Rugby game van Kanji

Vandaag ben ik samen met Jurat, een chinees meisje die in een land woonde waar ik de naam niet van kan onthouden en vloeiend Japans spreekt en hier al jaren woont, naar de rugby game van Kanji wezen kijken. Ik zou in eerste instantie alleen gaan, maar ik vroeg of zij mee wilde en dat vond ze leuk! Ze zou namelijk met Tui, de Nieuw-Zeelander een film gaan kijken. Ze wil niet toegeven maar ze vind hem heel leuk!

Kanji’s vader en zusje kwamen ook kijken. Kanji had al veel over mij verteld en zijn vader gelooft niet dat ik hem leuk vind omdat ik daar veel te knap voor ben! Hij wilde mij heel graag ontmoeten maar ik was stik nerveus. Vooral omdat ik niet wist hoe hij er uit zag, hoe ik tegen hem moest praten en wat ik moest doen.

Eerst had ik met Jurat in Odori afgesproken om purikura te nemen en om nog wat te eten. We hebben twee keer purikura genomen en het was super leuk! Jurat is zelfde jaar als mij en heel erg spontaan en .. druk!

We zijn samen met de metro naar de wedstrijd gegaan. Toen we het Yamanote team zagen, vooral papa’s en mama’s kwam Kanji’s vader naar me toe, dat wist ik toen hij zei “”Michelle!! Kanji no papa desu!!” (Ik ben Kanji’s vader) hij gaf me aan hand en hij zag er heel aardig, sportief uit. Zijn zusje was heeel erg verlegen en keek mij met gigantische ogen aan. Toen Kanji’s vrienden in de gaten kregen dat ik er was stond iedereen mij helemaal aan te kijken en stootte ze Kanji aan dat ze het helemaal geweldig vonden dat ik kwam. We kregen van een vrouw vlaggetje om Yamanote aan te moedigen! Ze speelde tegen Ritsumeikan, dat is de school waar Inês heen ging en ook haar vriendje speelde in het team. Ik en Jurat kende heel de regels niet en klapte mee als iedereen begon te klappen. Het was trouwens ook heel warm, ja het was 33 graden en ik had een kort jurkje aan en zonnebrand vergeten! Domste wat ik tot nu toe heb gedaan. Ik ben helemaal verbrand en ik heb het idee dat mijn hele lichaam een schaafwond is!

Na een tijdje begrepen we een soort van hoe rugby werkte en Yamanote was super goed! Ze zijn de beste in Hokkaido. En ze hadden dus ook gewonnen! Met 67-5 als het goed is.

Daarna was er nog een prijsuitreiking en gingen we naar huis. Kanji vond het een goed idee als ik mee in de auto van zijn vader ging! Ik was alleen super nerveus. Toen we bij zijn dormitory aankwamen ging hij nog douchen en zat ik alleen in de auto met zijn zusje, heel awkward aangezien ze heel verlegen was. Ik heb geprobeerd om wat te vragen maar ik wist ook niet zo goed wat ik moest doen. Zijn vader liet mij oude foto’s van Kanji zien wat heel grappig is. Zijn vader houd heel erg van humor maar met de taal ging dat niet helemaal soepel dus probeerde hij op andere manieren grappig te zijn.

Toen Kanji klaar was met douchen gingen we naar Sapporo (de stad) waar zijn vader Kanji geld in zijn hand duwde en vervolgens wegliep met zijn zusje. Kanji zei dat we samen konden eten maar ik dacht dat we met zijn allen zouden eten maar was alleen snack. We hebben hele lekkere crêpes op en hebben naar optredens gekeken in Odori Park. Er bleek weer soort festival achtig iets te zijn. Na anderhalf uur gingen we weer naar zijn vader en zusje toe, we gingen terug naar Kotoni (waar ik en Kanji vlakbij wonen) om te eten. Kotoni heeft heel veel restaurants. De vader was wel beetje bang dat ik niks zou lusten maar Kanji zei meteen dat hij zich daar geen zorgen over hoeft te maken omdat ik veel eet. We zijn uiteindelijk bij Gaja gaan eten. Dat is een restaurant met een soort barbecue binnen. Je kunt dan allemaal verschillend (rauw) vlees en groente bestellen om vervolgens zelf te maken. Heel gezellig en leuk concept! We hadden ook rijst besteld en Kanji had de grootste en grootste cola besteld! Bizar, maar hij heeft het nodig!

Het was heel gezellig al was zijn zusje nog steeds in shock. Ik besef mij nu dat zij waarschijnlijk maar een paar keer in haar leven een buitenlander heeft gezien.

Terug naar huis werd ik thuisgebracht door de vader van Kanji. Ik bedankte hem en Kanji liep nog even mee. Ik wist niet zo goed of ik goede indruk had achtergelaten maar daar hoefde ik mij geen zorgen over te maken want zijn vader vond me helemaal geweldig maar wist niet zo goed wat voor houding hij moest geven.

Ik ben trouwens heel erg verbrand. Alles deed heel erg zeer en ik heb de print van mijn sandaal-hakken op mijn voet. Maar het was zeker een leuke dag! En ik hoop dat ik ook met Kanji keer naar de ouders toe kan in Hakodate!