Vandaag hadden we een soort rustdag. Ik had ‘freetime’ tot ongeveer 15:00, want we gingen naar Mama-chan. Mama-chan is mijn Japanse oma van mijn okaa-san’s kant. Normaal gesproken noem je je oma in Japan Obaa-san maar omdat dat wil ze niet want dan voelt ze zich zo oud (ze is nog maar 59!), dus vandaar mama-chan. Ze woont een uur met de auto van ons vandaan, maar wel in Sapporo.
Ze woont, samen met de broer (mijn oom??) van okaa-san, in een heel lief klein appartementje op de zesde verdieping. Toen ze de deur open deed zei ze meteen “Nicu to meetu you”, ik geloof dat ze daar heel de dag op geoefend had, want zodra we binnen kwam begon ze in het Japans tegen mij te praten. Ik heb maar beetje gelachen en ja geknikt. Ze zei heel de tijd dat ze me zo knap, mooi en schattig vond. De broer van okaa-san was heel erg verlegen dus die zei … niks. Ik was samen met okaa-san, Miyu en Yuna, otou-san was namelijk nog werken.
We hebben rond half 6 heel lekker gegeten! Tempura (soort gefrituurde groente, aardappel en vis), sashimi (rauwe vis) en allemaal lekkere hapjes.
Ze vertelde over een neef, Yuu, die 4 jaar in Amerika heeft gewoond en heel goed Engels sprak. Even later belde mama-chan hem op om te vragen of hij langs wilde komen. Dat ik er ook was had ze niet verteld omdat ze zijn gezicht wilde zien als hij mij zou zien. Ze vertelde mij dat hij knap was, dus ik was wel benieuwd!
Toen hij na half uur aankwam deed hij de deur open en wilde “Konbanwa” (goede avond) zeggen, maar hij kwam niet verder dan “Konban-”. Hij was helemaal verbijsterd dat ik, de buitenlander, in het huis van mama-chan was. Hij kon heel goed Engels, al was het wel even wennen, hij vertelde mij dat hij in Japan bijna geen Engels meer heeft gebruikt. Oh! En hij was echt knap 😛 En heel aardig!
Later in de avond pakte mama-chan een fles wijn uit de kast en vroeg of ik ook wilde, omdat ze dacht dat ik al 22 was ofzo. Eerst zei ik nee, maar ze drong zo aan dat ik een beetje nam. Het was heel lekker maar okaa-san was heel erg bang dat AFS mij uit huis zou plaatsen en dat ik dronken zou worden, jaja, van 3 slokken. Dus dit is eigenlijk een klein “geheimpje”!
Iedereen denkt dat ik minstens 20 ben en dat ik universiteit student ben, als ik vertel dat ik naar High school ga, krijgen ze allemaal een mini hartaanval. Gelukkig behandelen ze mij niet als high school student, want die worden over het algemeen heel kinderachtig behandeld! Dat zal op school wel even wennen worden!
We gingen Yuu thuis brengen en mama-chan ging met ons mee naar Ainosato. De volgende dag was namelijk dé dag van Yuna. Het is morgen haar eerste schooldag en in Japan hoort daar een hele ceremonie bij. En mama-chan moet helpen bij het aandoen van de kimono van okaa-san! Ze vroeg of ik ook de kimono wilde dragen! Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen! Ik ben namelijk helemaal gek op de traditionele cultuur en de Japanse jurken.
