Koorts, AFS meeting, Goldenweek, Celeste uitzwaaien

30 april
2012

Het was een redelijk rustig en stil weekje. Na het drukke weekend met karaoke en gezelligheid ben ik een beetje oververmoeid geraakt. Dinsdag was er weer medical check up, dus vakantie voor mij. Ik was alleen ziek geworden en heb de meeste tijd in bed doorgebracht.

Ik ben ook nog naar de kapper geweest! Het is niet echt anders hoor, gewoon beetje de dode punten eraf. Ze hebben mijn haar wel heel erg uitgedund, zonder het te vragen. Dat schijnen ze in Japan altijd te doen, op zich niet heel erg, maar zal toch aangeven dat ik dat de volgende keer niet wil.

Ik heb deze week ook mijn doos gekregen! De doos met Nederlandse spulletjes die mijn ouders hebben opgestuurd. Je zult misschien denken dat ik nu al heimwee heb, maar het is meer omdat mijn gastfamilie zoveel voor mij heeft gedaan, mijn ouders het leuk vinden en ik wat van ‘onze cultuur’ kan laten zien en geven! Je had de ogen van otou-san moeten zien toen ik hem de kaas liet zien!

Woensdag ging Rachel in de middag naar een Rotary bijeenkomst waardoor ik ‘er alleen voor stond’, maar eigenlijk was ik daar wel heel blij mee want het was heel gezellig met iedereen bij de lunch. Ik heb eindelijk zelf met aantal meiden uit mijn klas gepraat en ook aantal jongens. Mijn school heeft mij expres samen met een andere uitwisseling student in 1 klas gedaan zodat ik hulp kan krijgen, het is alleen soms ook beetje moeilijk omdat je al snel Engels praat en we naast elkaar zitten. Maar volgende keer ga ik gewoon weer bij de Japanners zitten.

In de middag ben ik naar (soft)tennisclub gegaan en iedereen was weer vet blij dat ik er was. Iedereen is trouwens echt HEEL erg goed en omdat het allemaal nét iets anders is dan normaal tennis voelde ik mij heel slecht, maar ik denk als ik vaak oefen dat ik vanzelf beter wordt! En ze vinden het niet erg dat ik niet zo goed ben, dus dat ik mooi!
Er was ook een jongen, Fumi (sempai). Sempai gebruiken ze hier voor ‘Senior’ bijvoorbeeld de eerstejaars noemen de tweedejaars sempai als een soort, hoe noem je dat, beleefdheid naar de “ouderen” leeftijdsgenoten toe, zoiets. Fumi is nu eerstejaars in universiteit (en een oud Yamanote student), maar komt nog steeds naar de tennisclub om mee te spelen. Hij is echt heel aardig en knap! 😛 En hij is ontzettend goed in tennis, zelfde niveau als de tennisleraren hier.

Rond half zes was ik aan het overslaan met een andere jongen toen ik ineens niet goed meer zag, ik dacht eerst dat het kwam door de weerspiegeling in de ruiten, maar na een paar minuten werd ik helemaal duizelig. Ik met mijn elektronische woordenboek proberen uit te leggen wat er was en heb toen gezegd dat ik even naar binnen ging. Dat ‘even’ werd heel lang toen ik helemaal misselijk en duizelig werd. Ik kon alleen nergens engels-sprekende mensen vinden en ben uiteindelijk naar de bibliotheek gegaan en in mijn ‘beste japans’ uitgelegd dat ik mij niet goed voelde. Mijn koorts was blijkbaar weer teruggekomen. Ik kreeg een mondkapje van de bibliotheek vrouw! In Nederland draag je dat als je een dreigende ziekte heb, maar hier al als je verkouden ben. Uit beleefdheid heb ik het maar even gedragen, maar uiteindelijk toch af gedaan 😛 Ik heb nog hele poos gewacht tot mijn mentor kwam en uiteindelijk heeft mijn LP van AFS mij opgehaald en thuisgebracht, aangezien okaa-san en otou-san aan het werk waren. Voor ik weg ging ben ik ook nog terug gegaan naar de tennisclub om te zeggen dat ik mij niet goed voelde en naar huis ging, in het Japans ja. Ik probeerde ook nog aan 1 van de jongens uit te leggen dat ik waarschijnlijk morgen niet kon komen, maar die jongen bleef me alleen maar lachend aanstaren. Ik weet niet of die me nou stond uit te lachen of dat hij heel nerveus was om met een buitenlander te praten maar het was in ieder geval nog al ‘awkward’.

Donderdag en vrijdag ben ik nog thuis gebleven om even goed uit te rusten. Ik denk dat het komt omdat ik iets teveel van mezelf heb gegeven dan ik eigenlijk aankan en ik de laatste dagen ook al nauwelijks geslapen omdat ik me helemaal gek hoest.
Het is natuurlijk ook allemaal anders vergeleken met Nederland. De grootste verschillen zijn de lange schooldagen, clubs en communicatie. Vooral de communicatie is echt vermoeiend. Je wil van alles vertellen en uitleggen maar als je iets wil zeggen kan dat eigenlijk niet omdat je de woorden niet weet. Het wordt met de dag gelukkig wel beter maar toch blijft het lastig.

Zaterdag hadden we de eerste AFS meeting. Samen met Tyler ben ik s’ochtends om 9 uur met de trein naar Sapporo eki gegaan. Daar stond Tyler’s LP (AFS begeleider) de op ons te wachten, mijn LP kon namelijk niet komen. Ze kwam eerst naar mij toe, maar ik dacht dat het een random Japanner was, dus ik was een beetje in de war. We gingen naar een gebouw van 10 hoog, waar we naar de 10e verdieping gingen. We waren de eerste en er waren AFS vrijwilligers en de directrice van AFS Sapporo.
Toen iedereen kwam hadden we eerst weer een herhaling van de AFS regels. Met de nadruk op, 1 keer per maand je familie contacten is eigenlijk al teveel. Misschien is het moeilijk voor ze om te begrijpen dat we niet meer in het brieven tijdperk leven maar oké. Rond 1 uur kwamen de gastfamilies en moesten we weer speechen. Echt, ik denk dat mijn toekomstige baan speecher wordt, voel me net Obama, Yes we can! Ik moet wel zeggen dat ik nerveuzer ben in een kleine groep dan bijvoorbeeld voor 1000 studenten.
Toen we een beetje onze gedachtes gingen uitwisselen kwam ik er ook achter dat ik op 1 van de strengste scholen zit van alle AFSers. Op zich geen probleem, was alleen wel verbaasd! Het is wel leuk om de AFSers weer te zien na een maand. Het is trouwens een groep van 7 studenten.We kregen ook een schema met AFS uitjes en kampen, het wordt een druk jaar! Maar wel gezellig 🙂

Na de AFS meeting ben ik samen met Erika uit Denemarken, Emma uit Australie en Museon uit Korea naar Sapporo eki gegaan. Daar hebben we purikura (bewerkte foto’s) genomen, ijsje gegeten en gezellig gedaan. We zijn ook nog naar het Pokécenter gegaan, een winkel met ALLEEN pokémon spullen!
Als je met mensen uit alle hoeken van de wereld bent, voel je je heel erg internationaal, ook al ga je als uitwisseling student naar Japan, je leert mensen van uit de hele wereld kennen! Ik zeg… gratis slaapplaatsen als ik ergens heen wil! 😛
Ik was rond half 7 al thuis wat best vroeg is en om 8 uur, ik maak geen grapje, ging iedereen naar bed. Ik ging toen maar mijn kamer beetje reorganiseren en ben uiteindelijk om 9 uur ook maar gaan slapen. In Nederland zou ik in de avond lekker bankhangen maar dat is hier totaal niet. Ook met avond eten, iedereen begint wanneer die wil, en gaat van tafel als die wil. In Nederland, in ieder geval in de meeste families, is samen eten een beetje een de regel, of met zijn alleen TV kijken of ergens heen gaan. Hier is dat totaal niet het geval, iedereen doet waar die zin in heeft. Je merkt dan echt dat je in een andere cultuur bent, en ik moet zeggen dat het niet altijd even makkelijk is. Maar natuurlijk is dat 1 van de dingen die je leert door middel van een uitwisseling. Ook al ben ik hier nog maar 41 dagen, je leert wel je eigen cultuur waarderen.

Zondag had ik een relax dag. Ik ben samen met otou-san naar een soort Intratuin gegaan om een barbecue te kopen. We hadden er snel een gevonden, van 18 euro, zegt otou-san toen we naar huis reden dat hij beter een tweedehands had kunnen kopen omdat die goedkoper zijn. Ik blijf me verbazen hoe goedkoop alles hier is, in tegenstelling tot Nederland.
We gingen ook nog visvoer kopen toen ik ineens allemaal puppy’s zag. Echt, als de Partij voor de Dieren dit zou zien…
Het zijn allemaal van die chi hua hua puppy’s en ze zitten allemaal in een soort (super kleine) glazen boxen. Je kunt dan vervolgens een pup uitkiezen en kopen. In Nederland doe je dit alleen met cavia’s en konijntjes maar hier dus ook hondjes. Ze zijn wel ontzettend schattig maar ik vond het zo zielig!

Maandag, 30e, had ik vrij omdat het hier Goldenweek is. In de ochtend heb ik okaa-san geholpen met tulpenbollen in de grond te doen. Ze vertelde mij dat alle bollen die ze heeft uit Nederland komen! In de middag had ik ook nog pannenkoeken gebakken als middag eten. Ook al ben ik totaal geen keukenprincess, ze waren goed gelukt! En ze vonden het zo lekker, ze vielen echt aan! Alleen de stroop vinden ze een beetje zout… Hoe kan stroop nu zout smaken?! … Japanners houden trouwens niet zo van zout. Ze houden hier juist van zuur en gekruid.

Vandaag ging ik ook samen met Rachel en Yamazaki sensei (mijn Japanse privé leraar) Celeste uitzwaaien, want die gaat terug naar Australië. Ik moest eerst van het station naar school lopen, ongeveer 40 min. Het was 27 graden en .. dat is best wel warm.
Er waren trouwens echt heel veel mensen, heel veel gastfamilies. Rotary mensen veranderen namelijk een aantal keer van gastfamilie zodat de studenten veel verschillende ervaringen hebben. Er waren ook nog leraren en studenten van mijn school, Rotary exchange studenten en Japanse vrienden. Ook al ken ik haar nog maar zo kort, ik vond het zo moeilijk om haar daar te zien staan huilen en ze wilde echt niet naar huis. Het was allemaal zo verdrietig. Ik kan mij nog niet voorstellen dat ik daar zo meteen ook sta, ik wil er nog niet aan denken.

(Sorry sommige foto’s zijn heel klein, zijn niet mijn foto’s, maar zijn enige die ik kon vinden!)

Deze week heb ik alleen woensdag school omdat de andere dagen ik vakantie of schoolvrij heb.
Het wordt ook met de dag beter weer! Terwijl het twee weken geleden nog sneeuwde is het nu rond de 15~17 graden en over waarschijnlijk twee weken is hier de kersenbloesem! En dat geweldig! Alleen weet ik nog niet of ik deze week wat met mijn familie ga doen, ze zijn namelijk altijd druk. Maar ik ga wel uitzoeken wat ik kan doen in Sapporo.

Ik hoop dat iedereen een leuke Koninginnedag heeft gehad!
Ik wil alle Lyceum-ers heel erg veel succes wensen met de examens! En laten we hopen dat we elkaar volgend jaar niet op school zien, want dan ben je gezakt 😀

Ohja! Ik krijg ook heel vaak de vraag wat ik allemaal eet in Japan. Ik ga dus proberen zoveel mogelijk foto’s te maken zodat jullie een beetje een indruk krijgen! Vraag mij niet wat het is, dat weet ik vaak ook niet 😛 Misschien wil ik het soms ook maar niet weten. Nee grapje, het is tot nu toe allemaal lekker! Al heb ik wel moeite met de champions, ik eet ze (soms) wel, maar ik vind ze echt vies. Ze eten ze hier namelijk met kapje en steel.

Als jullie het leuk vinden, er staan ook nog 2 filmpjes die ik heb gemaakt op de Video’s pagina! Ik probeer nog meer filmpjes te maken!
En op de Foto’s pagina staan alle foto’s van mijn uitwisseling tot nu toe.

Dit bericht is geplaatst in AFS bijeenkomst, Club, Eten, Gastfamilie, Sapporo, School, Vakantie met de tags , , , . Bookmark de permalink.

2 reacties op Koorts, AFS meeting, Goldenweek, Celeste uitzwaaien

  1. Giuseppe schreef:

    Als ik die titel zo lees dan lijk je al een echte Japanse burger!
    En met alles wat je daar beleeft, het lijkt wel alsof je je hele leven daar al woont :p
    Ik heb trouwens ook zo’n mondkapje ^^
    Het lijkt nu trouwens ook wel alsof je heel veel vakantie hebt
    En die pokemon winkel… F-A-N-T-A-S-T-I-S-C-H.
    Als ik daar kom dan is die winkel gelijk rijk denk ik
    En nu maar hopen dat men examens goed gaan,
    want wil natuurlijk niet zakken,
    maar ik zou het wel doen zodat je me volgend jaar al je belevenissen persoonlijk aan me kan vertellen :p
    Als ik dat eten zo zie, dan blijf ik maar liever thuis ..
    maar misschien is het wel lekker

    En wat ik me trouwens afvroeg,
    (misschien heb je het al gezegd in een van je blogs of weet je het niet)
    Waar werken je okaa-san en otou-san?

    • Michelle schreef:

      haha, dat zou ik wel willen! Het is zo leuk hier! Niet dat het thuis niet niet-leuk is, maar bijvoorbeeld school is echt.. geweldig! 😀

      Jaa, het is meer, vrije dagen, nu is het golden week, maar ik denk dat ik voorlopig geen vrij meer heb 😛
      Ik wist het! Pokecenter vind Giuseppe geweldig! haha, mijn volgende post ga je waarschijnlijk ook geweldig vinden! Wacht maar, ik heb een hoop foto’s!

      Ik hoop niet dat je zakt! Maar natuurlijk wil ik je wel zien! 😀 Volgend jaar @ schiphol dan maar? 😛 haha, grapje

      Eten is echt top hier! Het ziet er inderdaad soms niet uit, en ik kijk soms ook (zonder dat ik zelf merk) ook wel eens van, wtf is dit, maar het is echt lekker!
      otou-san’s favoriete eten is spagetti! haha, maar het is wel beetje anders dan ik thuis gewend ben 😛

      Okaa-san werkt als nurse voor bevallingen in een woman’s clinic, en otou-san werkt in een kantoor, voor… iets met voertuigen, weet niet precies wat 😛

Laat een antwoord achter aan Giuseppe Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *