Ik heb hier sinds mijn school reis niks meer geschreven dus werd het wel weer eens tijd.
Het is alweer December! Aan de ene kant vliegt de tijd maar de laatste tijd heb ik ook heel veel stres gehad waardoor ik het een beetje gehad had.
Er is echt de laatste tijd ZOVEEL sneeuw gevallen! Blijkbaar nog nooit zo bizar vroeg en veel in het begin van het jaar! (niet allemaal opzelfde moment gemaakt hoor! + we hebben twee hele leuke Hokkaido-eekhoorntjes in ons bos achter ons huis! En 1 van de twee kwam laatst even om hoekje kijken, toen had mijn gastmoeder foto gemaakt! En vogeltjes ook)
Oh, en natuurlijk hoort bij ijs en sneeuw ook vallen! Ik lijk net een klein kind met mijn blauwe plekken, all over the place!
Na mijn school trip in begin van november, ben ik maar paar keer uit gegaan. Ik heb met Kanji afgesproken en ik had best veel vrije dagen en verkorte schooldagen. Je zou zeggen dat ik tijd genoeg had om leuke dingen te doen met vrienden, maar nee. Op 2 december had ik mijn Officieel Japans Examen (JLPT) en ik heb mij letterlijk kapot geleerd.
Er zijn vijf verschillende levels, waar N1 het moeilijkst is, en N5 het makkelijkst. Mijn lerares en school counselor zeiden beiden dat ik N3 “makkelijk” aan kon! Maar ongeveer 3 weken voor de test zei mijn lerares als ik niet harder leer, ik het niet zou halen. Een week voor de test had ik eigenlijk al beetje de moed opgegeven en was ik door stres er zelfs ziek van geworden. Ik zou wel willen dat ik kon zeggen, “hey, relax, gewoon doen wat je kan doen”, maar ik wil dan toch wel halen natuurlijk.
Ik had afgesproken met Emma vanaf het station te lopen naar de Universiteit van Hokkaido, waar ons examen was. Ik had mij niet zo goed voorbereid qua routebeschrijving maar toen ik op het overstap station heel veel buitenlanders zag kon ik ze gewoon volgen. Follow the foreigners!
Het was trouwens echt raar om zoveel “buitenlanders” te zien. Ik voel mij na 8 maanden zo.. Japans.
Museon en Eden waren er ook dus liepen we samen naar de universiteit.
Het examen begon om half 1 en Emma en Tyler hadden hetzelfde level als mij gekozen. Het examen begon met Woordenschat, wat hier kanji lezen betekend. Ik raakte al meteen in paniek toen ik de eerste 10, helemaal NIET kon lezen. Het eerste deel heb ik dus bijna alleen maar gegokt. Het was zo moeilijk! Het tweede deel was grammatica en lezen. Dit deel ging een stuk beter maar ik kon nog niet juichen. Het derde deel was luisteren, wat echt enorm makkelijk was. Tussen elk deel zat 30 minuten pauze. Emma, ik en Tyler waren trouwens de jongste van de hele groep. Er waren enorm veel universiteit studenten en ook wat mensen rond de 40. Er was ook een hele dikke non van ongeveer 50! En heleboel aziaten.
Gelukkig was ik niet de enige die het verknald had want iedereen vond het moeilijk. Om half 5 was het examen klaar en mochten we naar huis.
De AFSers hadden afgesproken om soort van indoor-bbq te eten, maar ik ging naar Kotoni (station bij mijn school) om Kanji een cadeau te geven wat ik van mijn (lieve) tante Dagmar had gekregen. Ik had verwacht dat we wel even tijd zouden hebben, omdat we op deze dag 5 maanden hadden, maar hij moest al snel weer weg dus ging ik ook maar naar huis.
De volgende dag op maandag 3 december heb ik na schooltijd wel met Kanji kunnen afspreken al hebben we niet echt iets speciaals gedaan.
Hier nog foto’s van het bowlen! van tijdje geleden!
Ik had van maandag tot woensdag verkort lesrooster omdat we examens hadden op school. Ik had trouwens ook een toets Japans op woensdag wat ik niet wist. Ik had uiteindelijk een 7.3 ! In Nederland zou iedereen je helemaal de hemel in prijzen voor zo’n cijfer hé. Nou hier niet. Ik zei tegen mijn gastouders, die zeiden, “nou, zo slecht is nog niet hé”, waarmee ze eigenlijk bedoelen, het is niet zo goed. Haha! But who caresss!
Woensdag 5 december, ben ik met twee meiden uit de andere klas uit gegaan. We hadden natuurlijk verkort rooster dus konden lekker lang van alles doen. Ik eet bijna elke dag met hun mijn lunchbox omdat ik het helemaal gehad heb met de meiden uit mijn klas. Ik heb trouwens ook elke vrijdag gym met hun klas. Met meisje met korte haar heet Natsumi, en meisje met lange haar Yuki. Yuki is obsessed met Nijntje! Nijntje ja! Ze heeft ALLES van nijntje. Lunchbox, pennen, handdoekje, stickers, sleutelhangers, echt alles! Nijntje is trouwens hier ook populair onder high school studenten. Ik wist de naam van Yuki de eerste 5 maanden niet, dus noemde ik haar altijd Miffy, de engelse naam van Nijntje.
We gingen met zijn drieën dus naar Odori. Daar hebben we lunch gegeten. Het was heel leuk, omdat je het zelf mocht maken op een soort bakplaat. We hebben Monjya en Okonomiyaki op. Het is beide groente met ei-achtig iets en je kon nog kiezen uit dun vlees, vis en nog meer groente. Wij hadden voor Monjya, koe-vlees en baby star gekozen. Baby star heb ik gekozen omdat ik de naam zo leuk vond. Het was… een soort… ja, hoe leg je dat nou uit! Het waren geen baby sterren, maar het was een soort crispy naar vis smakende stokjes. Het was echt heel lekker!
Je moest het met een lepeltje opeten.
Daarna hebben we Okonomiyaki gemaakt, mijn favoriet! Het is een soort omelet met eigen keuze van smaken. Wij hadden vlees gekozen omdat iedereen dat toch wel lekkerst vond. Ik heb deze gebakken! Het is eigenlijk soort Japanse pannenkoek maar dan anders. Mijn favoriet!
We zijn na de lunch naar de Karaoke gegaan! Daar hebben twee uur lang lekker zitten zingen! Het was echt enorm grappig en heb echt gelachen. Yuki heeft trouwens echt een hele lage stem en beetje maf, maar als ze zingt, wow… Ik was echt helemaal onder de indruk zo mooi zingt ze!
Na de karaoke hebben we purikura genomen! Natuurlijk!
We zijn daarna nog naar een winkel geweest waar ze echt ALLES qua creativiteit hadden. Schilderspullen, tekenspullen, schoolspullen, kaarten, boekjes, kalenders, pennen, noem maar op! We hebben daar kerstkaarten gekocht voor onze vriendjes en ik heb ook nog een mooie verjaarsdagskaart voor mijn Nederlandse Mama gekocht die 11 December, 50 jaar word!
Daarna naar huis gegaan!
Ik heb deze week ook nog mot gehad met AFS Japan. Mijn vlucht is dus blijkbaar een paar dagen vervroegd, vanwege de sneeuw en ik hoorde van Erika (van AFS) dat zij bij een gastgezin in Tokyo moet blijven voor een paar dagen voor dat ze naar huis gaat. Ik was ZO pissed, omdat ik nu dus op een donderdag weg ga in de ochtend. En mijn vrienden kunnen dus niet naar vliegveld komen. Maar het was nog allemaal niet zeker.
Dus ik met mijn ouders gebeld in Nederland dat ik echt pissed was en of ik niet een week later terug zou kunnen vliegen, zodat ik ook het grootste sneeuw festival in Hokkaido kon meemaken.
In het begin hadden we goede hoop en konden we alles regelen, ook AFS Nederland deed gewoon lekker meewerken. Amber, andere AFS uitwisseling student gaat namelijk ook twee weken later omdat ze met haar moeder nog in Japan gaat reizen. Maar na lang gedoe blijkt dat het wel kan, als ik eerst terug naar Tokyo vlieg, daar samen met mijn vader terug naar Sapporo vlieg en daarna terug naar Tokyo om vervolgens terug naar Nederland te vliegen. Dat ging hem dus niet worden.
Ik was het meest boos dat de meeste mensen in Sapporo al hun vlucht tijden weten. En mijn LP die geen fuck voor mij doet kreeg dus lucht dat ik via Nederland had geprobeerd te regelen en zei ineens dat ik ook 31e weg ging, blabla. Heel gedoe maar het niet gelukt.
Ik ga dus op de 31e op donderdag om 10 uur naar Tokyo vliegen, waar ik blijkbaar? in een gastgezin moet wachten op mijn vlucht terug. Mijn gastvader nu zei trouwens dat ik ‘anders maar de trein moest nemen naar vliegveld’ omdat hij moet werken en gastzusje naar school moet. Maar mijn gastmoeder zei dat ze mij wel zou brengen. Het ergste vind ik nog het wachten, omdat ik niks in Tokyo te zoeken heb, en dan heb je net iedereen die je lief hebt doei gezegd en dan weet je dat de mensen die je lief hebt op je staan te wachten! Vreselijk.. maar goed, we overleven het wel weer. Het gaat gewoon allemaal zo stom en ik ben AFS Japan echt meer dan zat.
