Vandaag had ik afgesproken met Yuki. Tijdens mijn high school uitwisseling zat zij in hetzelfde leerjaar, maar niet dezelfde klas. Ik zat namelijk in klas F en zij in klas A. Maar omdat ik uitwisselingsstudent was had ik een aangepast rooster met extra gym, kunst en computerles. Ik had dus samen met klas A heel vaak gym en in die klas heb ik ook vrienden gemaakt. De vriendschap met Yuki was snel gemaakt toen ik zag dat bijna al haar spullen van Nijntje waren. Denk aan pennen, lunchbox, tas, zakdoekjes en nog veel meer. Omdat Nijntje natuurlijk uit Nederland komt was de connectie snel gemaakt. Inmiddels zijn we drie jaar verder en is zij met een vriendin uit klas A een weekje naar Nederland gekomen. Haar Nijntje droom viel wellicht een beetje in duigen toen ze er achter kwam dat niet alles in Nederland Nijntje was. Ze heeft het verder wel naar haar zin gehad in Nederland en heeft nog een dure echt Delfblauwe spaarpot van Nijntje gekocht.
We hadden afgesproken in het winkelcentrum van Maruyama. Dat is redelijk dichtbij het huis waar ik nu verblijf. Maar omdat het koud was (-9) en de moeder van dit gezin nog naar een winkel wilde waar ze buitenlands eten verkopen werd ik gebracht met de auto. Eigenlijk tot nu toe word ik altijd naar het station gebracht als ik ergens heen wil, echt super lief!
Rond 3 uur kwam Yuki en gingen we eerst naar een café om bij te kletsen. Ik zou namelijk in de avond bij haar thuis gaan eten. Haar ouders waren mij en mijn familie ontzettend dankbaar dat Yuki een week bij ons mocht logeren. Japanners willen in dat geval graag iets terug doen en nodigden mij uit voor het avondeten!
Morihiko koffie
Ik vroeg aan Yuki of ze naar de Starbucks wilde, omdat we daar vlakbij waren, maar ze had een veel beter idee. Iets verder op was een klein cafeetje die ze mij graag wilde laten zien. Je zou denken dat op donderdagmiddag het niet druk zou zijn maar dat was het wel, daarnaast was het echt een piepklein cafeetje. Het was wel heel schattig en oud. Ook van binnen was het net een huiskamer van een paar decennia jaar geleden. Japanners hebben in tegenstelling tot Nederland totaal geen moeite met wachten. Soms lijkt wachten wel een hobby van ze. We hebben dus ruim een half uur gewacht voordat we op onze mini krukjes konden plaatsnemen. Ik had gekozen voor de koffie set met cheesecake.
Rond een uur of half 5 zijn we richting Yuki’s huis gegaan. Ze woont tien minuten loopafstand van het winkelcentrum van Maruyama in een ‘mansion’ zoals Japanners het zelf graag noemen. Wij 
noemen het een appartement. Het was wel een heel ruim appartement. Bij binnenkomst werd ik verwelkomt door de Nijntje beeldjes (kokeshi, zoals op de foto hiernaast) en Delfblauwe Nijntje spaarpot. Ik heb haar moeder even gezien en mij voorgesteld, kort daarna ging ze naar de winkel om nog eten te kopen.
Yuki’s vader en moeder wonen eigenlijk niet in Sapporo maar in het Noordelijkste puntje van Hokkaido, vlakbij Wakkanai, vanaf die stad kun je Rusland zien. Haar vader is namelijk visser van jakobsschelpen. Yuki heeft ook nog een zusje en broertje van 17 jaar oud, een tweeling! De ouders hebben een appartement in Sapporo voor de kinderen zodat zij naar school kunnen. De oma woont in het appartement op dezelfde verdieping. Zij zorgde eigenlijk altijd voor de kinderen toen ze nog klein waren. Helaas is oma zelf ook niet meer zo fit en moet vaak naar het ziekenhuis. De kinderen zijn nu ‘oud genoeg’ om voor hunzelf te zorgen. Yuki zit zelf op een HBO opleiding maar was het laatste jaar een beetje ziek waardoor ze een tijdje bij haar ouders vlakbij Wakkanai heeft gewoond.
Later hoorde ik van mijn gastmoeder dat ze waarschijnlijk heel rijk zijn vanwege het werk van haar vader. Een appartement in Maruyama is redelijk aan de prijs en ze hebben ook nog en huis vlakbij Wakkanai.
Yuki’s kamer stond helemaal in het thema van NIJNTJE! Nijntje knuffels, dekbed, beeldjes, kalenders, afvalbakken etc. In Nederland zouden we zeggen wat een leuke kinder/baby kamer! Maar Yuki is inmiddels al 20 jaar oud. In Japan zijn karakters zoals Nijntje, Hello Kitty, Disney en Rilakkuma heel populair. Het is dus ook niet gek om deze spulletjes te sparen en je hele huis er vol mee te hebben. Nou ja.. een beetje gek misschien.
Armbandjes maken
Omdat nog niet iedereen thuis was, hebben we tot het avondeten een armbandje gemaakt. De hobby van Yuki is het maken van sieraden. In het café kreeg ik al een hele mooie klip oorbel die ze zelf had gemaakt. In haar kamer had ze heel veel doosjes met steentjes, kraaltjes en benodigdheden voor het maken van sieraden. Ik dacht dat we meerdere dingetjes konden maken maar het maken van één armbandje kostte zo’n anderhalf uur. Elk kraaltje wordt namelijk apart aan elkaar gemaakt. Het kost dus best veel tijd maar het is wel super leuk. Het zou ook zo een hobby van mij zijn. Ik vind het namelijk ook leuk om dingen te knutselen of te bedenken. Tijdens het maken hebben we lekker gekletst over van alles en nog wat.
Takoyaki
Vanavond stond Takoyaki op het menu! Toen iedereen thuis kwam hebben we, de familie van Yuki en ik, met zijn allen gegeten. Haar vader vond het heel spannend om met mij te praten omdat hij waarschijnlijk nog niet zovaak met een ‘buitenlander’ heeft gepraat. Over het algemeen zijn Japanse vaders niet zo spraakzaam, maar op de een of andere manier krijg ik ze altijd aan het praten ondanks dat ik soms fouten maak in het Japans. Yuki’s zusje vond het ook wel spannend maar ook interessant. De moeder van Yuki vond het helemaal geweldig en keek soms Yuki aan om te peilen of ik wel begreep waar het over ging. Het broertje van Yuki kwam pas later thuis en schoof later aan. Hij was super nerveus. Japanners denken namelijk als ze een ‘buitenlander’ zien dat ze Engels moeten praten. Het is dus altijd super grappig om te zien dat ze ontspannen als ze merken dat ik ook Japans kan.
We hebben dus takoyaki gemaakt. Het zijn soort broodballetjes met stukjes octopus erin. Tako betekent octopus en yaki betekent grillen/bakken op een plaat. Het lijkt een beetje op een poffertje maar dan hartig. De octopus had een vriend van Yuki’s vader gevangen. Ik ben niet zo heel erg fan van octopus, omdat ik het niet echt smaak vind hebben en taai is. Maar voor takoyaki is het wel lekker. Vervolgens gebruik je saus en mayonaise om je takoyaki op te pimpen.
Zoals je op de foto kunt zien, dragen we schortjes. Ten eerste zijn Japanners helemaal fan van schorten omdat het ‘schattig’ is en ten tweede dragen ze een schort tijdens het koken tegen het spetteren. Omdat we op tafel de takoyaki klaarmaakte spetterden de olie een beetje, vandaar.
Rond een uur of 10 ging ik terug naar het station waar ik wederom werd opgehaald door mijn lieve gastmoeder! Het was nog steeds super koud. Hieronder de foto’s van vandaag.
Natuurlijk ben ik niet elke dag op pad, dus de rest van de tijd help ik mee met het huishouden (afwassen, om vervolgens alles in de vaatwasser te doen) van het gastgezin waar ik nu verblijf, kijk ik uitzending gemist (wie is de mol?, 3 op reis in Japan), update ik mijn blog en probeer ik mijn mini laptop optimaal in te richten voordat school begint. Hieronder wat random foto’s van de afgelopen dagen. Onder de foto staat soms een beschrijving met uitleg.
Boodschappen doen met mijn gastmoeder
