De volgende dag werd ik rond uur of 8 wakker en hebben ik en Mizuho de ochtend gerelaxed. De moeder had een heerlijk ontbijt voor ons gemaakt. Ze hebben ook een hotdog-hondje. Ze is heel lief en bijt niet. Ik schijn een goede band te hebben met dieren want ze komen altijd naar mij toe alsof ze mij al jaren kennen. Ook deze hond schijnt normaal altijd te blaffen als een vreemde binnenkomt.
Rond een uur of 11 gingen we, de vader van Mizuho & Mizuho en ik, met de auto naar de zee! Ze wilde mij een plaats laten zien met uitzicht op de bergen en natuur. De autorit duurde ongeveer een half uur. We kwamen aan op een plaats die er toeristisch uitzag. Het is alleen totaal niet een toeristische tijd van het jaar waardoor er slechts een paar mensen aanwezig waren. De vader van Mizuho had een bootticket gekocht, een soort rondvaartbootje. We konden meteen mee. Het was echt prachtig uitzicht. In de zee stonden verschillende bergjes. Deze bergjes hadden hele bijzondere structuren vanwege het vulkaangebied. De bergen zijn door de jaren heen langzaam omhoog gedrukt waardoor elke laag een andere kleur en structuur heeft. Ook was er een bijzondere grot met een gat waardoor het zonlicht naar binnen viel. Normaal gesproken gaat de boot door de grot maar het was die dag gevaarlijk vanwege loslatende rotsen ofzo. Maar van buitenaf hebben we wel een foto gemaakt.
Na de boottrip hebben we ook nog een bergje beklommen. Het was de berg met het gat met uitzicht op de grot. Het water is trouwens heel mooi blauw. Ik kan mij inbeelden dat het er geweldig moet zijn in de zomer, soort Spanje van Japan, maar dan dichtbij.
Voor we de auto in gingen hebben we nog een souvenir winkel bezocht. ALLE souvenir winkeltjes van Japan lijken op elkaar en verkopen allemaal dezelfde kaakjes met het logo van het gebied erop. Sommige koekjes zijn wel lekker maar het meeste is gewoon voor de marketing. Ik heb sowieso niet zoveel ruimte in mijn koffer en ik ben niet fan van de Japanse souvenir koekjes dus ik hoefde er niks te kopen. Mizuho wilde echter dat ik niet met lege handen weg zou gaan. We zijn toen naar een supermarkt gereden waar ze groene thee verkochten, speciale groene thee van Shizuoka. Het heet Buri-cha. Haar moeder maakte deze thee voor ons en ik vind het wel lekker dus heb ik een pakje gekregen van Mizuho.
De vader van Mizuho wilde mij ook nog een winkeltje laten zien waar ze handgemaakte snoepjes verkopen. De winkel leek gesloten maar toen we binnenkwamen kwam er omaatje naar de winkel gelopen. De snoepjes waren heel klein en hadden bijzondere smaken. We mochten de snoepjes proberen en de vader van Mizuho praatte de hele tijd met de oma. Mizuho wilde voor mij sakura snoepjes kopen maar er was geen probeer-snoepje van. De oma opende een nieuw zakje voor ons. In het snoepje waren echte gedroogde sakura blaadjes verwerkt. Toen we vroegen hoe ze die maakte, haalde ze een schaaltje met de gedroogde sakura blaadjes en vertelde dat ze ze met een pincet in de snoepjes doet. Heel bijzonder! Toen ze vroeg waar ik vandaan kwam en wat ik hier doe was ze helemaal onder de indruk. Mizuho vertelde dat zij ook naar Nederland is gegaan voor haar uitwisseling waarop de oma antwoordde dat haar dochter ook een uitwisseling had gedaan. Zelf had ze nog nooit in een vliegtuig gezeten! Het viel me op dat de vader van Mizuho snel praat met vreemden, zoals in die winkel en op de boot. Omdat de oma ons zo leuk vond, gaf ze ons een gratis zakje met snoepjes. Deze snoepjes worden normaal niet verkocht aan mensen maar alleen aan hele dure hotels. Maat wij kregen ze voor niets! Lucky!
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Op de terugweg zijn we nog gestopt bij de grootste bloemen-klok. Ik dacht dat deze klok helemaal van bloemen was maar dat viel een beetje tegen.. Rond de klok was een pad van stenen. Speciaal voor massage. Ik heb een keer eerder zo’n stenen pad belopen maar ik was er niet zo’n fan van. Het doet namelijk enorm veel pijn! Mizuho en de vader van Mizuho daarentegen hadden minder last van de pijn! En konden het redelijk goed volhouden.
Voordat we naar huis gingen, reden we nog langs de viszaak van de neef van Mizuho’s vader. Hij heeft gestudeerd aan een hele goede universiteit maar wilde graag de viskraam van zijn vader overnemen. Hij heeft daarom verder gestudeerd om sashimi, rauwe vis, te kunnen bereiden. Zijn viskraam ziet er heel oud en niet zo smakelijk uit. Maar het is een hele populaire viswinkel en er wordt ook vaak vis besteld door dure hotels. Omdat wij langskwamen liet hij mij allemaal vis zien en mocht ik foto’s maken. De meeste vissen leefde nog of werden op dat moment van het leven beroofd. Ik kreeg het verste stukje garnaal, inktvis en jacobsschelp in mijn leven. Ook kregen we een stukje van het hoofd van een tonijn. Dit is het duurste stukje van de tonijn en super lekker! Ik vind rauwe inktvis het minst lekker, het is een beetje plakkerig en taai. Maar wilde niet onbeleefd zijn. De neef verkoopt eigenlijk alleen maar bijzondere soorten vis. Een van deze bijzondere vissen is Fugu. Deze vis staat bekend om haar gif wanneer deze vis niet goed wordt bereid. Wat ik niet wist, is dat er ook een fugu zonder gif is. Deze bereidt de neef, voor de fugu met gif moet je bij een speciale chef zijn met een bewijs.
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Vandaag heb ik zoveel gratis eten mogen proberen! Mizuho zochten de reden daarvoor en konden er maar een bedenken: we are so nice!
Terug thuis heeft de moeder van Mizuho weer lekker gekookt. Japanse stijl eten. Ik heb rond een uur of 9 een douche genomen en ben rond half 10 naar bed gegaan. De broer van Mizuho zou rond half 11 terugkomen maar mijn batterij was op. Ondanks dat ik Japans op dagelijks niveau kan gebruiken zonder moeite, is het toch vermoeiend om in een vreemde taal te spreken en te luisteren.
De volgende ochtend werd ik rond uur of half 9 wakker en heb ik de broer en de vriendin van Mizuho’s broer ontmoet. Ze zijn heel aardig en de broer maakt de hele tijd grapjes. Ze gaan volgend jaar trouwen maar kwamen naar huis om de ouders te vragen voor toestemming. Dit is meer een formaliteit en wordt gezien als beleefd. Ze zouden dezelfde dag alweer terug gaan naar Tokyo waar ze samen wonen. Omdat mijn trein om 12.00 ging zijn we rond 11.00 vertrokken van huis. Ik heb de ouders van Mizuho duizendmaal bedankt. De moeder van Mizuho zei dat ik altijd welkom ben om nog een keer te komen. Later hoorde ik van Mizuho dat ze dit nog nooit eerder heeft gezegd tegen een vriendin van haar.
Ze vonden mij heel beleefd, maar wel op een natuurlijke manier. Ze vonden ook mijn Japans heel goed, heel natuurlijk waardoor ze niet het idee hadden dat ze met een buitenlander praatte. Iedereen was zo ontzettend lief voor mij!
er zijn geen afbeeldingen gevonden
Om 12 uur s’middags heb ik de trein naar Nagasaki gepakt. Deze reis duurt ook zo’n 8 uur in totaal. Ik heb wel twee keer een overstap, namelijk in Shin-Osaka en Shin-Tosu (voorbij Fukuoka). In Shin-Osaka heb ik een lekkere okonomiyaki op! Dit is een soort Japanse pannenkoek. Ik twijfelde tussen een lunch box of iets simpels van de convenience store, maar als je in Osaka bent moet je wel de specialiteit van de stad eten! Ik had een uur overstap tijd dus op dit moment reis ik weer verder. Later kom ik weer terug in Osaka en verblijf ik bij een vriendin ongeveer 5 dagen. Vanuit Osaka zal ik nog naar andere steden reizen en uiteindelijk terugkeren naar Tokyo waar ik zal studeren!
Pingback: Huis ten Bosch | Michelle in Japan