Wat er is gebeurt en wat er gaat gebeuren

Het was een beetje een rare week deze week. Eerder vertelde ik al dat ik wat problemen met mijn gastfamilie had. Ik kon niet goed opschieten met de kinderen, en omdat mijn gastouders altijd aan het werk waren was het heel lastig om alleen met ze thuis te zijn. Vaak had mijn gastmoeder nachtdienst en mijn gastvader werkte tot 10 of later, en tot die tijd waren de kinderen alleen thuis. Ik ga namelijk elke dag naar tennis en ben ook laat thuis, rond half 9, 9 uur.

Elke keer liet ik mijn gastouders weten dat ik niet met de kinderen kon opschieten en wat ik het beste kon doen. Daarop antwoordde mijn gastmoeder dat ik maar soort van ‘moest schuilen’ in mijn kamer.

Omdat ik er geen goed gevoel over had wilde ik eigenlijk niet meer vroeg thuis zijn.
Vorige week was mijn gastmoeder heel boos geworden dat ik niet vrolijk was en dat ik niet mijn best deed om met de kinderen een goede band te krijgen. Ze zei ook dat als ik niet kon wennen aan hun manier van leven dat ik maar beter kon gaan. Daarop reageerde ik dat ik mij alleen voelde en wel hard mijn best deed maar het was trekken aan een dood paard voor mij. Het was eigenlijk al gezegd voor mij, en ik gaf daarom aan dat ik misschien maar beter van gezin kon veranderen.

Daar werden mijn gastouders heel boos om en ze zeiden dat ik onbeleefd was, terwijl ZIJ wilden weten hoe ik mij voelde en wat ik over de situatie dacht.

Het volgende gebeurde maandag, na een dood normaal ‘gezellig’ weekend. Ik kreeg een gigantisch lang smsje van mijn gastmoeder in het Japans. Ik kreeg ook een mailtje van mijn LP (AFS contactpersoon) dat ze met mij wilde praten. Ik raakte al lichtelijk in paniek en vroeg Rachel om het te vertalen. Ze kon het alleen algemeen vertalen omdat ze niet alles begreep. Het kwam erop neer dat ik maar beter weg kon gaan en dat ze ‘het beste voor mij wilde’. Ik heb Honda-san (school counseler) gevraagd om het helemaal te vertalen.

Maandag waren we eerder uit, maar ik wilde echt niet naar huis en ben gewoon naar tennis gegaan voor afleiding. Mijn LP stuurde een sms dat ik dit weekend al van gastfamilie ga veranderen.
Ik ga eerst naar de president van AFS Sapporo voor twee weken en daarna naar een nieuw gezin. Alles is een beetje achter mijn rug om geregeld en ik hoorde vandaag pas dat ik zondag ga.

Deze week hebben mijn gastouders er niks over gezegd, ze doen alsof alles gewoon is zoals het was. Ook weten de kinderen het nog niet. Mijn LP is trouwens ook de liefste niet en kiest heel erg kant voor mijn gastmoeder. Het is zelfs moeilijk om met haar Engels te praten omdat haar Engels niet heel goed is. Dat maakt het natuurlijk nog lastiger.

Ik ben eigenlijk wel opgelucht, want ik had het al een tijdje niet meer naar mijn zin en was erg gestrest. Ze zijn gewoon te druk en de kinderen krijgen totaal geen opvoeding in mijn ogen en weten zich totaal niet te gedragen. Misschien is dit Japans, maar ik vind het nog al abnormaal.

AFS mensen zijn heel erg tegen internet of iets dus ik zal de komende tijd niet zoveel op internet zijn. Ik ben wel een beetje nerveus wat er gaat komen, maar ik probeer zo positief mogelijk te zijn. 🙂 En ik ben gelukkig niet de enige, want meerdere AFSers zijn op dit moment aan het veranderen van gastfamilie. Het is natuurlijk ook niet heel makkelijk om zomaar bij vreemde mensen in huis te komen en je aan te passen aan hun manier van leven, en dan het grote taalprobleem nog niet meegerekend. Ik denk daarom ook niet dat het mijn fout is.

Gelukkig is mijn schoolleven helemaal toppie! Ik ben de meeste tijd op school dus dat komt goed uit 😀