UL Kamp met AFSers!

Van 31 juli tot 3 augustus had ik kamp met alle AFSers uit Sapporo en Asahikawa. Het kamp was georganiseerd door een only-girls school in Asahikawa die ons graag wilde uitnodigen. Waar UL voor staat weet ik niet 😛

We moesten om half 8 al op Sapporo centraal staan, maar ik was er al sinds 7 uur! Onze express trein ging om 8 uur. De reis duurde 2 uur maar het was gezellig met Emma en Erika en de AFS jongens, al zaten die apart.

Toen we in Asahikawa aankwamen was er in eerste instantie niemand van AFS en we wisten niet waar we heen moesten. Uiteindelijk zijn we naar de busplaats gelopen en daar kwamen we een vrouw van AFS tegen en twee meiden van de school die ons mee naar de bus namen. We moesten namelijk nog eens 2 uur rijden voordat we bij het kamp aankwamen.

Er waren 2 regels op het kamp: Je mag alleen Engels spreken en zo min mogelijk met andere AFSers. De eerste regel gaat in strijd met de AFS regel waar je zoveel de taal moet spreken van het land en de tweede regel was ook beetje lastig aangezien we de mensen in Asahikawa sinds Tokyo niet meer hadden gezien en elkaar ZOVEEL te vertellen hadden!

De meiden van de school spraken trouwens redelijk goed Engels. Ik schijn de enige te zijn die op een Japanse school zit waar niemand (nauwelijks) Engels spreekt dus ik was erg verbaast! Aan de ene kant is het goed voor mij, maar studenten in mijn school durven minder tegen mij te praten omdat ze geen Engels kunnen en ik kan ze ook niet vragen hoe iets zit aangezien ze geen Engels kunnen! Lastig, maar wel goede uitdaging.

Er waren trouwens 4 Engels leraren, waarvan 1 lerares en 1 NEDERLANDER! Ja! Een Nederlandse leraar! Ik bel soms wel eens met mijn ouders in Nederland, maar om face-to-face Nederlands te praten is toch anders! Het was wel grappig om weer een Nederlander te zien, hij was ook echt zo Nederlands! Al woont hij hier al super lang.

Op het kamp aangekomen werden we in groepen verdeeld. Ik was samen met 3 eerstejaars, 2 tweede jaars en Museon, de Koreaan. Onze groep heette Venus. Samen met de groep moesten we 4 dagen schoonmaken en sliepen we met onze groep en een andere groep op 1 kamer. Behalve de jongens, die waren apart!

Het gebouw was een oud basisschoolgebouw, het was geloof ik wel gerenoveerd speciaal voor kamp. Het was een heel schattig  klein gebouw.

Op dag 1, nog steeds deze dag, gingen we spelletjes spelen om het ijs te breken. Voetballen, Wie is het? en andere spelletjes. We moesten met onze groep ook een drama voorbereiden van 10 minuten. Alles in het Engels.

We kregen een titel en moesten daar een drama op bedenken. Onze groep had de titel: The Foolish Terrorist.

We kregen vervolgens een kamer en een laptop waar we ons script moesten schrijven. Het was alleen allemaal een beetje awkward. De eerstejaars zeiden helemaal niks en de tweejaars wilde wel meedenken maar het ging niet zo soepel. En we moesten het na 3 dagen ook nog eens optreden. Ik voelde mij dus erg aangesproken om het script te schrijven omdat niemand echt iets deed en ik er totaal niet tegen kan als er iets moet gebeuren en niemand doet wat. Gelukkig hielpen Museon en Reina (de groepsleider) mij wel.

We sliepen op futon in een tatami-kamer, helemaal Japanse stijl, zoals in Tokyo. Ik heb geen moeite met futon maar wel als het te dun is, het was dus niet erg comfortabel. Vergelijkbaar met liggen op tapijt!

De douche en bad waren net als in Tokyo een openbare ruimte. Ik blijf erbij, het voelt niet prettig maar zodra je je kleren uit doet en de douche in rent in je op een krukje gaat zitten en je gaat wassen valt het best mee.

De tweede dag, 1 augustus moesten we eerst opruimen, we moesten we vloeren vegen. Daarna gingen we ontbijten. We moesten allemaal nummertje trekken en we zaten elke dag verspreid over alle tafels om met zoveel mogelijk mensen te praten.

We gingen vervolgens weer spelletjes spelen, basketbal, volleybal etc.

Met lunch gingen we naar een meer dichtbij het kamp. Het was echt een heel mooi meer! Ik had alleen mijn goede camera niet bij dus ik heb foto’s met mijn iPhone gemaakt.

In de middag moesten we weer aan onze drama werken. Omdat we meer script moesten had ik zo iets van, als jullie niks doen, ga ik ook niks meer doen. Uiteindelijk toch maar verder verzonnen. Het ging wel soepeler dan de dag ervoor. De eerstejaars gingen de achtergronden schilderen en ik ging samen met Museon en de tweedejaars het script afschrijven.

In de avond gingen we een HORROR film kijken. Ik heb totaal NIKS met horror, maar om nou als enige beneden te blijven was ook weer zo.. Het was The Grudge. Japanners zijn als de dood voor dingen die eng zijn maar ze vinden het ook helemaal geweldig.

Vervolgens gingen we naar een VERLATEN TREIN TUNNEL in het bos terwijl het pikdonker was.

We liepen eerst met de hele groep met licht door de tunnel die een flauwe bocht had. Er waren allemaal vleermuizen en we mochten niet de muren aanraken om verschillende redenen. We mochten ook niet gillen of rennen. Aan de andere kant van de tunnel aangekomen moesten we per tweetal of drietal TERUG LOPEN! Zonder licht. Ik was samen met een Japanse eerstejaars. En we waren allebei SUPER bang. Want in de tunnel zag je echt niks, echt HELEMAAL niks. En zij raakte steeds de kant van de muur aan met haar voet en dan moesten we meer naar het midden. En er waren gigantische kiezelstenen en het was hartstikke moeilijk om te lopen. Ik bedacht mij toen dat ik haar de hele weg zou vragen naar haar hobbies, muziek die ze leuk vind. Net zoals je een prik krijgt! Als mensen tegen je blijven praten let je minder goed op wat eng of pijnlijk is! We hadden het uiteindelijk gered! Maar het was wel eng!

Toen we terug gingen, ging iedereen nog de film afkijken maar ik had geen zin in nachtmerries en ik was best wel moe, dus ik ging al vroeg slapen!

De volgende dag 2 augustus, gingen we weer schoonmaken, ontbijten en spelletjes spelen dit keer trefbal. Ik had alleen al super slecht geslapen en voelde mij niet zo lekker en toen gooide Eden, de grote Australier, een bal richting Museon maar hij kwam keihard tegen mijn hoofd. En eerst zei ik “Gaat goed!” tot dat ik duizelig werd en ik even ging zitten. Vervolgens ging Tyler mij even vertellen hoe erg ik mij wel niet aanstelde en dat ik niet zo moet zeiken. Ik had hem best een klap in zijn gezicht willen verkopen maar ik liep vervolgens kalm weg en barstte in tranen uit. Ik denk dat te weinig slaap, heimwee, alles een beetje te veel werd. Voelde mij daarna een stuk opgelucht en iedereen was heel aardig voor me.

We gingen ook naar buiten om geblinddoekt een watermeloen met een stok kapot slaan! We moesten eerst geblinddoekt rondjes draaien en vervolgens naar coördinaties van de groep luisteren. Eerst gingen 3 van ons team het proberen maar ze sloegen mis. Toen ik aan de beurt was zag ik natuurlijk helemaal niks. Toen ze zeiden dat ik er recht voor stond gebruikte ik al mijn power om de watermeloen kapot te slaan en HET LUKTE MIJ! Ik had hem in 1 keer door de midden!! Zelfs de jongens kregen hem niet in 1 keer door de midden. Ik voelde mij dus best trots! Daarna mochten we hem lekker opeten en gingen we toekijken hoe de andere het probeerde.

In de middag gingen we ons toneelstuk afwerken. Kostuums uitzoeken en de achtergronden afschilderen. Daarna non-stop geoefend en uiteindelijk een generale repetitie gehouden!

Op de International Night ging iedereen zijn stuk opvoeren. Het was allemaal heel grappig, vooral omdat de AFSers bijna alles improviseerde en de Japanners alles op hun armen hadden geschreven en het allemaal heel droog overkwam.

We gingen na de voorstellingen met zijn allen naar het kampvuur. Daar gingen we vervolgens een volksdans doen. Ik geloof een Japanse op Duitse muziek, was.. erg interessant!

We gingen ook nog de officiële Yosakoi dans dansen! Met een rood vestje en klappers! Lijken een beetje op die spaanse klappers, maar dan anders.

We gingen zingen en daarna heel abrupt douchen en slapen.

Deze dag had ik trouwens ook een maand met Kanji! Wel een prestatie dat even genoemd mag worden!

De laatste dag 3 augustus, moesten een grote schoonmaak houden. We gingen eten en daarna naar de gymzaal waar we uitreikingen hadden voor beste team (met spelletjes), beste drama’s en beste acteur en actrice! Ons team haddden de spelletjes gewonnen! En we werden derde met onze drama, en Shina, de tweedejaars had prijs voor beste actrice gewonnen! We kregen als prijs snacks en troffee! Museon en ik kregen eigenlijk niks maar het was wel gezellig!

Daarna gingen we in groepen zitten en mochten we Japans praten! Maar dat was moeilijk. Steeds moesten de AFSers van groep veranderen om zo met alle groepen te praten! Heel leuk en gezellig.

Aan het begin van het kamp had niemand van AFS er zin in maar uiteindelijk was het super gezellig en heb ik een hoop nieuwe vrienden gemaakt! Al wonen ze beetje ver weg.

Terug in de bus zat ik naast Reina, onze groepsleider, omdat we zelfde intresses hebben! Als ik keer naar Asahikawa ga hebben we alvast afgesproken! En andersom!

Terug in de trein en weer 2 uur naar huis. Op Sapporo centraal aangekomen stond er een AFS vrouw op ons te wachten. We stonden vervolgens allemaal op een rij ons te verbazen hoeveel mensen er in Sapporo centraal liepen. Na het verbazen besloten we om uiteten te gaan. De jongens wilde Gyudon eten, dat is vlees op rijst. Eerst gingen we, de meiden, ook mee maar toen ik en Erika elkaar aankeken wisten we allebei wat we liever wilde eten! Inderdaad, super lekkere TEMPURA! Het bleek trouwens helemaal geen tempura te zijn, maar Katsu, soort tempura maar dan anders, super lekker! We namen weer wat we vorige keer ook namen. Toen Emma zei dat ze vol zat vielen Erika en ik haar bord meteen aan! Niemand laat DAT eten staan. We zaten echt vol maar we hebben alles op!

Terug naar huis dacht ik dat ik wel opgehaald zou worden, maar ik mocht het allemaal lekker zelf gaan uitzoeken met bussen en die shit. Mensen die mij kennen weten wat voor disaster ik ben met openbaar vervoer. En ik had eigenlijk geen zin om mijn geld te verspillen dus ik ben helemaal terug gelopen! Dat heeft me drie kwartier gekost. Gelukkig had ik lekker muziek dus zo vreselijk was het niet. Thuis aangekomen was er niemand, niet zo leuk thuis komen. Vervolgens een douche genomen en toen kwam mijn gastmoeder thuis, heb toen meloen op en ben gaan slapen! Was helemaal verrot. Maar het was wel een geslaagd kamp!