Van de week kwam ik tijdens het opruimen van mijn tassen een papiertje tegen wat ik had gekregen bij het vliegveld. Heel dom dat ik het niet had gelezen want het was best wel belangrijk! Het ging namelijk over mijn verblijf in Japan en dat ik naar de immigratie in mijn stad moest om alles te bevestigen. We gingen dat vandaag dus maar meteen regelen! Okaa-san had gevraagd of Tyler ook mee wilde, omdat hij dat natuurlijk ook nodig heeft.
We wilden vandaag ook een bank account openen omdat mijn fijne pas van de Rabobank zou moeten werken maar niet werkt. Waar ik al bang voor was. Dus ik dacht dat een rekening het beste zou zijn, dat raadde AFS ook aan. Maar.. In Japan moet je 20 zijn om een eigen account te openen! En dat ben ik niet! Dus we zijn tot de oplossing gekomen dat okaa-san een rekening opent en ik hem gebruik. Mijn gastouders zijn echt super behulpzaam en willen alles voor mij proberen en doen! Dus ik ben heel blij, maar ik voel me af en toe wel tot last. Maar dan zeggen ze dat ik mij nergens zorgen om moet maken!
Bij de immigratie/politiek gebouw was het heel erg druk. Bij de Foreign Residents Registation kwam een man ons meteen helpen, want zelfs al was het de immigratie, mensen waren helemaal ontdaan dat er twee buitenlanders waren. Het was een speciale Foreign desk, maar niemand sprak 1 woord Engels dus ik was heel blij dat okaa-san ons kon helpen. We moesten was formulieren invullen en in mei kunnen we onze ID kaart ophalen!
Als lunch gingen we naar het favoriete restaurant van okaa-san, een Indisch restaurant. We hadden allemaal naan (soort Turks brood!) en ik had kip met curry! Ik dacht eerst dat ik het niet zo lekker zou vinden, omdat ik spicy niet zo gewend ben, maar het was echt heel lekker!
In de middag gingen we terug en bleven we nog “even” (3 uur) bij Sato-san om thee te drinken! Vandaag vertelde Tyler dat hij misschien van familie moest ruilen, omdat hij eerst naar een andere familie zou gaan, maar omdat de moeder ziek was ging hij naar Sato-san. We waren dus allemaal heel erg bezorgd dat hij misschien weg moest omdat die moeder weer beter is. We gingen dus allemaal plannetjes bedenken dat hij niet weg moest. Okaa-san en Sato-san (moeder) moesten zelfs huilen! Zo zielig! Maar volgens mij kan hij gewoon blijven als hij dat aangeeft!
In de avond hadden we een soort omelet, echt heel groot! En mijn familie is gek op sausjes! Ketchup, sojasaus, zelfs mayonaise! (wel heeeel zuur, nog meer dan Duitsland). Okaa-san vroeg of ik een een of andere spicy wilde proberen, en natuurlijk wil ik alles proberen! Dus ik deed een heel klein beetje op mijn bord maar echt… ik wist niet hoe snel ik naar de kraan moest om te blussen! Zo gekruid! Niet normaal.
Zometeen ga ik lekker slapen! Morgen ga ik misschien nog naar het consulaat in Sapporo, voor nog meer registratie en ik ga eens werken aan mijn Kanji (Japanse karakters) !
Hoi Michelle, wat heb je een super lieve familie getroffen, volgens mij genieten zij net zoveel als jij van alles. Wat een leuke zusjes heb je ook. Vraagje, heeft dat V teken in Japan iets speciaals te betekenen? Ik zie het op zo veel foto’s. Lekker eten kun je daar ook zo te zien, wel een paar recepten opschrijven hoor. Succes met je Kanji oefeningen en een fijne tijd op school.
Het gaat helemaal super hier! Dankjewel voor de leuke reacties! Heel leuk om te lezen vanuit het koude Sapporo haha!