Een week in me nieuwe gezin!

2 oktober
2012

Het is nu iets meer dan een week in mijn nieuwe gastgezin en ik heb het helemaal naar mijn zin hier! Naar school gaan was wel erg vermoeiend met de nieuwe reistijden dus ik ben elke dag redelijk vroeg naar bed gegaan. Ook natuurlijk nieuwe familie, gebruiken etc. kosten moeite maar ik heb het helemaal naar mijn zin!

De bus daarentegen…. Maandag kwam ik redelijk laat van school en ik nam de bus naar huis. Het was alleen donker en ik herkende helemaal niks van de omgeving! Ik ben uiteindelijk toch maar uitgestapt waar ik dacht dat ik moest uitstappen en toen raakte ik in paniek omdat ik dacht dat ik verkeerd was uitgestapt. Ik belde mijn gastvader die mij kwam halen, ik was blijkbaar goed uitgestapt maar omdat de bus niet langs mijn huis gaat dacht ik dat ik verkeerd zat.

Dinsdag ging ik vroeg terug naar huis en nam ik weer de bus. Dit keer was ik wel verkeerd uitgestapt aangezien de laatste stop niet de buurt was waar ik woon. Ik vroeg de buschauffeur waar ik heen moest lopen en hij zei, voor mijn gevoel, daar ergens. Ik heb een poosje gelopen en werd helemaal gek. Ik heb uiteindelijk een vrouw gevraagd of ze wist waar het adres was van het huis. Ze zei dat haar huis vlakbij was en ze de kaart zou pakken. Ze vroeg wat ik hier deed en of ik nieuw was in de buurt. Toen ik ja zei, zei ze dat ze mij zou brengen omdat het blijkbaar redelijk dichtbij was. Ik was helemaal gelukkig en was hele aardige vrouw, tot ze mij bij een park afzette en er van uitging dat ik ‘nu wel wist waar ik was’. Ik bedankte haar en ging EEN richting in.  Gelukkig was papa (Nederland) op de what’s app en kwam met het briljante idee om google maps te gebruiken om mij huis te vinden. Ik heb uiteindelijk nog 3 kwartier gelopen voor ik thuis was. Toen ik thuis was vertelde ik dat ik verkeerd was uitgestapt waarop Shoe reageerde dat ik had moet bellen! En dat het niks zou uitmaken als ik belde! Maar ik was natuurlijk vorige dag ook al verkeerd dus wilde eerst zelf uitzoeken.

Ik ben deze week ook begonnen aan mijn nieuwe, tweede versie, boek Japans. Ik ga tegenwoordig heel hard omdat ik in December een bepaald niveau Japans diploma wil halen. Ik heb nu nog precies 2 maanden maar het gaat me zeker lukken! Ik heb er vertrouwen in!

Woensdag (09.26) was het Nori’s verjaardag en ik wilde wel iets leuks kopen maar in zo’n korte tijd kon ik niet iets echt leuks bedenken. Shoe had al bloemen gekocht en de dag ervoor gegeven dus dat ging hem niet worden. Nori vertelde me ervoor dat de hele familie gek is op Mister Donut donuts, dus heb ik een hele hoop donuts gekocht! Er was ook nog een speciale aanbieding waardoor ze maar 63 cent waren!

In de avond hebben we gezongen en Frans gegeten, allemaal kleine hapjes van een grote schaal. Heel gezellig! Ook hebben we super lekkere taart op! En nog foto’s gemaakt!


Ik ben ook helemaal vriendinnen met mijn gastzusje Keito. Ze is zo lief en ze noemt mij al vanaf de eerste minuut dat ik hier kwam grote zus! Ze is gelukkig net als mij geen ochtend persoon dus geen piano om 6 uur zoals bij mijn eerste gezin! S’avonds is ze wel druk maar op leuke manier.

Ze wil ook alles met mij delen en als ik iets niet weet in het Japans gaat ze het mij helemaal uitleggen. We hebben ook al samen huiswerk gedaan en spelletjes gespeeld.

In het weekend heb ik afgesproken met Kanji, wat ook alweer tijd geleden is. Kanji is laatste tijd heel erg druk met rugby en ging laatst helemaal naar de uiteinde van Hokkaido voor wedstrijden.

Op het moment zit hij in Osaka en gaat binnenkort naar Gifu (google maps maar ;). Gelukkig heb ik nu een hele lieve familie waardoor ik me niet meer alleen hoef te voelen en mij thuis voel en lekker mijn ding kan doen.

We gingen naar de film toe, we wilden eerst een film kijken maar die werd alleen Japansgesproken (terwijl het orgineel Engels was) dus dan zou ik maar de helft mee krijgen. Kanji wilde ook graag nog een andere film zien en die gingen we dus kijken. De film heette Prometheus en het was de meest a-romantische film die er draaide. Het ging over aliens, en het was ranzig en ik heb uiteindelijk de helft van de film achter de rug van Kanji verscholen. Hij vond het wel een vette film en zei dat ik schattig was. Dat kon ik op dat moment niet erg waarderen aangezien ik snel nachtmerries krijg. Ik verzekerde hem daarom, als ik een nachtmerrie zou krijgen, ik hem wakker zou bellen.

Het was uiteindelijk wel gezellig. Het is wel jammer dat ik hem zo weinig kan zien maar laten we maar zeggen dat het een goede oefening is voor als ik terug naar Nederland ga.

Verder had de Nori en haar beste vriendin die Japans is maar in Australië woont, en op dit moment in Japan is, een verjaardagsfeest, een pizza party voor de duidelijkheid. Het was bij een soort kennissen van de familie. Het was in de bergen en afgelegen maar heel mooi! Het was als het ware midden in het bos. De eigenaar heeft daar een klein restaurant en een eigen steenoven gemaakt om pizza te maken. Hij gaat elk jaar naar Italië en Spanje om nieuwe mensen te leren kennen en ideeën op te doen voor nieuwe gerechten. De pizza’s waren heel lekker, net als Italië! Er waren nog vriendinnen van Nori en haar zus, die heel mooi is en meedoet aan een beauty wedstrijd (in Japan) voor 35 jaar en ouder. Ze staat op de zesde plek! Ik heb ook vandaag weer heel erg gelachen en de eigenaar was ook redelijk aangeschoten en hij vertelde mij half Engels half Japans allemaal verhalen over de keer dat hij naar Nederland was gegaan. Na 6 maanden, ben ik erook achter gekomen hoe simpel wij Nederlanders zijn. Wij eten bijna elke morgen brood met hetzelfde erop en zelfde lunch. Japanners eten brood, rijst, soep, van alles in de ochtend omdat ze snel genoeg krijgen van hetzelfde.

Ik was helaas niet zo lekker en werd s’avonds helemaal koortsachtig en me oren deden heel veel pijn. Ik ben vroeg gaan slapen en de volgende dag ben ik naar dokter gegaan om te kijken of niks ernstigs was. Toen we bij de dokter waren ging hij allemaal met tangetjes mijn neus bekijken en met stokje in mijn keel waardoor ik half moest overgeven. Ook ging hij met een soort dun slangetje mijn oor in waaruit bleek dat er niks was. Hij wilde nog wel een x-ray maken van me hoofd. Daaruit bleek dat ik wel beetje verstopte neusholte en bij me ogen enzo. Ik ben alleen niet zo’n held in ziekenhuizen, en werd ineens helemaal duizelig en ik viel bijna flauw. Ik denk dat het komt omdat ik me zorgen maakte en moe was en koorts had. Uiteindelijk hebben we het weer allemaal overleefd en rust ik nu nog even goed uit zodat ik er weer helemaal tegen aan kan!

Ik heb trouwens ook overdosis medicijnen gekregen, echt niet normaal! Zoveel krijg je in Nederland echt nooit. Er zaten helaas ook capsules bij.. en ik ben ook geen held in slikken maar gelukkig kon je ze ook openbreken en het poeder met water drinken. Het is vies, ja.. maar liever dan slikken! Ik moet die medicijnen drie keer per dag nemen en ik lijk net een drugsverslaafde als ik het poeder uit de capsule tik.

Ik ben trouwens ook mijn derde aardbeving verder! Vanochtend ging er een alarm af dat er snel een aardbeving zou komen, en die kwam! Gelukkig maar heel lichtjes al kon je hem wel voelen en de lamp ging heen en weer! Ik zei dat ik gisteren ook een aardbeving dacht te voelen maar Nori zei dat het kwam doordat ik mij niet lekker voelde. Shoe daarentegen zei dat er wel kleine aardbeving was!

Vandaag heb ik ook twee maanden met Kanji! Yeaah! Alleen zit hij in Osaka en ik lig in mijn bed. Maar dat gaan we nog wel goed maken. Vanaf morgen nog 4 maanden te gaan.. wat gaat de tijd hard!

En even ter attentie, je hoeft mij er niet aan te herinneren aan hoeveel dagen ik hier nog ben want dan ga ik je negeren! Ik wil nog even niet aan denken! 😉

Dit bericht is geplaatst in Dagtrip, Gastfamilie. Bookmark de permalink.

2 reacties op Een week in me nieuwe gezin!

  1. marta walther schreef:

    hoi Michelle,
    fijn dat het leuk is bij je nieuwe gastgezin. je heb wel weer het nodige mee gemaakt.
    wees wel voorzichtig als je naar school en terug moet.gelukkig zijn de aardbevingen en orkanen bij jullie voorbij gegaan.een kleine tip ik krijg ook geen capsule naar binnen
    maar ook ik moet elke dag verschillende innemen ik krijg ze het beste binnen met een hap appelmoes dat gaat super proberen zou ik zeggen.

    veel liefs uit Waddinxveen

  2. Dagmar schreef:

    Hoi Lieverd,
    Even een tijdje niets van je vernomen via je blog, ik hoor van mama en papa het nodige. Vanmorgen was je blog gelukkig weer bijgewerkt.
    Fijn om te lezen dat je het naar je zin hebt in het nieuwe gezin. Gelukkig heb je Google maps om je huis te brengen. Ik kan me wel iets bij voorstellen dat je in paniek raakte.
    Maar je hebt al zoveeeeeel meegemaakt, het komt wel goed met je. Hele dikke kus en knuffel xxx Dagmar

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *