TOP WEEKEND!

11 december
2012

Eerst even een mededeling! Vandaag is mijn Nederlandse Mama 50 jaar geworden! Gefeliciteerd mama! ♥

Afgelopen weekend had ik echt een top weekend! Dat had ik wel verdient na zoveel stres en leren van mijn examen.

8 December, had ik in de middag vanaf 12 uur een AFS event. Het heette Kizuna Lunch Project en er kwamen nieuwe studenten vanuit Oceanië (Indonesie, Laos, Maleisië, Australië, Nieuw Zeeland etc.) ze zijn hier maar een week en hebben het rampgebied bezocht en bleven een week in Sapporo.

We moesten weer een speech doen, ons voorstellen in Japans en daarna mochten we eten! Het was best gezellig en heb met verschillende mensen gepraat.
Op het eind moesten we ook groepsfoto maken. En IEDEREEN nam foto’s en we hebben echt 10 minuten daar gezeten en zitten ‘lachen’.
We moesten allemaal in schooluniform komen, ook al had het helemaal NIKS te maken met school. Maar ik denk dat het gewoon qua uiterlijk beter uitzag voor AFS reputatie. Ik heb ook nog hele tijd met de president van Sapporo zitten praten, wat ik niet wist. Zij was heel lief oud vrouwtje, en ik had haar wel eerder ontmoet maar kon mij niet meer herrineren.

Het duurde gelukkig niet zo lang. Om half 3 was het afgelopen en sneeuwde het KEIHARD. Ik ben samen met Museon naar Odori gegaan waar we wat wilde drinken omdat ik tijd moest doden tot half 4. We hadden beide onze eigen kleren ook meegenomen omdat we geen zin hadden om nog in onze schooluniformen te lopen. En ik ging die zelfde avond iets eten waar je kleren naar gaan stinken dus vond maar beter idee om mij om te kleden!
Omdat het zo bizar hard sneeuwde zijn we maar ergens in café naar binnen gegaan. We hadden daar koffie. Het was echt MEGA dure koffie (€ 6.50 !) maar Museon had voor mij betaald omdat ze dat zo doen in Korea, voor vriendinnen of goede vrienden. Ik had beloofd de volgende keer te betalen maar dan zouden we ergens anders gaan drinken, haha!

Om half 4 ging ik richting Susukino (vlakbij Odori) waar ik naar AMBER ging! Ja Amber, waarmee ik ook vanuit Nederland naar Japan ben gekomen. Zij is met AFS in Fukuoka, wat helemaal meest Zuidelijk van Japan is. Het is daar dus ook warmer en er valt bijna geen sneeuw.

Het sneeuwde nog steeds mega erg en ik moest heel stuk naar haar hotel lopen wat midden in Susukino was. Susukino is trouwens dé uitgaansbuurt van Sapporo.

Amber was samen met haar gastvader en haar gastvader zijn vrienden. Ik dacht eerst dat ze op een soort business trip waren maar die vrienden van die vader bleken gewoon super rijk te zijn en ze hadden zin om vis (wat in Hokkaido het lekkerst is) te eten, bier te drinken en te slapen!

Toen Amber en die gastvader en die vrienden kwamen, zei een van die vrienden meteen “Hoi Michelle, ik ben single!” Hij is trouwens 44. Die gastvader van Amber is echt oud! Al iets van 60 ofzo, maar wel heel lief! Ik mocht trouwens de nacht bij hun in hotel slapen omdat Amber toch kamer alleen had en op de grond sliep. We moesten het alleen geheim houden tegenover het hotel. Mijn gastouders vonden het ook een beter idee aangezien ik ver weg woon en ik anders super laat nog door donker moest lopen.

Ik had dus mijn spullen bij Amber in de kamer gedropt en toen kwamen mijn gastouders ons ophalen van het hotel. We gingen namelijk Jin-gis-kan eten! Dat is echt iets wat ze alleen in Hokkaido eten. En het stinkt zoals ik al zei.
Het was voor mij ook de eerste keer om dit te eten, ook al ben ik hier al de hele tijd.

Het is lam vlees met groente, en ook dit moest je zelf op een plaat klaar maken! Het vlees is trouwens hier altijd heel dun zodat je het makkelijk met stokjes kan eten. Het ruikt trouwens ook heel sterk waar dus je kleren, haren, alles er naar gaat ruiken. Het was wel heel lekker! Amber had trouwens bier genomen, wat mocht van mijn gastouders. Officieel mag je hier pas drinken als je 20 ben, maar omdat wij al mogen drinken op 16e vonden ze het goed als wij ook glaasje dronken. Maar ik hou niet zo van drank dus ik heb alleen foto gemaakt! Ik heb wel slokje op en ik moet zeggen, Sapporo bier smaakt wel lekker!

Na het eten hebben mijn gastouders ons afgezet bij Odori, die nu helemaal vol lichtjes staat. Het sneeuwde nog steeds bizar waardoor we bijna niks konden zien maar we hadden de grootste lol van ons leven. Je zou trouwens denken dat als je een Japanner vraagt om een foto te maken dat ze dat kunnen hé. Nou, echt niet. We zijn maar snel ondergronds gaan lopen omdat we purikura wilde maken.
Ik was er heilig van overtuigd dat de purikura plek (waar ik normaal niet vaak heen ga) rechts was, dus we hadden ongeveer half uur gelopen in de sneeuw maar ik kon het niet meer vinden. We hebben toen uiteindelijk bij Daiso (1,05 euro winkel) een paraplu gekocht, waar het leven ineens een stuk aangenamer van werd.

We hebben toen maar gevraagd waar de purikura plek was en het bleek links te zijn.

Aangekomen bij purikura plek gingen we ons haar en make up nog even proberen te redden. Daarna purikura genomen! Omdat het al half 10 was waren er bijna geen mensen en hadden we eindelijk te tijd om de fotos te bewerken. Op drukke plaatsen moet je soms in anderhalve minuut alles bewerken!!

Na de purikura had Amber heel veel gemiste oproepen van haar gastvader. Toen hij weer belde vroeg hij alleen of ze het naar ons zin hadden en of we wilde laten weten als we in hotel waren.

Onder weg naar het hotel, moesten we stuk door Susukino lopen, en het was al half 11 en de meeste waren al dronken. We werden eerst nog soort van achtervolgd door wat vage jongens ie we wisten af te schudden. We hadden ook enorme dorst en zijn naar een convenient store vlakbij hotel drinken gaan kopen. Daar was een jongen in pak die naar ons zwaaide en ‘hi’ roepte. Wij zeiden ‘Hi’ terug en gingen daarna ons drinken kopen. Zij liepen toen al weg. Toen we buiten kwamen kwam die jongen naar ons toe met een vriend. Hij vroeg of we uit Rusland kwamen, waar wij op antwoorden, “nee joh! Holland!” daarna beetje gepraat en vond hij dat ons Japans helemaal geweldig was. Hij vroeg hoe oud we waren dus wij zeggen, 17 en 18. Hij helemaal verbaasd, want hij dacht dat we 22 waren. Toen we vroegen hoe oud hij was zei hij 27, maar hij leek net 20! Hij vroeg of we zin hadden om iets te gaan drinken, waarop Amber antwoorden “Is goed hoor!”, hij schrok daar een beetje van en liep lachend weg en zei tegen zijn vriend dat hij ons nummer moest vragen.
Het was echt heel droog en grappig, maar we zijn daarna meteen naar hotel gegaan. In hotel hebben we onze Fanta (soort van cassis) op en pepernoten die ik ook van mijn tante nog had gekregen! We hebben uiteindelijk tot 3 uur s’nachts zitten praten. De volgende ochtend werd ik alweer om 6 uur wakker. We gingen om 7 uur uit bed omdat ik om 8 uur al weg moest om de bus naar huis te kunnen halen.


Het was echt RAAR om weer Nederlands te praten. We hebben ook hele tijd half Engels, Japans en Nederlands zitten praten. Maar het was zeker geslaagd en echt heel gezellig.

De volgende ochtend, 9 December, dus. Was ik om 8 uur vanaf hotel naar het station gelopen. Het eerste wat ik zag was kotsende mensen die de nacht hadden gefeest. En weet je wie ik ook zag? DIE JONGEN VAN DE DAG ER VOOR! Ik was alleen, alleen, en hij zag mij niet dus heb ik ook maar niet tegen hem gepraat. Ik was wel eventjes geshockeerd omdat ik niet verwacht had dat hij er nog steeds zou zijn!

Terug naar huis in metro heb ik de enigste bus die in de ochtend gaat gehaald. Ik kwam rond half 10 thuis aan, waar ik mij snel omkleedde en mijn make up eraf ging halen en opnieuw erop ging doen. Ik had vandaag namelijk afgesproken met Wakana, Yuhei en Fumiya, mijn universiteit vrienden. We gingen schaatsen! En na het schaatsen had ik afgesproken met Kanji omdat zijn ouders naar Sapporo waren gekomen en hij en zijn moeder met mij uit eten wilden.

Om 10.10 nam ik de bus naar station terug toen ik ontdekte dat ik mijn cadeautje en kaart voor die ouders van Kanji was vergeten. Ik ben toen bij de volgende stop gestopt en terug gerent naar huis. Ik was dus sowieso te laat, want ik had om 11 uur afgesproken. Ik thuis aangekomen, ik zeg ben wat vergeten en wilde daarna terug rennen om de volgende bus te halen. Maar mijn gastvader zei dat ik dan sowieso te laat zou komen dus hij bracht mij naar station vlakbij mijn huis! Echt lief!

Ik was dus uiteindelijk 10 minuten te laat, wat niemand erg vond. We zijn daarna met zijn allen wezen “lunchen”. We hadden ijs op! Ik had tiramisu ijs en het was echt super lekker maar natuurlijk geen echte lunch. Na de ‘lunch’ gingen we schaatsen! Het was in een binnenhal best ver weg.

Het koste mij trouwens 5.80 met schoenen en alles erbij! Dat komt omdat high school studenten voor heel veel korting krijgen! We hebben twee uur geschaatst en op het einde waren we helemaal kapot!
Het was trouwens lang geleden sinds ik had afgesproken met deze vrienden. Het zijn echt wel beetje mijn beste vrienden hier! Vooral Yuhei is echt een grote broer voor mij!
Na het schaatsen gingen we naar de Mac Donalds om daar een large friet te halen. Het was echt enorm druk, maar we wilde allemaal perse patatjes eten dus hebben we gewacht! Het was die dag trouwens maar 1.50!

Na de Mac hebben we Wakana uitgezwaaid die moest werken in de avond. Ze wonen trouwens allemaal buiten Sapporo en gaan ook niet naar school hier, dus ze moeten best lang reizen. Ik ben samen met Yuhei en Fumiya naar soort mediamarkt gegaan waar ik een 30 dagen internet kaart heb gekocht voor als mijn kaart in Januari afloopt. Internet is toch wel erg handig op de telefoon dus vandaar!
Ik dacht dat ik beetje laat zou zijn om naar Kotoni te gaan waar ik moest wachten op Kanji en zijn moeder. Maar ik was er al heel vroeg en heb een uur gewacht op het steenkoude station.

Kanji’s ouders kwamen trouwens naar Sapporo omdat de rugby jongens een soort eindfeest hadden. Ze gaan namelijk vanaf de 15e naar Fukuoka en Osaka voor wedstrijden, daar blijven ze ongeveer 2,5 week. Alle ouders kwamen ook en het is natuurlijk Kanji’s laatste jaar op deze school dus was het wel even bijzonder moment. Hij moest een speech houden en ze hebben allemaal foto’s gemaakt.

Zijn vader ging trouwens met Kanji’s masseur/dokter drinken en zijn moeder wilde mij ook wel zien dus vroeg ze of ik mee uit eten wilde.

Ik was echt mega moe, en ik viel ondanks de kou bijna in slaap op het station maar ik kon wel wakker blijven. Ik zag Kanji al aanlopen en heel klein vrouwtje wat dus zijn moeder was. Het is trouwens niet zijn echte moeder, want zijn ouders waren gescheiden toen hij 2 was, maar deze moeder is eigenlijk zijn echte moeder voor hem omdat hij die andere moeder nooit meer gezien heeft.

Zijn moeder dus, was echt helemaal nerveus en kwam half op me af rennen en zei tegen Kanji dat ik nog schattiger in echt ben dan op de foto. Ze zag mij een hand en ze zat helemaal te lachen enzo. Het was echt grappig, Kanji schaamde zich dood omdat zijn moeder dus zo nerveus deed. We zijn toen met zijn drieën naar Sapporo eki gegaan, waar ik dus al was een uur daarvoor maar goed. Ze gingen natuurlijk aan mij vragen wat ik wilde eten en wat moet je zeggen dan?! Ik had geen idee. Gelukkig had Kanji snel restaurant gekozen waar je van alles kon bestellen. Ik heb uiteindelijk soort hamburger op en we hadden pizza en weet ik veel. Die moeder was nog steeds helemaal hyper actief en vroeg allemaal dingen. Ik was trouwens echt bizar moe, maar heb geloof ik wel een goede indruk achtergelaten.
Ik had ook nog van die moeder soort van cake-koekjes uit Hakodate gekregen, en ik had mijn Disney koekjes gegeven!
Daarna gingen we naar Odori, waar die moeder iets wilde kopen voor Kanji’s (half)zusje die trouwens niet mee was dit keer. Ik en Kanji gingen naar de lichtjes kijken, wat met Amber dus mislukt was! Gelukkig sneeuwde het vandaag niet en hadden we mooi zicht! Het was echt mooi!

Kanji heeft mij tot het station waar ik woon terug gebracht. Normaal moest hij om 9 uur in dorm zijn, maar omdat hij had gezegd dat hij met zijn moeder weg was, mocht hij later komen.
Ik was pas rond 10 uur thuis waar ik echt instortte van moeheid. Ik ben snel gaan douchen en gaan slapen!

Het was een geslaagd, maar zeer vermoeiend weekend. Ik ben gisteren naar school gegaan maar ik ben in slaap gevallen bij de Japanse les waar ik van leraar naar de ‘sick room’ moest om mijn temperatuur op te meten. Die was 37,5 dus vonden ze maar beter als ik even goed zou bijkomen en naar huis zou gaan. Er heerst hier namelijk een verschrikkelijk griep, en bussen en treinen zijn hier verschrikkelijk compact waardoor het super snel verspreid. Dus vandaar even rust!

Oh ja! En er was trouwens een aardbeving hé! Ik zat op het station te wachten op mijn bus die al 20 minuten te laat was. En ik krijg ineens allemaal smsjes of het goed met mij gaan, waar ik ben en dat er een aardbeving was. Maar ik dacht dat ze misschien foutje hadden gemaakt ofzo want ik had zo iets van “aardbeving, wat voor aardbeving dan?”. Er was blijkbaar een aardbeving die ook in Hokkaido voelbaar was. Daarna was alles op TV over de aardbeving en tsunami gevaar! Het eerste wat ik dacht was, “ik ga niet naar huis!”, ik bedoel, ik heb niet eens wat gevoelt!
Ik was daarna even bang, dat ik niet mee zou kunnen praten met de rest, maar gelukkig was ik niet de enige die het niet gevoelt had!

Dit bericht is geplaatst in AFS bijeenkomst, Eten, Gastfamilie, Sapporo. Bookmark de permalink.

2 reacties op TOP WEEKEND!

  1. Dagmar van Denzen schreef:

    Hey Michelle, nou ik ben er weer even voor gaan zitten, om alles te lezen. Ik hoor natuurlijk heeeeeeel veel van je vader en moeder, maar om het van jouw kant te horen(lezen) is helemaal leuk. Wat maak jij een hoop mee…. al die foto’s van het lekkere eten daar…. ik ben jaloers op je.
    Wat een hoop sneeuw al, geweldig hé, geniet er maar van. Zo te zien waren de chocolade letters goed ontvangen !!! was je op je knieen gevallen !!!
    Gisteren met Tante Irene, Marta en je pa en ma wezen lunchen, foto’s al gezien !!
    Was gezellie, je moeder 50 jaar !!! (oud hé)
    Michelle heeeeel veeeel (eet) plezier, gr aan Kanji en de rest xxx en een dikke knuffel.
    gr Dagmar

  2. Amber schreef:

    Was echt super leuk! Voor mij was het ook een geslaagd weekend!!

Laat een antwoord achter aan Amber Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *