In Ainosato

27 maart
2012

Vandaag moest mijn okaa-san werken en waren ik en Miyu alleen thuis. Yuna ging vandaag naar de kleuterschool en mijn otou-san ging om 8 uur weg voor werk. Ik was WEER vroeg wakker, al weet ik niet hoelang ik dat nog vol hou haha.
In de ochtend gingen Miyu en ik naar de winkels om snoep te kopen, in Ainosato, mijn buurt naam. Miyu raakte alleen steeds de weg kwijt, maar als ik vroeg “Daijoubu?” (Is it OK?/Are you OK?) zei ze steeds ja, maar ik zag wel aan het wanhopige hoofdje dat ze de weg kwijt was, haha. Uiteindelijk hebben we er 30 minuten over gedaan wat volgens mij ook 10 minuten had kunnen zijn, terug ging namelijk iets vlotter. Het was trouwens het winkelcentrum wat ik ook op google maps had gezien, heel grappig dat je dingen gaat herkennen. De foto’s zijn van mijn buurt en het winkelcentrum, het is niet heel groot maar wel leuk. En er is een Mac! al ben ik er nog niet geweest 😛

Zoals ik al eerder vertelde zijn mijn familie en gastfamilie van de Amerikaanse jongen, Tyler, vrienden en okaa-san zei dat we altijd welkom zijn in hun huis. De familie heet Satou-san (san gebruiken ze voor formeel zeggen van de (familie)namen) en ze hebben 4 kinderen (5,7,9,13). Omdat het de vrienden zijn van Miyu gingen we rond 11 uur naar Satou-san toe. Het huis is heeel groot, de woonkamer/speelkamer/keuken is Japanse stijl, dus op de grond zetten. Er waren echt heel veel spullen OVERAL. Boeken, speelgoed en nog meer spullen! Ik dacht dat Miyu en Yuna druk waren maar het is NIKS bij hun familie. Ze rennen overal, springen overal vanaf en ze hebben zelfs een SCHOMMEL in huis! EEN SCHOMMEL?
Satou-san (de moeder) is wel heel lief! Ze spreekt nog minder Engels dan mijn okaa-san maar ze is wel lief! Tyler kwam ook naar beneden en daarna gingen we allemaal spelletjes doen, zoals UNO. Ze houden hier heel erg van gezelschap spelletjes.
Misschien denk je dat het niet handig is om met een andere AFSer om te gaan, maar juist door elkaar leren we Japans, en we kunnen een beetje onze gedachtes uitwisselen 😀 Hij zit trouwens ook niet op dezelfde school.

In de middag gingen Miyu en ik terug en hadden we lunch. Gisteren hadden we brood en tostiebrood gekocht, het smaakte ook nog goed! Okaa-san wilde weten wat ik in Nederland op brood eet. Probeer maar eens uit te leggen dat je chocola op je brood eet (nutella/duo penotti) maar ze begreep mij en ze hebben het hier ook! Nouja, in een soort tube. Kaas of worst kennen ze niet, dus hadden we ook nog aardbeienjam genomen. De chocoladesmeersel was wel lekker, maar het is net als chocolademouse thuis, anders dan thuis. Ik heb helemaal geen moeite met Japans eten, maar brood is natuurlijk gewoon simpel om te maken. Ik denk dat mijn okaa-san nog wel uit gaat leggen hoe je iets moet koken, maar het is allemaal in het Japans en ik wil niet het huis afbranden.
In de middag nadat ik probeerde mijn blog-foto’s te updaten (wat niet lukte) gingen we weer naar Satou-san’s huis. Het was rond half 4, en ik was echt helemaal kapot, ik was al wakker vanaf 6.40, en… dat ben ik niet zo gewend. En druk doen en spelen met kleine kinderen ben ik ook niet gewend dus ik dacht echt dat ik ging instorten. Satou-san (moeder) en Tyler waren niet thuis, maar ik was heel blij toen ze thuis kwamen en Satou-san Tom & Jerry aanzette. Japanse kinderen zijn namelijk geobsedeerd door de TV.

Satou-san en Tyler waren nog naar de winkel geweest en ze hadden allemaal hapjes meegenomen, broodjes met knakworstjes erin, chocola, suiker, noten. Rond half 6/6 uur kwam mijn okaa-san Miyu en mij ‘ophalen’ en bedankte Satou-san voor de goede zorg, dat is echt heel extreem hier, bedanken voor alles. Dus ik zit heel de tijd maar ”arigatou, arigatou, arigatou” (dankjewel). Ik ben nog niet echt gewend aan het buigen, maar dat komt nog wel!

In de avond gingen ik, okaa-san, Miyu en Yuna naar de softbank winkel, voor mijn Japanse mobiel (Klik op foto voor grotere afbeelding). Ik had hem al maar we wisten niet zeker of mailen ook geld kostte. Dus in plaats van bellen en vragen gaan ze hier naar de winkel. We waren alweer de weg kwijt dus het duurde best lang. Overal waar ik kom wordt ik trouwens heel erg aangekeken, logisch, maar echt alsof ik van een andere planeet kom.
Mailen is dus blijkbaar gratis en nu kan ik soort van mailen! Mijn Japanse mobiel is trouwens een klapmobiel en typen is… heel moeilijk, Japans maar ook Engels.
Terug naar huis gingen we eten bij een soort Japans beef-restaurant aan de weg. Het was wel lekker maar thuis (in Sapporo) is beter 😛 Iedereen zegt trouwens altijd dat Japan heel duur is, maar we hadden voor 13 euro met zijn vieren gegeten, en dan echt genoeg hebben! Ook kleding zoals shirts en jeans zijn 10/20 euro.

Soms vraag ik me ook wel eens af waarom Japanners engels gebruiken in winkels/restaurants. In het beef-restaurant was bijvoorbeeld een boordje “24h No Smoking”  (klik/zie foto) …. Je kan hier trouwens ook je haar laten knippen in een Hear Shop !

Morgen ben ik alleen thuis wat ik helemaaaal niet erg vind, want dan kan ik eindelijk een beetje bijslapen 😛 Verder gaat alles heel goed hier! Het is ook heel grappig om mensen te zien sneeuwscheppen op een berg van 2 meter, lekker zinloos 😛

Dit bericht is geplaatst in Gastfamilie, Sapporo. Bookmark de permalink.

2 reacties op In Ainosato

  1. Papa en Mama schreef:

    Hoi Meisje,
    het gaat gelukkig helemaal naar je zin! Je bent in een leuke familie terecht gekomen en daar zijn wij ook blij mee. Je hebt heel mooie foto’s gemaakt vooral van die ‘consumptie’ vissen 🙂
    Wij snappen wel dat die heel lekker zijn! Volgens mij zien Japanners geen vissen maar sushies zwemmen.
    We hebben niet echt het gevoel dat je zo ver weg bent. Alleen door het tijdverschil is het merkbaar. Mama heeft een klok gekocht en die zetten we op Sapporo time.
    Wij vinden het wel grappig dat je zo moe wordt van die kinderen. Dan weet je ook eens hoe dat is 😛
    Groetjes van ons, Tijger en Simba
    xxxxxx

  2. Tim schreef:

    こんにちは!ティムですけど。Leoさんの同僚ですよ。
    お父さんにブログのことを教えてくれました。面白い話ばっかりだと思いますよ。書き方もいいので読みやすいと思います。いいな!
    日本語の勉強に頑張ってくださいね!

    Hoi, ik ben een collega van Leo en hij heeft me over je blog verteld. Leuke fotos en leuke verhalen hoor! Ik en mijn vriendin zijn namelijk ook heel erg geinteresseerd in Japan.
    Anyway, veel geluk en plezier in Japan.
    Groetjes,
    Tim

Laat een antwoord achter aan Papa en Mama Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *