Op vliegveld in Sapporo

30 januari
2013

Op 30 januari moest de Sapporo groep al naar Tokyo vliegen in verband met mogelijk sneeuw hinder. Onze vlucht was om 10 uur in de ochtend vanaf Chitose Vliegveld.

In de ochtend gingen we eerst Keito wegbrengen naar school. Ik gaf haar een knuffel waarna ze snel (waarschijnlijk huilend) wegrende omdat ze niet wilde dat ik naar huis ging.
We moesten om 9 uur op het vliegveld (Haneda) zijn en het was al best laat waardoor mijn gastvader Shoe keihard heeft lopen racen. Aangekomen op vliegveld zagen we snel de AFS mensen en Kanji was er ook! Hij wilde in eerste instantie niet komen omdat hij niet wilde huilen, maar hij was toch gekomen! Ook mijn lerares die mij Japanse les gaf was er. En pas laat kwam Honda-san ook! We hebben tijdje staan praten en foto’s gemaakt. Het was helemaal niet zo droevig. Het ging allemaal redelijk snel. Ik kreeg nog een cadeautje van Kanji. Een heel mooi fotoboek met allemaal foto’s wat we de afgelopen maand hadden gedaan. En een lieve brief.

Toen we echt door de douane moesten, moest Noriko, mijn gastmoeder een beetje huilen, waardoor ik ook beetje tranen kreeg en vooral toen ik Kanji een knuffel gaf moest ik een beetje huilen. Maar voor de rest niet zo zielig allemaal.

We hadden nog 15 minuten om in vliegtuig te stappen. Ik zat met Noah en Tyler. En voor ons zaten Eden, Emma en Erika. Museon zat heel ergens anders maar kon uiteindelijk toch vlakbij ons zitten!

Het ging allemaal zo snel!

Geplaatst in Geen categorie | Een reactie plaatsen

Omochi maken & GELUKKIG NIEUW JAAR!

30 december
2012

Vandaag ben ik samen met mijn gastfamilie naar Hata-san gegaan. Daar ben ik al eerder geweest toen we een pizza party hadden. Hata-san is al een beetje oudere man en hij en zijn vrouw wonen in de bergen! Hata-san is vroeger naar heel veel landen geweest om de cultuur te zien en over westers eten te leren. De laatste jaren is hij vaak naar Spanje en Italie geweest om bijvoorbeeld echte pizza te leren maken. Hij heeft ook 1 deel van het huis zelf gemaakt. Het andere deel van het huis gebruikt hij als klein restaurant.
Vandaag gingen we nog met 2 andere families “omochi” maken. Omochi is speciale rijst die je eerst kookt en daarna in soort grote houten pot stopt. Vervolgens ga je met soort grote hamer (heel zwaar) de rijst helemaal tot 1 groot plakkerig geheel slaan. De rijst is dan helemaal plakkerig en vervolgens maak je er bolletjes van die je dan vervolgens in soya saus stopt of soy poeder (smaakt beetje naar pindakaas maar dan nog droger) maar mijn favoriet is anko! Dat zijn zoete bruine bonen.

We hadden als laatste rijst gemengd met gedroogde mini garnaaltjes. Dat is heel speciaal want normaal doe je dat niet. Het was opzich wel lekker maar ben er niet zo fan van. 1 grote bol omochi met anko is ongeveer een heel kommetje rijst, ik heb er 3 op en zat helemaal vol!

Omochi word vooral gemaakt rond de Nieuwjaarstijd, soort Japanse oliebol dus, maar je kunt het hele jaar door ook kopen in de winkel.

Ik wil iedereen ook alvast een heel goed nieuw jaar wensen en we zien elkaar weer in het nieuwe jaar! Ik loop 8 uur op jullie voor! Ze doen hier trouwens niet aan vuurwerk om 12 uur, mijn grootste teleurstelling van Japan omdat ze het bijvoorbeeld wel in zomer doen, en ze zijn er mega goed in! Maar goed, we gaan lekkere dingen eten en dat word ook gezellig!

Oh! En de 29e heeft Nori, mijn gastmoeder, gelnagels bij mij gemaakt! Ze doet dit als hobby en voor vrienden voor goedkope prijs, maar voor mij gratis! Heel lief roze met bloemetjes en parels! Blijft ongeveer maand zitten!

Geplaatst in Geen categorie | 2 reacties

Merry Christmas!

25 december
2012

Iedereen een hele fijne kerst toegewenst vanuit het koude (-11) winter-wonder-Sapporo!

 



Ik was eigenlijk beetje bang dat ik de kerst niet meer zou mee maken. Ik ben namelijk sinds vorige week dinsdag ziek. Ik heb al een hele week op bed gelegen en ben heel veel afgevallen. Toen ik dacht dat het beter ging had ik afgesproken met een vriendin om een film te kijken. Ik wilde er toch wel even uit.
Nao en ik zijn naar Les Misérables geweest. Ik had best veel van de film verwacht maar het viel wel een beetje tegen. Ik wist namelijk niet dat de HELE film gezongen was. Na 20 minuten dacht ik toch wel, wanneer stoppen ze nou met zingen. Maar dat ging nog 2 uur door!
Het verhaal was wel mooi, en iedereen in de bioscoopzaal zat te huilen! Ik weet niet of ik nou zo a-emotioneel was, of dat ik mij toch nog beetje ziek voelde en mij niet kon concentreren wat ze zeiden. Maar over het algemeen was wel mooie film hoor! Raad hem alleen niet aan om er geld aan te besteden! 😀

Na de film gingen we wat eten. We gingen naar Saizeriya. Dat is een soort Italiaans concept met super goedkope prijzen. Een pizza, niet super groot, 4 euro! Omdat ik toch niet veel kon eten kwam dat mooi uit.

Ik heb daar eerder ook met de uitwisseling studenten gezeten. En we hebben dus een Italiaan in onze groep, Marco, en hij moest bijna huilen van de kwaliteit, haha!

Nao en ik zijn na het eten purikura gaan maken en daarna naar de Starbucks gegaan. Daar hebben we echt hele poos lekker zitten kletsen. Toen ik opeens mijn stem compleet kwijt raakte.
Dit is mijn vervolg op mijn ziek zijn. Ik ben nu 3 dagen verder en ik heb nog steeds bijna geen stem! Maar het gaat vandaag wel een beetje beter.
Met Nao was heel gezellig en als ik mij helemaal goed voel ga ik naar haar huis toe op 27e! En dan gaan we samen de rugby wedstrijd van Yamanote op TV kijken!
Er is een kans dat Kanji misschien niet kan meespelen omdat hij zich heel erg geblesseerd heeft en niet zo goed vooruitzicht voor de komende dagen. Heel erg klote maar niks aan te doen..

Oke, nu terug naar de kerst. Ik had van het weekend een grote doos van mijn ouders uit Nederland gekregen met cadeautjes voor iedereen. Die heb ik onder de boom gelegd en het zag er helemaal kerstsfeer uit.

Toen ik opstond (de 24e) en naar beneden liep zei mijn gastmoeder, Nori, dat ik onder de boom moest kijken. Er lag een cadeautje voor mij van Kanji! Ik had echt totaal niet verwacht omdat hij hele poos geleden zei dat hij niet aan kerst doet, omdat hij er toch niet is. Hij had dus als verrassing gegeven en opgestuurd naar mijn huis. Hij had vervolgens Nori gebeld of ze het bij mijn kussen kon leggen, als kerstcadeau van de Kerstman. Maar omdat ik ziek was en sowieso snel wakker word werd dat hem niet.
In de middag had ik nog met Kanji gebeld om hem te bedanken, maar ik wist nog niet wat er in zat omdat we in de avond open gingen maken. Ik had hem hele poos geleden verteld dat hij wat romantischer moest zijn en daarom vandaar deze surprise! Nou, surprised was ik!

In de avond hadden we allemaal lekker eten. Een super grote kip, kisch, salade, broodjes, champagne en taart! Gelukkig kon ik wel wat eten! Goede timing.

Na het eten gingen we cadeautjes uitpakken. De meeste waren voor Keito die helemaal hyper was. Ik had van Kanji een muts en handschoenen (van adidas) gekregen die bij mijn schoenen passen! Hij schreef dat ik die moest aandoen als we gaan schaatsen! Maar ik weet niet of we wel kunnen schaatsen nu hij geblesseerd heeft, maar wie weet! Sowieso lekker warm voor de winter!

Van mijn gastouders had ik een Samantha Thavasa iPhone hoesje gekregen. Mocht ik ooit hele hoop geld hebben dan ga ik er ook een mooie tas bij kopen! Want het is ongetwijfeld mijn favoriete merk aller tijden!

Na de cadeautjes gingen we taart eten en ben ik gaan slapen! Ik ben echt heel snel helemaal kapot. Maar vandaag gaat het al stukje beter dus heb goede hoop voor de rest van mijn vakantie!

Geplaatst in Geen categorie | 2 reacties

TOP WEEKEND!

11 december
2012

Eerst even een mededeling! Vandaag is mijn Nederlandse Mama 50 jaar geworden! Gefeliciteerd mama! ♥

Afgelopen weekend had ik echt een top weekend! Dat had ik wel verdient na zoveel stres en leren van mijn examen.

8 December, had ik in de middag vanaf 12 uur een AFS event. Het heette Kizuna Lunch Project en er kwamen nieuwe studenten vanuit Oceanië (Indonesie, Laos, Maleisië, Australië, Nieuw Zeeland etc.) ze zijn hier maar een week en hebben het rampgebied bezocht en bleven een week in Sapporo.

We moesten weer een speech doen, ons voorstellen in Japans en daarna mochten we eten! Het was best gezellig en heb met verschillende mensen gepraat.
Op het eind moesten we ook groepsfoto maken. En IEDEREEN nam foto’s en we hebben echt 10 minuten daar gezeten en zitten ‘lachen’.
We moesten allemaal in schooluniform komen, ook al had het helemaal NIKS te maken met school. Maar ik denk dat het gewoon qua uiterlijk beter uitzag voor AFS reputatie. Ik heb ook nog hele tijd met de president van Sapporo zitten praten, wat ik niet wist. Zij was heel lief oud vrouwtje, en ik had haar wel eerder ontmoet maar kon mij niet meer herrineren.

Het duurde gelukkig niet zo lang. Om half 3 was het afgelopen en sneeuwde het KEIHARD. Ik ben samen met Museon naar Odori gegaan waar we wat wilde drinken omdat ik tijd moest doden tot half 4. We hadden beide onze eigen kleren ook meegenomen omdat we geen zin hadden om nog in onze schooluniformen te lopen. En ik ging die zelfde avond iets eten waar je kleren naar gaan stinken dus vond maar beter idee om mij om te kleden!
Omdat het zo bizar hard sneeuwde zijn we maar ergens in café naar binnen gegaan. We hadden daar koffie. Het was echt MEGA dure koffie (€ 6.50 !) maar Museon had voor mij betaald omdat ze dat zo doen in Korea, voor vriendinnen of goede vrienden. Ik had beloofd de volgende keer te betalen maar dan zouden we ergens anders gaan drinken, haha!

Om half 4 ging ik richting Susukino (vlakbij Odori) waar ik naar AMBER ging! Ja Amber, waarmee ik ook vanuit Nederland naar Japan ben gekomen. Zij is met AFS in Fukuoka, wat helemaal meest Zuidelijk van Japan is. Het is daar dus ook warmer en er valt bijna geen sneeuw.

Het sneeuwde nog steeds mega erg en ik moest heel stuk naar haar hotel lopen wat midden in Susukino was. Susukino is trouwens dé uitgaansbuurt van Sapporo.

Amber was samen met haar gastvader en haar gastvader zijn vrienden. Ik dacht eerst dat ze op een soort business trip waren maar die vrienden van die vader bleken gewoon super rijk te zijn en ze hadden zin om vis (wat in Hokkaido het lekkerst is) te eten, bier te drinken en te slapen!

Toen Amber en die gastvader en die vrienden kwamen, zei een van die vrienden meteen “Hoi Michelle, ik ben single!” Hij is trouwens 44. Die gastvader van Amber is echt oud! Al iets van 60 ofzo, maar wel heel lief! Ik mocht trouwens de nacht bij hun in hotel slapen omdat Amber toch kamer alleen had en op de grond sliep. We moesten het alleen geheim houden tegenover het hotel. Mijn gastouders vonden het ook een beter idee aangezien ik ver weg woon en ik anders super laat nog door donker moest lopen.

Ik had dus mijn spullen bij Amber in de kamer gedropt en toen kwamen mijn gastouders ons ophalen van het hotel. We gingen namelijk Jin-gis-kan eten! Dat is echt iets wat ze alleen in Hokkaido eten. En het stinkt zoals ik al zei.
Het was voor mij ook de eerste keer om dit te eten, ook al ben ik hier al de hele tijd.

Het is lam vlees met groente, en ook dit moest je zelf op een plaat klaar maken! Het vlees is trouwens hier altijd heel dun zodat je het makkelijk met stokjes kan eten. Het ruikt trouwens ook heel sterk waar dus je kleren, haren, alles er naar gaat ruiken. Het was wel heel lekker! Amber had trouwens bier genomen, wat mocht van mijn gastouders. Officieel mag je hier pas drinken als je 20 ben, maar omdat wij al mogen drinken op 16e vonden ze het goed als wij ook glaasje dronken. Maar ik hou niet zo van drank dus ik heb alleen foto gemaakt! Ik heb wel slokje op en ik moet zeggen, Sapporo bier smaakt wel lekker!

Na het eten hebben mijn gastouders ons afgezet bij Odori, die nu helemaal vol lichtjes staat. Het sneeuwde nog steeds bizar waardoor we bijna niks konden zien maar we hadden de grootste lol van ons leven. Je zou trouwens denken dat als je een Japanner vraagt om een foto te maken dat ze dat kunnen hé. Nou, echt niet. We zijn maar snel ondergronds gaan lopen omdat we purikura wilde maken.
Ik was er heilig van overtuigd dat de purikura plek (waar ik normaal niet vaak heen ga) rechts was, dus we hadden ongeveer half uur gelopen in de sneeuw maar ik kon het niet meer vinden. We hebben toen uiteindelijk bij Daiso (1,05 euro winkel) een paraplu gekocht, waar het leven ineens een stuk aangenamer van werd.

We hebben toen maar gevraagd waar de purikura plek was en het bleek links te zijn.

Aangekomen bij purikura plek gingen we ons haar en make up nog even proberen te redden. Daarna purikura genomen! Omdat het al half 10 was waren er bijna geen mensen en hadden we eindelijk te tijd om de fotos te bewerken. Op drukke plaatsen moet je soms in anderhalve minuut alles bewerken!!

Na de purikura had Amber heel veel gemiste oproepen van haar gastvader. Toen hij weer belde vroeg hij alleen of ze het naar ons zin hadden en of we wilde laten weten als we in hotel waren.

Onder weg naar het hotel, moesten we stuk door Susukino lopen, en het was al half 11 en de meeste waren al dronken. We werden eerst nog soort van achtervolgd door wat vage jongens ie we wisten af te schudden. We hadden ook enorme dorst en zijn naar een convenient store vlakbij hotel drinken gaan kopen. Daar was een jongen in pak die naar ons zwaaide en ‘hi’ roepte. Wij zeiden ‘Hi’ terug en gingen daarna ons drinken kopen. Zij liepen toen al weg. Toen we buiten kwamen kwam die jongen naar ons toe met een vriend. Hij vroeg of we uit Rusland kwamen, waar wij op antwoorden, “nee joh! Holland!” daarna beetje gepraat en vond hij dat ons Japans helemaal geweldig was. Hij vroeg hoe oud we waren dus wij zeggen, 17 en 18. Hij helemaal verbaasd, want hij dacht dat we 22 waren. Toen we vroegen hoe oud hij was zei hij 27, maar hij leek net 20! Hij vroeg of we zin hadden om iets te gaan drinken, waarop Amber antwoorden “Is goed hoor!”, hij schrok daar een beetje van en liep lachend weg en zei tegen zijn vriend dat hij ons nummer moest vragen.
Het was echt heel droog en grappig, maar we zijn daarna meteen naar hotel gegaan. In hotel hebben we onze Fanta (soort van cassis) op en pepernoten die ik ook van mijn tante nog had gekregen! We hebben uiteindelijk tot 3 uur s’nachts zitten praten. De volgende ochtend werd ik alweer om 6 uur wakker. We gingen om 7 uur uit bed omdat ik om 8 uur al weg moest om de bus naar huis te kunnen halen.


Het was echt RAAR om weer Nederlands te praten. We hebben ook hele tijd half Engels, Japans en Nederlands zitten praten. Maar het was zeker geslaagd en echt heel gezellig.

De volgende ochtend, 9 December, dus. Was ik om 8 uur vanaf hotel naar het station gelopen. Het eerste wat ik zag was kotsende mensen die de nacht hadden gefeest. En weet je wie ik ook zag? DIE JONGEN VAN DE DAG ER VOOR! Ik was alleen, alleen, en hij zag mij niet dus heb ik ook maar niet tegen hem gepraat. Ik was wel eventjes geshockeerd omdat ik niet verwacht had dat hij er nog steeds zou zijn!

Terug naar huis in metro heb ik de enigste bus die in de ochtend gaat gehaald. Ik kwam rond half 10 thuis aan, waar ik mij snel omkleedde en mijn make up eraf ging halen en opnieuw erop ging doen. Ik had vandaag namelijk afgesproken met Wakana, Yuhei en Fumiya, mijn universiteit vrienden. We gingen schaatsen! En na het schaatsen had ik afgesproken met Kanji omdat zijn ouders naar Sapporo waren gekomen en hij en zijn moeder met mij uit eten wilden.

Om 10.10 nam ik de bus naar station terug toen ik ontdekte dat ik mijn cadeautje en kaart voor die ouders van Kanji was vergeten. Ik ben toen bij de volgende stop gestopt en terug gerent naar huis. Ik was dus sowieso te laat, want ik had om 11 uur afgesproken. Ik thuis aangekomen, ik zeg ben wat vergeten en wilde daarna terug rennen om de volgende bus te halen. Maar mijn gastvader zei dat ik dan sowieso te laat zou komen dus hij bracht mij naar station vlakbij mijn huis! Echt lief!

Ik was dus uiteindelijk 10 minuten te laat, wat niemand erg vond. We zijn daarna met zijn allen wezen “lunchen”. We hadden ijs op! Ik had tiramisu ijs en het was echt super lekker maar natuurlijk geen echte lunch. Na de ‘lunch’ gingen we schaatsen! Het was in een binnenhal best ver weg.

Het koste mij trouwens 5.80 met schoenen en alles erbij! Dat komt omdat high school studenten voor heel veel korting krijgen! We hebben twee uur geschaatst en op het einde waren we helemaal kapot!
Het was trouwens lang geleden sinds ik had afgesproken met deze vrienden. Het zijn echt wel beetje mijn beste vrienden hier! Vooral Yuhei is echt een grote broer voor mij!
Na het schaatsen gingen we naar de Mac Donalds om daar een large friet te halen. Het was echt enorm druk, maar we wilde allemaal perse patatjes eten dus hebben we gewacht! Het was die dag trouwens maar 1.50!

Na de Mac hebben we Wakana uitgezwaaid die moest werken in de avond. Ze wonen trouwens allemaal buiten Sapporo en gaan ook niet naar school hier, dus ze moeten best lang reizen. Ik ben samen met Yuhei en Fumiya naar soort mediamarkt gegaan waar ik een 30 dagen internet kaart heb gekocht voor als mijn kaart in Januari afloopt. Internet is toch wel erg handig op de telefoon dus vandaar!
Ik dacht dat ik beetje laat zou zijn om naar Kotoni te gaan waar ik moest wachten op Kanji en zijn moeder. Maar ik was er al heel vroeg en heb een uur gewacht op het steenkoude station.

Kanji’s ouders kwamen trouwens naar Sapporo omdat de rugby jongens een soort eindfeest hadden. Ze gaan namelijk vanaf de 15e naar Fukuoka en Osaka voor wedstrijden, daar blijven ze ongeveer 2,5 week. Alle ouders kwamen ook en het is natuurlijk Kanji’s laatste jaar op deze school dus was het wel even bijzonder moment. Hij moest een speech houden en ze hebben allemaal foto’s gemaakt.

Zijn vader ging trouwens met Kanji’s masseur/dokter drinken en zijn moeder wilde mij ook wel zien dus vroeg ze of ik mee uit eten wilde.

Ik was echt mega moe, en ik viel ondanks de kou bijna in slaap op het station maar ik kon wel wakker blijven. Ik zag Kanji al aanlopen en heel klein vrouwtje wat dus zijn moeder was. Het is trouwens niet zijn echte moeder, want zijn ouders waren gescheiden toen hij 2 was, maar deze moeder is eigenlijk zijn echte moeder voor hem omdat hij die andere moeder nooit meer gezien heeft.

Zijn moeder dus, was echt helemaal nerveus en kwam half op me af rennen en zei tegen Kanji dat ik nog schattiger in echt ben dan op de foto. Ze zag mij een hand en ze zat helemaal te lachen enzo. Het was echt grappig, Kanji schaamde zich dood omdat zijn moeder dus zo nerveus deed. We zijn toen met zijn drieën naar Sapporo eki gegaan, waar ik dus al was een uur daarvoor maar goed. Ze gingen natuurlijk aan mij vragen wat ik wilde eten en wat moet je zeggen dan?! Ik had geen idee. Gelukkig had Kanji snel restaurant gekozen waar je van alles kon bestellen. Ik heb uiteindelijk soort hamburger op en we hadden pizza en weet ik veel. Die moeder was nog steeds helemaal hyper actief en vroeg allemaal dingen. Ik was trouwens echt bizar moe, maar heb geloof ik wel een goede indruk achtergelaten.
Ik had ook nog van die moeder soort van cake-koekjes uit Hakodate gekregen, en ik had mijn Disney koekjes gegeven!
Daarna gingen we naar Odori, waar die moeder iets wilde kopen voor Kanji’s (half)zusje die trouwens niet mee was dit keer. Ik en Kanji gingen naar de lichtjes kijken, wat met Amber dus mislukt was! Gelukkig sneeuwde het vandaag niet en hadden we mooi zicht! Het was echt mooi!

Kanji heeft mij tot het station waar ik woon terug gebracht. Normaal moest hij om 9 uur in dorm zijn, maar omdat hij had gezegd dat hij met zijn moeder weg was, mocht hij later komen.
Ik was pas rond 10 uur thuis waar ik echt instortte van moeheid. Ik ben snel gaan douchen en gaan slapen!

Het was een geslaagd, maar zeer vermoeiend weekend. Ik ben gisteren naar school gegaan maar ik ben in slaap gevallen bij de Japanse les waar ik van leraar naar de ‘sick room’ moest om mijn temperatuur op te meten. Die was 37,5 dus vonden ze maar beter als ik even goed zou bijkomen en naar huis zou gaan. Er heerst hier namelijk een verschrikkelijk griep, en bussen en treinen zijn hier verschrikkelijk compact waardoor het super snel verspreid. Dus vandaar even rust!

Oh ja! En er was trouwens een aardbeving hé! Ik zat op het station te wachten op mijn bus die al 20 minuten te laat was. En ik krijg ineens allemaal smsjes of het goed met mij gaan, waar ik ben en dat er een aardbeving was. Maar ik dacht dat ze misschien foutje hadden gemaakt ofzo want ik had zo iets van “aardbeving, wat voor aardbeving dan?”. Er was blijkbaar een aardbeving die ook in Hokkaido voelbaar was. Daarna was alles op TV over de aardbeving en tsunami gevaar! Het eerste wat ik dacht was, “ik ga niet naar huis!”, ik bedoel, ik heb niet eens wat gevoelt!
Ik was daarna even bang, dat ik niet mee zou kunnen praten met de rest, maar gelukkig was ik niet de enige die het niet gevoelt had!

Geplaatst in AFS bijeenkomst, Eten, Gastfamilie, Sapporo | 2 reacties

December!

5 december
2012

Ik heb hier sinds mijn school reis niks meer geschreven dus werd het wel weer eens tijd.

Het is alweer December! Aan de ene kant vliegt de tijd maar de laatste tijd heb ik ook heel veel stres gehad waardoor ik het een beetje gehad had.
Er is echt de laatste tijd ZOVEEL sneeuw gevallen! Blijkbaar nog nooit zo bizar vroeg en veel in het begin van het jaar! (niet allemaal opzelfde moment gemaakt hoor! + we hebben twee hele leuke Hokkaido-eekhoorntjes in ons bos achter ons huis! En 1 van de twee kwam laatst even om hoekje kijken, toen had mijn gastmoeder foto gemaakt! En vogeltjes ook)

Oh, en natuurlijk hoort bij ijs en sneeuw ook vallen! Ik lijk net een klein kind met mijn blauwe plekken, all over the place!

Na mijn school trip in begin van november, ben ik maar paar keer uit gegaan. Ik heb met Kanji afgesproken en ik had best veel vrije dagen en verkorte schooldagen. Je zou zeggen dat ik tijd genoeg had om leuke dingen te doen met vrienden, maar nee. Op 2 december had ik mijn Officieel Japans Examen (JLPT) en ik heb mij letterlijk kapot geleerd.

Er zijn vijf verschillende levels, waar N1 het moeilijkst is, en N5 het makkelijkst. Mijn lerares en school counselor zeiden beiden dat ik N3 “makkelijk” aan kon! Maar ongeveer 3 weken voor de test zei mijn lerares als ik niet harder leer, ik het niet zou halen. Een week voor de test had ik eigenlijk al beetje de moed opgegeven en was ik door stres er zelfs ziek van geworden. Ik zou wel willen dat ik kon zeggen, “hey, relax, gewoon doen wat je kan doen”, maar ik wil dan toch wel halen natuurlijk.

Ik had afgesproken met Emma vanaf het station te lopen naar de Universiteit van Hokkaido, waar ons examen was. Ik had mij niet zo goed voorbereid qua routebeschrijving maar toen ik op het overstap station heel veel buitenlanders zag kon ik ze gewoon volgen. Follow the foreigners!
Het was trouwens echt raar om zoveel “buitenlanders” te zien. Ik voel mij na 8 maanden zo.. Japans.
Museon en Eden waren er ook dus liepen we samen naar de universiteit.

Het examen begon om half 1 en Emma en Tyler hadden hetzelfde level als mij gekozen. Het examen begon met Woordenschat, wat hier kanji lezen betekend. Ik raakte al meteen in paniek toen ik de eerste 10, helemaal NIET kon lezen. Het eerste deel heb ik dus bijna alleen maar gegokt. Het was zo moeilijk! Het tweede deel was grammatica en lezen. Dit deel ging een stuk beter maar ik kon nog niet juichen. Het derde deel was luisteren, wat echt enorm makkelijk was. Tussen elk deel zat 30 minuten pauze. Emma, ik en Tyler waren trouwens de jongste van de hele groep. Er waren enorm veel universiteit studenten en ook wat mensen rond de 40. Er was ook een hele dikke non van ongeveer 50! En heleboel aziaten.

Gelukkig was ik niet de enige die het verknald had want iedereen vond het moeilijk. Om half 5 was het examen klaar en mochten we naar huis.

De AFSers hadden afgesproken om soort van indoor-bbq te eten, maar ik ging naar Kotoni (station bij mijn school) om Kanji een cadeau te geven wat ik van mijn (lieve) tante Dagmar had gekregen. Ik had verwacht dat we wel even tijd zouden hebben, omdat we op deze dag 5 maanden hadden, maar hij moest al snel weer weg dus ging ik ook maar naar huis.
De volgende dag op maandag 3 december heb ik na schooltijd wel met Kanji kunnen afspreken al hebben we niet echt iets speciaals gedaan.
Hier nog foto’s van het bowlen! van tijdje geleden!

Ik had van maandag tot woensdag verkort lesrooster omdat we examens hadden op school. Ik had trouwens ook een toets Japans op woensdag wat ik niet wist. Ik had uiteindelijk een 7.3 ! In Nederland zou iedereen je helemaal de hemel in prijzen voor zo’n cijfer hé. Nou hier niet. Ik zei tegen mijn gastouders, die zeiden, “nou, zo slecht is nog niet hé”, waarmee ze eigenlijk bedoelen, het is niet zo goed. Haha! But who caresss!

Woensdag 5 december, ben ik met twee meiden uit de andere klas uit gegaan. We hadden natuurlijk verkort rooster dus konden lekker lang van alles doen. Ik eet bijna elke dag met hun mijn lunchbox omdat ik het helemaal gehad heb met de meiden uit mijn klas. Ik heb trouwens ook elke vrijdag gym met hun klas. Met meisje met korte haar heet Natsumi, en meisje met lange haar Yuki. Yuki is obsessed met Nijntje! Nijntje ja! Ze heeft ALLES van nijntje. Lunchbox, pennen, handdoekje, stickers, sleutelhangers, echt alles! Nijntje is trouwens hier ook populair onder high school studenten. Ik wist de naam van Yuki de eerste 5 maanden niet, dus noemde ik haar altijd Miffy, de engelse naam van Nijntje.

We gingen met zijn drieën dus naar Odori. Daar hebben we lunch gegeten. Het was heel leuk, omdat je het zelf mocht maken op een soort bakplaat. We hebben Monjya en Okonomiyaki op. Het is beide groente met ei-achtig iets en je kon nog kiezen uit dun vlees, vis en nog meer groente. Wij hadden voor Monjya, koe-vlees en baby star gekozen. Baby star heb ik gekozen omdat ik de naam zo leuk vond. Het was… een soort… ja, hoe leg je dat nou uit! Het waren geen baby sterren, maar het was een soort crispy naar vis smakende stokjes. Het was echt heel lekker!
Je moest het met een lepeltje opeten.

Daarna hebben we Okonomiyaki gemaakt, mijn favoriet! Het is een soort omelet met eigen keuze van smaken. Wij hadden vlees gekozen omdat iedereen dat toch wel lekkerst vond. Ik heb deze gebakken! Het is eigenlijk soort Japanse pannenkoek maar dan anders. Mijn favoriet!

We zijn na de lunch naar de Karaoke gegaan! Daar hebben twee uur lang lekker zitten zingen! Het was echt enorm grappig en heb echt gelachen. Yuki heeft trouwens echt een hele lage stem en beetje maf, maar als ze zingt, wow… Ik was echt helemaal onder de indruk zo mooi zingt ze!

Na de karaoke hebben we purikura genomen! Natuurlijk!

We zijn daarna nog naar een winkel geweest waar ze echt ALLES qua creativiteit hadden. Schilderspullen, tekenspullen, schoolspullen, kaarten, boekjes, kalenders, pennen, noem maar op! We hebben daar kerstkaarten gekocht voor onze vriendjes en ik heb ook nog een mooie verjaarsdagskaart voor mijn Nederlandse Mama gekocht die 11 December, 50 jaar word!
Daarna naar huis gegaan!



Ik heb deze week ook nog mot gehad met AFS Japan. Mijn vlucht is dus blijkbaar een paar dagen vervroegd, vanwege de sneeuw en ik hoorde van Erika (van AFS) dat zij bij een gastgezin in Tokyo moet blijven voor een paar dagen voor dat ze naar huis gaat. Ik was ZO pissed, omdat ik nu dus op een donderdag weg ga in de ochtend. En mijn vrienden kunnen dus niet naar vliegveld komen. Maar het was nog allemaal niet zeker.
Dus ik met mijn ouders gebeld in Nederland dat ik echt pissed was en of ik niet een week later terug zou kunnen vliegen, zodat ik ook het grootste sneeuw festival in Hokkaido kon meemaken.

In het begin hadden we goede hoop en konden we alles regelen, ook AFS Nederland deed gewoon lekker meewerken. Amber, andere AFS uitwisseling student gaat namelijk ook twee weken later omdat ze met haar moeder nog in Japan gaat reizen. Maar na lang gedoe blijkt dat het wel kan, als ik eerst terug naar Tokyo vlieg, daar samen met mijn vader terug naar Sapporo vlieg en daarna terug naar Tokyo om vervolgens terug naar Nederland te vliegen. Dat ging hem dus niet worden.
Ik was het meest boos dat de meeste mensen in Sapporo al hun vlucht tijden weten. En mijn LP die geen fuck voor mij doet kreeg dus lucht dat ik via Nederland had geprobeerd te regelen en zei ineens dat ik ook 31e weg ging, blabla. Heel gedoe maar het niet gelukt.

Ik ga dus op de 31e op donderdag om 10 uur naar Tokyo vliegen, waar ik blijkbaar? in een gastgezin moet wachten op mijn vlucht terug. Mijn gastvader nu zei trouwens dat ik ‘anders maar de trein moest nemen naar vliegveld’ omdat hij moet werken en gastzusje naar school moet. Maar mijn gastmoeder zei dat ze mij wel zou brengen. Het ergste vind ik nog het wachten, omdat ik niks in Tokyo te zoeken heb, en dan heb je net iedereen die je lief hebt doei gezegd en dan weet je dat de mensen die je lief hebt op je staan te wachten! Vreselijk.. maar goed, we overleven het wel weer. Het gaat gewoon allemaal zo stom en ik ben AFS Japan echt meer dan zat.

Geplaatst in Eten, School | Een reactie plaatsen

School Reis Dag 5: Tokyo, Ibaraki, Sapporo

9 november
2012

Zoals ik in mijn vorige bericht al zei moesten we vandaag vroeg opstaan. De tijd vliegt en vandaag is alweer de laatste dag!

Na weer een heerlijk uitgebreid ontbijt moesten we onze koffers klaarzetten en vervolgens zijn we in 5 verschillende groepen naar verschillende plaatsen in Tokyo gegaan. Je had een keuze uit verschillende dingen en ik heb JAXA gekozen. Dat is de Japanse versie van NASA.

We gingen eerst naar een soort experimenten museum achtig iets en planetarium. Waar wij heen gingen was trouwens niet in Tokyo, het was in Ibaraki, een prefecture/provincie naast die van Tokyo. Het was anderhalf uur rijden en in de bus nog geslapen.
Er waren maar 8 meiden maar ze waren heel leuk. Het was best interessant maar iedereen was echt helemaal op. In het planetarium had ik ook de grootste moeite mijn ogen op te houden. Ik weet niet of jullie daar ooit heen zijn geweest maar je kan een hele lekkere zachte stoel achterover zetten om vervolgens te kijken naar een sterrenhemel, ook word er hele rustgevende muziek afgespeeld. Ik ben uiteindelijk in slaap gevallen maar was gelukkig niet de enige!

Daarna zijn we in de bus vlakbij naar JAXA gegaan. Ze hadden satellieten en verschillende dingetjes, ik vond het wel interessant maar meeste vonden het heel saai.

Ik hoorde op een gegeven ogenblik ook dat de touwen van een ruimteschip lawaai maakte en keek daarna naar een bordje die heen en weer bewoog tot ik me besefte dat er een aardbeving was! Ik zei, “een aardbeving”! Waar op de andere reageerde, “huh?! Oh, ja! Inderdaad”. Het was heel klein en helemaal niet eng!

Weer zijn weer terug de bus ingegaan voor 2 uur terug naar Tokyo waar we naar het vliegveld gingen, rond half 4. We hebben daarna echt een hele poos moeten wachten voordat uiteindelijk alle groepen er waren en we weer een speech kregen over van alles. We moesten onze bagage inchecken die echt van iedereen veel te zwaar was. Ik vroeg de leraar of het geen probleem zou worden maar ze schijnen voor school reis studenten makkelijk te doen omdat we veel omiyage kopen en je maar 1 keer op school reis gaat. En ook verdienen de maatschappijen er grof aan! Lucky dus!

Rond half 6 vertrok ons vliegtuig van Tokyo Haneda vliegveld. We kwamen rond 7 uur aan in Sapporo. De landen was echt heel eng, we schommelde gigantisch en voelde me daarna echt niet lekker. Maar gelukkig hebben we het weer overleefd. Vliegen blijft toch beetje eng haha!

We moesten daarna weer opstellen in rijen en duurde allemaal eeuwigheid. Daarna moesten we onze koffers van band halen en kregen we nog speech dat het allemaal leuk was en dat we ons goed hadden gedragen en daarna mocht je naar huis!
Ik had geluk want ik had de laatste bus die terug ging naar Oyachi!

En dat was mijn school reis alweer! De tijd is gevlogen en ik heb het ontzettend naar mijn zin gehad maar ik ben ook helemaal op. Gelukkig heb ik na het weekend maandag en dinsdag nog vrij om bij te komen. Ik moet alleen wel leren omdat ik de 2e van December een Japans examen heb. Het is een heel moeilijk examen en ik weet niet of ik het ga halen maar ik ga mijn best in ieder geval doen en beste van maken!

De tijd gaat nu echt hard en over paar maanden ben ik alweer terug. Aan de ene kant heb ik best zin om naar huis te gaan omdat toch je eigen plekje is en ik jullie mis, maar aan de andere kant is dit leven hier zo turbulent, leuk en spannend dat ik niet terug wil!

Geplaatst in School trip | Getagged , , , , , | 4 reacties