Japanese Speech Contest in Den Haag

Zondag, 24 maart, heb ik meegedaan aan The 26th Japanese Public Speaking Contest georganiseerd door de Japanse ambassade van Nederland.

Pas anderhalf week geleden kwam ik erachter dat er een Speech Contest werd gehouden via de Japanse ambassade. De deadline om je in te schrijven was toen al een aantal dagen verlopen, maar na heel wat bellen, kreeg ik anderhalf week geleden te horen dat ik toch mee mocht doen!

Ik belde de mevrouw van de ambassade die vroeg op welke universiteit ik Japans studeerde. Dus ik gaf aan dat ik op middelbare school was, waar ze erg verbaast over was. Ik was gelukkig wel al 18 en mocht toch mee doen! Ik was wel de jongste.

In anderhalf week heb ik mijn speech geschreven. Het thema was “Hoe ik een rol kan spelen als brug tussen Japan en Nederland”.  Nou, dat vond ik al meteen niet zo lastig natuurlijk!
Nadat ik mijn speech af had heb ik mijn Japanse juf van mijn Japanse school gevraagd of het klopte en ze gaf me nog wat advies en verbeterde een aantal dingen.

Zondag was het dan zover! Ik was toch best wel zenuwachtig inmiddels. Ik ging samen met mijn ouders en broer, mijn tante ophalen en later hoorde ik dat mijn nichtje ook kon komen! Heel leuk dus!
De speech contest was in het Bel Air Hotel, in Den Haag, vlakbij de ambassades.
We moesten erom half 2 zijn, waar ik mij vervolgens aanmeldde en we wat hebben gedronken. Er deden 22 mensen mee, verdeeld over twee groepen. Ik moest als eerste van de tweede groep mijn speech houden! Ik kon dus al beetje kijken hoe anderen het deden.

Er deden alleen maar mensen van Universiteit Leiden, Hogeschool Zuyd en Hogeschool Rotterdam mee. Er waren zowel eerstejaars, als vierdejaars. En ik. Middelbaar school student.
Er waren ook heel veel Japanners die kwamen kijken, en ouders en vrienden van de deelnemers, die net als mijn aanhang, geen Japans konden verstaan.
De jury bestond uit 10 mensen. Waaronder, de ambassadeur van de Japanse ambassade van Nederland, de voorzitter van JCC (Japanse kamer van Koophandel), de vertegenwoordiger van Japan Airlines, de directeur van Nikon en Canon, de directeur van het Japanse restaurant Benkei, de directeur van Fujifilm en drie leraren van Universiteit Leiden, Hogeschool Rotterdam en Hogeschool Zuyd.

Iedereen moest een speech houden van 5 minuten. Bij 4,5 minuut rinkelde een belletje en kort daarna het tweede belletje, dat je nog maar 1 minuut had. Daarna werden er 1 à 2 vragen gesteld.
Sommige mensen waren heel erg goed, sommige mensen waren wat minder goed. Er waren ook veel mensen die een soort act hadden voorbereid of zelfs een liedje gingen zingen! Ik zelf, heb het formeel gehouden bij een speech.

Toen ik op moest was ik wel zenuwachtig en maakte ook wel wat foutjes. Gelukkig sprak ik wel duidelijk en was ik binnen de tijd!
Bij de vragen sloeg ik wel een beetje dicht, ik was heel erg zenuwachtig. Uiteindelijk, achteraf heb ik het nog een keer nagevraagt, en toen wist ik wel gewoon antwoord, beetje jammer dus…  Ik had moeilijkere vragen verwacht.
Nadat ik mijn speech had gehad was ik wel opgelucht.

Naar de speeches luisteren, duurde heel lang en was soms een beetje saai. Helemaal voor de mensen die geen Japans kunnen. Het niveau lag wel hoog, maar ik kon alles redelijk goed verstaan, dus ik zat wel op dat niveau gelukkig.

De prijzen die je kon winnen waren: (First Prize) Return ticket to Japan + Homestay, (Excellence Prize) Camera van Nikon of Canon,  (Encouragement Prize) Dinner bon en er waren nog Special Prizes die CD ofzo kregen. De winnaars kregen allemaal een certificaat officieel van de ambassade.
Iedereen, ook niet winnaars, kregen een USB stick van Fujifilm, een zeepje in de vorm van een slang (jaar van de slang) en een jaarpakket Yakult!
Er waren ongeveer 6 prijzen.

Bij de prijsuitreiking waren er eerst 2 mensen die de Special Prize kregen. Daarna werden de Encouragement Prijzen uitgereikt. En weetje wie als eerste werd opgenoemd?! IK!
Ik was echt heel verbaasd, al had ik er wel een goed gevoel over. Ik kreeg een heel mooi certificaat en een dinnerbon twv 100 euro! Ik vond het echt heel leuk! Ik was wel trots dat ik zonder universiteit students te zijn, toch een kans heb gemaakt, en ik goed Japans beheers. (behalve bij de vragen, maar dat terzijde)

Mijn vader heeft het ook opgenomen!