Schiphol, Frankfurt, Haneda, Hakodate

Schiphol

Vandaag was de grote dag! Iets voor 6 in de ochtend ben ik met mijn ouders naar Schiphol gereden. Op Schiphol aangekomen wilde ik inchecken voor mijn vlucht voor Frankfurt van 9 uur omdat dit niet lukte via internet. Ook op Schiphol lukte het niet. Er was namelijk een best wel groot probleem. Ik heb een vlucht geboekt met een open ticket, maar omdat ik mijn visa papieren nog niet binnen had kon ik niet inchecken. Ik moest namelijk mijn terugvlucht binnen 90 dagen geboekt hebben om met een toeristenvisum het land in te kunnen. We hadden dit scenario al bedacht toen het online inchecken niet lukte dus het was niet helemaal een shock. Maar toch, ik moest per direct mijn terugvlucht omboeken naar binnen 90 dagen. Gelukkig was dit mogelijk met mijn ticket, helaas kostte dit wel geld en tijd. Iedereen dient binnen 24 uur tot 75 minuten in te checken maar het duurde nog al voordat alles was geregeld en het goed in het systeem stond. 60 minuten van te voren kon ik eindelijk inchecken. De mevrouw van de service balie was enorm behulpzaam en geduldig! Top service. Ik dacht dat ik moest haasten naar mijn gate, maar uiteindelijk had ik nog best wel wat tijd.

Frankfurt

Om 9 uur vertrok mijn vlucht naar Frankfurt met Lufthansa. De vlucht duurde slechts een uur en er waren heel weinig medereizigers. Op Frankfurt airport had ik anderhalf uur te tijd. Ik moest door de paspoort controle en de juiste gate vinden, maar dit was heel simpel en overzichtelijk. De paspoort controle was volledig geautomatiseerd. Ik moest mijn paspoort scannen en vervolgens werd mijn gezicht gescand op een glazen deur die open ging als alles was goedgekeurd.

Mijn vlucht naar Japan werd uitgevoerd door ANA, All Nippon Airways. Via hun website had ik ook geboekt. Ik mocht twee koffers van 23KG meenemen, wat goed uitkomt als je voor zo’n lange tijd naar het buitenland gaat!

Bij de gate waren bijna alleen maar Japanners die ook met ANA vlogen. Ik zat bijna helemaal achterin het vliegtuig. Ik had een stoel bij het gangpad gekozen omdat ik altijd in het vliegtuig een aantal keer naar de wc moet, wat ik niet zo leuk vind en daardoor nog vaker moet… Het vliegtuig was verdeeld als volgt: raam – 2 – gangpad – 4 – gangpad – 2 – raam. Naast mij zat een Japanse man bij het raam. Hij viel, net als bijna alle Japanners, nog voor het opstijgen in slaap en ik heb totaal geen last van hem gehad. We kregen twee keer wat te eten, avondeten en breakfast/lunch. Voor het avondeten had ik gekozen voor een international meal op aanraden van het cabine personeel, maar toen ik het Japanese meal zag had ik spijt. Tijdens het ochtendeten net voor het landen in Japan had ik gekozen voor het Japanese meal, ik had wel zin in rijst, maar toen de Japanse man naast mij zijn international meal kreeg had ik weer spijt. Het eten was goed te doen maar ik kan tijdens lange vluchten vaak niet zo goed eten. Tijdens mijn vlucht kon ik 15 minuten gratis internet uitproberen dus ik heb een facebook berichtje eruit gestuurd voor mijn vrienden en familie thuis. Omdat ik vroeg was opgestaan was ik erg moe en dacht dat ik wel goed kon slapen in het vliegtuig, de stoelen waren prima maar toch kon ik niet zo goed slapen. Misschien kwam het omdat ik mij tijdens mijn vlucht naar Japan pas ging beseffen dat ik weer voor een lange tijd van huis ga. Verder heb ik één film gekeken, The Intern, een hele leuke film over een oudere man die als stagiair gaat werken bij een hip internet bedrijf!
Wat verschillen tussen mijn vorige vluchten met Alitalia en Aeroflot en de Japanse airlines. 1. Ruime stoelzitting met een werkend scherm, bij ANA zelfs met touch screen. 2. Als je op het cabine personeel knopje drukt, komt er ook echt iemand, en zelfs binnen 2 minuten! 3. Het cabine personeel is vriendelijk en lacht altijd. 4. Je krijgt warme doekjes voor het eten komt. 5. Je krijgt écht bestek. 6. Je krijgt softijs als toetje. 7. Twee koffers van 23 kilo. 8… Oké volgens mij is het wel duidelijk dat deze airline, voor een iets hogere prijs, ook meer service biedt. Normaal ben ik niet zo fan van vliegen, maar tijdens mijn vlucht voelde ik mij heel erg op mijn gemak.

Haneda airport

Aangekomen op Haneda airport stond een mevrouw om te roepen of er mensen op doorreis met een binnenlandse vlucht moesten, ja ik! Maar eerst de immigratiepoortjes. Tijdens je vlucht moet je twee formulieren invullen, één met informatie of je verboden goederen mee hebt, uhm nee..?, en hoeveel geld je het land inbrengt, waarom eigenlijk? en de tweede gaat over je reis, waar je verblijft en waarom en wanneer je het land weer uitgaat. Ik was een beetje zenuwachtig omdat ik dus met een toeristenvisum binnen kom maar tijdens mijn verblijf mijn studentenvisum ga aanvragen.
De meneer van de immigratie kon mijn paspoort niet goed scannen vanwege de grootte, ik heb sinds vorig jaar een nieuw paspoort aangeschaft. De meneer leek heel chagrijnig maar toen ik in het Japans vroeg of er iets aan de hand was begon hij helemaal enthousiast in het Japans tegen mij te praten. Om een lange uitleg te voorkomen heb ik niks gezegd over mijn studieperiode.

Omdat de immigratie even duurde had iedereen inmiddels al zijn koffers van de band gepakt en lagen alleen mijn koffers nog op de band. De mevrouw van de binnenlandse vluchten kwam naar mij toe met drie assistenten van ANA. Ik zei in het Japans dat ik naar Hakodate zou vliegen. Toen ze mijn koffers zag vroeg ze of ik deze allemaal mee ging nemen naar Hakodate. Ik mocht namelijk op mijn binnenlandse vlucht maar 20KG meenemen. Ik had de mevrouw uitgelegd dat ik had gebeld met ANA en dat ik geen directe vlucht kon boeken van Amsterdam naar Hakodate omdat de internationale website en binnenlandse website van ANA niet samen kunnen werken. Vervolgens legde ik uit dat ik voor mijn studie en stage naar Japan ga en dat ik in Amsterdam ook problemen had vanwege mijn visum papieren. Ze zei tegen mij dat ik eerst door de check moest van de bagage en mij weer verder zou helpen bij de balie van de binnenlandse vlucht. Haneda airport is niet zo heel groot dus ik kon makkelijk de balie vinden. Toen de mevrouw mij zag vertelde ze mij dat ik écht maar 20KG mee mocht nemen en dat mijn overige 20KG mij ongeveer 200 euro ging kosten. In Nederland had ik hier al over gebeld en zij hadden het toen over bedragen van 50 euro. Ik was dus best wel gechoqueerd. Ik legde nogmaals uit dat ik mijn vlucht niet anders kon boeken en dat ik mijn gastfamilie en vrienden ga bezoeken en dus ook heel veel souvenirs had meegenomen. Na de problemen op Schiphol dacht ik, kan het nog erger?! Toen pakte de mevrouw ook nog mijn handbagage en zei dat deze óok te zwaar was… Ja het kon dus erger! Maar toen vertelde de mevrouw dat ik moest zorgen dat mijn handbagage onder de 10KG moest en ik de overige 2KG in mijn grote koffer moest proppen. Ik wilde bijna vragen of ik kon betalen met creditcard, toen de mevrouw zei: “OK, you don’t have to pay this time!”. Ik kon het niet geloven! Ik mocht een extra koffer inchecken en ik hoefde nul euro te betalen!

Kon het nog beter?! Ja! Ik mocht namelijk een vlucht eerder van ANA nemen in plaats van mijn vlucht die ik had geboekt. Deze vertrok namelijk zes uur later en had ik voor de zekerheid geboekt voor het geval als ik vertraging zou krijgen. Maar omdat ik gewoon op tijd was had ik nog heel veel tijd over. Dus ik had gebeld naar Kanji (mijn Japanse vriend waar ik de komende 11 dagen verblijf) of ik eerder mocht en kon komen en dat was absoluut geen probleem.

Omdat ik aankwam op de international terminal moest ik met mijn handbagage naar de binnenlandse vluchten terminal. Omdat ik echt geen idee had welke bus ik moest nemen vroeg ik het in het Japans aan een meneer die stond te wachten. Hij hielp mij en zei dat hij naar dezelfde terminal moest. Als Japanners merken dat je een beetje Japans kent gaan ze hele verhalen vertellen of van alles vragen, ook deze man die het helemaal geweldig vond om met deze gaikokujin (buitenlander / 外国人) te praten in nihongo (Japans / 日本語).

Aangekomen op de domestic terminal wilde ik kijken naar welke gate ik moest, deze was alleen nog niet aangegeven omdat ik nog twee uur moest wachten. Ik heb in de tussentijd dus wat geld gepind en geappt. Toen mijn gate eenmaal bekend was moest ik weer door de handbagage check. In Japan is deze, naar mijn mening, helemaal niet zo streng als in Nederland. Je mag drinken meenemen en ze controleren geen paspoorten meer. Mijn gate was meteen voor de controle dus hier moest ik ook nog even wachten voordat ik het vliegtuig in mocht. Inmiddels was ik de enige buitenlander met een westers uiterlijk. Bij de gate waren wel veel Chinezen. Hakodate wordt namelijk druk bezocht, of als zij het zelf zeggen geteisterd, met Chinese toeristen. En vooral nu met het Chinese New Year. Omdat ik niks te doen had begon ik te praten met een Chinese mevrouw die vroeg of ze naast mij mocht zitten. Ik had meteen door dat ze niet Japans was omdat haar Engels accent duidelijk verschilde van het algemene accent van Japanners als zij Engels praten.

Hakodate

Van de vlucht naar Hakodate heb ik alleen het opstijgen en landen meegemaakt. Ik was inmiddels ontzettend moe en voor mij gevoel heb ik maar 5 minuten, in werkelijkheid anderhalf uur, mijn ogen gesloten.

Hakodate airport is een heel klein vliegveld dus toen ik aankwam dacht ik dat ik Kanji en zijn ouders meteen zou zien, heel enthousiast stond ik te kijken maar ik zag niemand. De koffers duurde even en ik bleef kijken tot ik ineens Kanji’s gezicht zag! Ik had geen Wi-Fi dus ik kon ze niet bereiken. Toen mijn koffers kwamen zijn we naar huis gereden. We zijn even gestopt om wat eten te halen, yakitori (grilled chicken / 焼き鳥) met rijst. Ondanks dat het grilled chicken heet, was het varkensvlees! Dat is alleen in Hakodate zo, is mij verteld. Thuisgekomen heb ik cadeautjes gegeven aan de ouders van Kanji. Éen koffer was ingepakt in plastic en ik hoopte dat er niks met mijn koffer was. Toen ik de koffer uitpakte bleek er een kaart aan mijn koffer zijn geplakt. Het was een zelfgemaakte kaart van de staff van ANA! Op de kaart stond iets in de richting van “veel plezier tijdens je studie en doe je best”. De kaart had zelfs smileys en stickers van vliegtuigen. Ik was zo verbaasd ik kon het bijna niet geloven!

In de avond gingen we uiteten naar een yakiniku (grilled meat / 焼肉) restaurant. Alle ooms en tantes van Kanji waren ook gekomen om soort van te vieren dat ik er weer was! Heel gezellig! In het restaurant staan allemaal kleine barbecues op tafel en het was de bedoeling dat je zelf vlees uitkiest uit een buffet die je dan vervolgens zelf ook weer moest grillen op je mini-barbecue. Er was niet alleen vlees maar ook vis voor de barbecue, sushi, tempura, rijst, soep, ijs en cakejes. Je mocht zoveel eten als je wilde als je maar binnen de tijd, 2 uur, klaar was.

In Japan eten ze trouwens ook orgaanvlees. Ik ben hier totaal geen fan van maar er was genoeg keuze uit ander soort vlees en vis. Yakiniku restaurants stinken trouwens heel erg, niet op de manier van vies maar de lucht blijft in je kleren hangen. Het is dus maar beter om geen bijzondere kleding aan te trekken en je jas in de auto of een locker te laten.

Nou het werd tijd om te slapen en ik heb goed uitgeslapen tot uur of 10 in de morgen, nog geen last van jetlag dus!