Terwijl ik dit schrijf, laat ik Hokkaido achter mij en reis ik met de trein naar Tokyo. Ken je de film “De ongelofelijke reis”, waar twee honden en een kat een reis maken. Zo voelt het voor mij nu ook. Velen, met name Japanners, vonden mijn idee te gek voor woorden. Ja het is een reis van bijna 9,5 en maak daar maar 10,5 uur van door een kleine vertraging met een trein onderweg. Maar ik heb nog tijd zat, eigenlijk tijd te veel, daarom reis ik met de trein door Japan voordat school begint. Ik heb voor mijn reis de Japan Rail Pass aangeschaft. 21 dagen onbeperkt met de JR treinen en Shinkansen reizen voor ongeveer 450 euro, dit is goedkoop als je van plan bent veel te reizen. Je kunt stoelen reserveren en van het Noordelijkste puntje naar het Zuidelijkste puntje reizen. Mijn Noordelijkste punt is Sapporo, waar ik bijna 20 dagen heb doorgebracht. Mijn Zuidelijkste puntje wordt Nagasaki. Maar voordat ik daar ben zal ik eerst reizen naar Tokyo. Ik ga namelijk met een oud-uitwisselingsstudent van Hogeschool Rotterdam, Mizuho, naar de ouders van Mizuho. Zij wonen vlakbij mount Fuji in Shunzenji, Izu. Ik werd uitgenodigd om 2 dagen te blijven logeren. Wie zegt daar geen nee tegen!
Mijn treinreis begon in Shin-Sapporo, dit station ligt vlakbij het station van mijn gastouders. Om 6 uur werd ik wakker om de laatste dingetjes in mijn koffer te doen en mijn kamer op te ruimen. Ik heb samen ontbeten met mijn gastouders en gastzusje Kate. Ze vind het heel erg dat ik weer weg ga. Elke dag vertelde ze mij wel 100 keer hoeveel ze van mij houd en dat ik haar grote zus ben. Later hoorde ik van mijn gastmoeder dat ze s’avonds vaak moest huilen alleen al aan de gedachte dat ik weg zou gaan. Maar we hebben veel samen gespeeld, huiswerk gemaakt en ik heb tegen haar gezegd dat ze niet verdrietig moet zijn, maar juist op school haar best moet doen en genieten van de leuke dingen en dat ik haar snel weer zie. Waarschijnlijk komen ze deze zomer naar Tokyo. Maar ja, het blijft een meisje van 10 die het geweldig vind om een grote zus te hebben.
Van Shin-Sapporo vertrok ik eerst naar Hakodate, de trein van 7.39. Hakodate is ook de stad waar Kanji woont, en waar ik ook 10 dagen heb doorgebracht. Ik zou 4 minuten overstaptijd hebben maar ik zag geen trein met mijn tijd toen ik aankwam. Ik ben toen naar de station master gelopen en gevraagd wat er aan de hand was. Hij vertelde mij dat de trein die ik had moeten nemen, een ‘ongeluk’ had gehad. Ik moest dus een nieuw ticket regelen. Gelukkig was ik een van de eerste die de trein uitstapte en ook het eerst was bij het loket van de tickets. Dat was zeker handig omdat er na mij een slingerrij volgde van mensen die dezelfde trein moesten nemen. Tickets omwisselen ging heel snel en ik kon de trein 40 minuten later nemen. Met de Japan Rail pass kun je gratis reserveren waardoor je niet extreem vroeg aanwezig hoef te zijn om zeker te zijn van een plaats. Ook zijn de gereserveerde stoelen over het algemeen ruimer en is het stiller. Toen ik de trein van Hakodate naar Sapporo nam had ik nog geen rail pass, dus nam ik de goedkoopste versie, de free seats. Het viel mij op hoeveel Chinezen en Koreanen in dezelfde wagon zaten. Maar nu ik de gereserveerde stoelen heb, zit ik alleen met Japanners om mij heen. En soms een verdwaalde backpakker die altijd heel bezorgd kijken met een blik van ‘waar ben ik aan begonnen’. Wat ik wel kan begrijpen als je in een land reist waar je de taal niet spreekt en de tekens niet kan lezen. Gelukkig heb ik die fase allang gehad en kan ik nu zonder zorgen reizen in Japan. Ik moet er wel bij zeggen dat het niet onmogelijk is om te reizen in Japan zonder kennis van de Japanse taal. Tegenwoordig is er veel aanbod van internetkaarten voor 30 dagen. Met handige apps kun je gemakkelijk je treinreis plannen en hotels boeken, ik gebruik meestal Bookings en Expedia.
Soms vragen mensen wel eens of ik niet bang ben om alleen te reizen, of het gevaarlijk is. Er is altijd een risico dat iemand je spullen jat of dat er een man is met rare gedachte. Die mensen zijn overal. Maar over het algemeen is Japan een zeer veilig land en letten mensen ook goed op elkaar. Je kunt dus, in de meeste gevallen, gewoon je telefoon op je schoot laten liggen terwijl je in slaap doezelt. Maar zeg nooit nooit.
De trein van Hakodate naar Shin-Aomori gaat door de enerlangste tunnel van de wereld, namelijk 53,85 km lang. De tunnel is dé treinverbinding van Hokkaido naar Honshu, het grootste eiland van Japan. Het gaat dus een stuk onder de zee, het diepste punt is 240 meter, waarvan 140 meter zee en 100 meter grond is. Het duurde 30 minuten maar ik had niet zo last van mijn oren, wat ik wel heb in tunnels die door bergen gaan.
In Shin-Aomori nam ik de shinkansen, dit is de bullettrein. Deze mag ik met mijn pas dus ook gebruiken! De shinkansen is snel, heeft veel beenruimte en soms zelfs stopcontacten. Ondanks dat ze op de hoogste snelheid 300 km/h gaan, merk je daar niet zo veel van als je binnen zit.
De treinreis van Shin-Aomori naar Tokyo duurde ongeveer 3,5 uur. Ondanks dat ik dacht dat het een hele lange zit zou worden, omdat iedereen mij dat vertelde, vond ik het heel erg meevallen. Ik heb mijn laptop, kan films kijken op mijn tablet en kijk even naar buiten als de trein niet door een van de vele tunnels gaat. 70% van het landschap van Japan bestaat uit bergen. Hierdoor liggen de meeste steden aan de zee of in het dal.
Enfin, in Tokyo zal ik een nachtje slapen in het appartement van Mizuho, de volgende dag gaan we om 9 uur met de bus naar Izu. Een eilandje vlakbij haar ouderlijk huis. Ik heb veel leuke verhalen gehoord over Izu en er is een kans dat ik Sakura, cherry blossom, kan zien!
