Het duurde even! Maar nu eindelijk weer een update! Het is nu vrijdag, 16 juni en ik ben nu in mijn nieuwe (tijdelijke) gezin! Ik woon samen met de ouders en een grote zus, van 19, haar naam is Sumire!
Ik was dezelfde dag nog naar tennis gegaan en rond 7 uur haalde okaa-san (de moeder van het gezin) mij op. Ik kende haar al omdat zij de LP van Tyler is. Het huis is heel dicht bij mijn school, het is ongeveer 10 minuten lopen! En het huis is in de ‘bergen’, aan het begin.
Toen we thuis kwamen moest ik snel omkleden omdat ze met mij naar Maruyama Koen (Maruyama Park) wilde gaan om matsuri (festival) te kijken! Het is namelijk drie dagen Sapporo Festival in verschillende parken in Sapporo.
Ik mocht nog een soort hengelspelletje doen waarmee je cadeautjes kan hengelen. Ik had een soort lunchbox-tasje van One Piece, dat is een beroemde anime (tekenfilm) en manga (stripboekje).
Het was ontzettend druk en we gingen al vrij snel weg. Het was inmiddels al half 9 en ik had nog geen hap eten op na tennis. En ik moet zeggen, na 3 uur tennis krijg je best wel (HEEL ERG) trek.
We gingen vervolgens naar een Italiaan toe! Ik dacht naar huis maar we gingen uiteten! Hoera! Eten! We bestelde allemaal verschillende schotels en deelde alles. Pas rond 10 uur kwam Sumire van school. Sumire speelde ook tennis in high school en is heel lief schattig meisje! Zij was een AFS uitwisseling student naar Frankrijk, maar ze wil geen Frans spreken omdat ze heel veel vergeten is!
De volgende dag (mijn Nederlandse vader zijn verjaardag) ging ik samen met okaa-san en otou-san naar de Lexus dealer omdat otou-san zijn nieuwe Lexus auto kreeg. Eerst nam otou-san afscheid van zijn Range Rover en vervolgens werden we opgehaald door een medewerker in dezelfde auto als otou-san had gekocht.
Aangekomen bij de Lexus winkel (dat is niet het goede woord maar kan even niets beters bedenken) begroette iedereen ons met de diepste buiging. We gingen eerst naar de Owners room, waar we drinken kregen en een eindeloze uitleg kregen over de auto. Daarna gingen we naar de auto toe. Daar legde de medewerker weer uit hoe alles werkte en het was best interessant, maar ik was echt dood op en kon nauwelijks mijn ogen open houden!
Na meer dan anderhalf uur had otou-san geen vragen meer en de medewerker niets meer te vertellen.
Je zou denken, we rijden weg en dat is het. Maar toen gebeurde het volgende….
De dealer, een medewerker en vier jongens van (rond de 20~25) en twee vrouwen gingen allemaal in een rij staan en we kregen wijn en bloemen en moesten op de foto met de nieuwe auto! Otou-san houd HEEL erg van wijn, hij heeft honderd boeken over wijn en ze schijnen heeeel veel flessen te hebben. Blijkbaar was de wijn van de Lexus heel duur en bijzonder en was otou-san helemaal in de zevende hemel.
Toen de foto werd genomen stond iedereen naar ons te kijken, en ja vooral naar mij, omdat ik buitenlands ben. Het was heel erg ‘hazukashii’, gênant!
Na de foto ging iedereen ineens heel diep buigen en werden we bedankt voor de aankoop en weet ik het. Vervolgens gingen we in de auto zitten en liep iedereen weg. Ze bleken bij de uitgang van het parkeerterrein weer allemaal in een rij te staan en toen we weg reden ging iedereen weer buigen en ze bleven buigen tot we na 200 meter de hoek omgingen!
We werden echt behandeld als koning, koningin en ik was de prinses. Ik denk dat geen Nederlandse autoverkoper tegen een Japanse autoverkoper op kan!
Rond 5 uur had ik met Erika afgesproken om naar het Sapporo Festival te gaan! Ik 
dacht dat we op een hele normale plek hadden afgesproken maar het kostte Erika nogal veel moeite om mij te vinden. Gelukkig heeft ze mij wel gevonden en gingen we naar Nakajima Park. Daar werd het het grootst gevierd. Er waren heeel veel eet tentjes met echt ALLES. Erika en ik hebben patatjes op, een banaan gedoopt in chocola en een soort.. geen idee, het leek op een omelet ofzo. Maar je kon ook kip, vis kopen, of een komkommer op een stokje of appel in karamel gedoopt. In Japan kan alles!
Het was echt ONTZETTEND druk en ik heb nog aantal mensen van school gezien! Ook het meisje wat ik bij tennis wedstrijden in Maruyama had ontmoet kwam ik tegen!
Er kwamen op een gegeven ogenblik ook twee jongens naar ons toe die ons eerst een kwartier hebben lopen aanstaren. Ze vroegen waar we vandaan kwamen en of we op universiteit zaten. Je had hun gezichten moet zien toen we zeiden dat we high schoolers waren. 1 van de jongens, Jukin, bleek op dezelfde school als ik nu zit, gezeten te hebben, maar later hoorde ik van Tui (de rugbyuitwisseling student uit Nieuw Zeeland) dat hij eerder is gestopt met school. Vervolgens heeft Erika email uitgewisseld met hem en zijn we weer weg gegaan.
Terug naar huis hebben we besloten om nog purikura te nemen. Het was de eerste keer dat ik met subway alleen naar huis ging en het ging gelukkig goed maar het was wel even.. wennen!
Aangekomen bij Maruyama Eki (station) moest ik nog een super eind lopen naar huis. Ik dacht dat het dichterbij was maar ik moest blijkbaar het park door om naar huis te komen. Het was inmiddels al half 9 en het was pik donker en er waren heel veel dronken mensen. Gelukkig liep er een jongen voor mij waar ik heel dicht in de buurt bleef. Ik had alleen hakken aan en er waren allemaal kiezelsteentjes en mijn voeten deden ZO zeer!
Na het donkere park moest ik nog oneindig lopen naar huis! Ik had een giga blaar op mijn voet en het was zo benauwd. Naast de weg naar mijn huis is een begraafplaats. Het was heel donker en best eng, maar ik had meer aandacht voor mijn zere voeten. UITEINDELIJK thuis gekomen, zonder al teveel kleerscheuren. De familie was nog aan het BBQ-en dus ik kon nog even aanschuiven ook! De buren/vrienden waren er ook, die wilde van alles over mij weten. Alles gaat hier trouwens in het Japans, dat komt omdat niemand echt goed Engels spreekt. Maar mijn Japans gaat echt hard vooruit, al moet ik weg zeggen dat het ontzettend veel energie vreet.
Het was zeker een geslaagde dag! Morgen ga ik met de familie naar Asahikawa, dat is een stad 2,5 uur hier vandaan. Het is namelijk vaderdag en we gaan naar de ouders van otou-san en de moeder van okaa-san. Beide ouders komen oorspronkelijk uit Asahikawa!
En een foto van mijn kamer! Schattig he!
MEER UPDATES KOMEN LATER!
