, meestal eten (snoepjes, koekjes en thee) of sleutelhangers, waaiers etc. Japanners zijn geobsedeerd met eten, en dan vooral eten uit andere regio’s. Ik heb voor aantal mensen Yatsuhashi gekocht en ketting laten maken voor Kanji en mij! We hadden best veel tijd om rond te lopen en omiyage te kopen. Terug in de bus gingen we richting de 旅館 (ryokan). Dat is een traditioneel Japans hotel waar je op de grond slaapt en met zijn allen in bad gaat. Ik sliep met de meiden van mijn klas, 2F op de kamer. Het was een kleine kamer en we moesten zelf uitzoeken hoe we 10 bedden passend konden krijgen. Toen we aankwamen stond er avondeten klaar. Ik was wel verbaast dat het in de kamer was, maar ja, voor 250 mensen was er ook geen plek natuurlijk.
Het avondeten was Sukiyaki, wikipedia uitleg: een Japans eenpansgerecht. Het bestaat uit dun gesneden rundvlees, tofoe, deegwaren, stengelui, Chinese kool, en een soort mini paddenstoelen en verschillende andere ingrediënten.
Je doopt het vervolgens in rauw ei en kan zelf uit de pan pakken wat je lekker vind. Het rauwe ei heb ik overgeslagen maar het was heel lekker! En gezellig omdat je met zijn allen kan eten. Het is een soort Japanse versie van gourmetten!
Na het eten gingen we dus badderen, lekker met zijn allen. En ik vind het nog steeds niet tof, maar heb me er wel over heen gezet. Na het douchen hadden we nog tijd voor ons zelf en gingen we slapen.
Het slapen was een ander verhaal. De bedden paste namelijk net aan en we zaten dus allemaal best op kluitje. Toen besloten 3 meiden ook nog een kussengevecht te houden en elkaars dekens te stelen en ja.. dat hebben ze zo’n 3 uur volgehouden, toen het inmiddels al 2 uur was en ze het zo heet hadden dat ze de airco heel koud hadden gezet waardoor iedereen volgende dag snik verkouden was. Ook twee meiden wilde dat het licht aan bleef (aan mijn kant) omdat ze ‘bang’ waren maar ik heb ze wel even aan herinnerd dat we niet op kleuterschoolreis zijn en dat dus niet gebeurd. Daar aan merk je wel dat ik een stuk volwassene ben dan hun. Daar had AFS al voor gewaarschuwd, maar goed, daar laten we het niet door verpesten natuurlijk! Uiteindelijk paar uurtjes geslapen en de volgende dag naar andere plaatsen in Kyoto!
