Asahikawa met AFS

25 oktober
2012

Vandaag had ik samen met alle AFSers uit Sapporo en Asahikawa een event van de Fuji Girls’ High School in Asahikawa. Het was hetzelfde soort event als het kamp en ook dezelfde mensen. Dit keer waren we uitgenodigd op de school om te praten (in het Engels) over hoe school wereldproblemen kan oplossen. Het was meer een project voor de school waar wij een goede bijdrage aan konden leveren aangezien ons Engels niveau een stuk hoger is dan die van de japanners.

Ik moest al om 5 uur opstaan en de bus van 6.40 nemen. Vervolgens de trein om naar Sappporo eki te gaan waar we om 7:30 verzamelden. Om 8 uur vertrok onze trein naar Asahikawa, wat ongeveer anderhalf uur duurde. Het was leuk om iedereen weer te zien aangezien ik de laatste tijd bijna geen tijd meer besteed heb aan AFSers. Ook omdat er een beetje mot was en ik zoiets had van, jongens bekijk het maar!
Ik zag er dus best tegen op maar het was uiteindelijk heel gezellig.

Ons ontbijt, niet te vergeten, was ook weer een culinair hoogtepunt, sandwich en rijstbal.

Toen we in Asahikawa aankwamen waren daar de AFSers uit Asahikawa. Ook een aantal LP’s (mensen die vrijwilligers zijn van AFS) stonden te wachten om ons vervolgens te brengen naar de school. Ik zat in de auto met Emma, Erica en Michelle uit Zwitserland. De LP in onze auto houdt net zoveel van Kpop (Koreaanse pop muziek) als Emma en ik en we hadden het dus ook gigantisch naar ons zin.

De school is een Katholieke meisjes school.  Dat is ook meteen te zien aan alle Maria beelden en kapel en zo. Heel anders dan mijn school. Binnen was het ook allemaal vrij nieuw en heel netjes, je zou wel kunnen zeggen tegenovergestelde van mij school. Niet dat mijn school vies is, maar wel oud.
In een zaal stonden de meiden uit de derdejaars ons op te wachten en werden we verdeeld over tafels.

We begonnen met een Ice Break spel waar we allemaal beetje los konden komen. Het was een quiz waar je per groep punten mee kon verdienen. We hadden helaas niet gewonnen. Er werden verder nog presentaties gegeven en we moesten een discussie houden hoe scholing wereldproblemen kan oplossen.
Omdat wij op school natuurlijk een Keniaan hebben, heb ik in de bieb hele poos met hem zitten praten om toch een beetje voorkennis te hebben. Even korte samenvatting: er zijn geen wegen in zijn buurt, elke dag moeten ze 5 keer water halen bij een waterput 3 kilometer verder op, zijn school is 10 kilometer waar hij elke dag naar toe rent, 1 klas heeft ongeveer 40/50 leerlingen, er is een leraren tekort omdat de overheid ‘daar geen geld voor heeft’ en privéscholing is onbetaalbaar voor bijna 90% van de bevolking.
Ook was een meisje uit Laos, van AFS, die vertelde over de omstandigheden in Laos. We kwamen er uiteindelijk op neer, zolang er corruptie is, het onmogelijk is om een land te kunnen helpen.

Ik heb ook nog een aantal meiden van het kamp gezien en we hebben foto’s genomen. Hun uniform rok is trouwens bizar lang. Dat komt omdat het eigenlijk een jurk is. De meeste meiden op scholen kunnen hun rok paar keer omslaan om korter te maken. Dat doen dus ook de meeste AFSers die een rok hebben. Ik hoef dat lekker niet te doen omdat mijn rok van zichzelf al kort is!

Het was op de school best saai en langdurig en iedereen had het toen het klaar was ook helemaal gehad. Ik snap eigenlijk niet waarom wij daar van AFS verplicht heen moeten. Als ik AFS was zou ik juist culturele dingen doen die met Japan of Japans te maken hebben. We hebben ook veel te vaak onnodige meetings waar dingen worden verteld die we allang weten. Als AFS Japan nou een keer iets boeiends kon doen, wat niet met Engels te maken heeft zou dat een stuk beter zijn. Ik vind het dus ook helemaal niet erg als mijn uitwisseling is afgelopen ik niet meer vast zit aan zo’n druk en saai schema van AFS.

Terug gingen we weer in de auto en natuurlijk hadden ik en Emma weer dikke pret, lekker meezingen en zo. Van iedereen afscheid genomen en trein terug naar Sapporo.
Toen we op Sapporo aankwamen was het avond eten tijd en iedereen had wel zin om met z’n allen te gaan eten. Dat heeft uiteindelijk nog lang geduurd omdat je met 8 mensen niet zo snel een keuze kan maken. We zijn uiteindelijk naar een super goedkope Italiaan gegaan. Het was een soort Mac Donald maar dan op zijn Italiaans. Het was ook heel druk en  heleboel high school studenten en universiteit, omdat het zo goedkoop was.
Toen we eindelijk tafel hadden kwam de restaurant eigenaar ons op voorhand waarschuwen dat we niet luid mochten zijn. We hadden allemaal echt zo iets van.. meen je dit? Een paar wilde ook weg maar we hadden zo’n honger en we hadden zo iets van weet je wat, oké. Het schijnt namelijk dat buitenlanders over het algemeen heel luidruchtig zijn.
Ik heb een pizza op, gefrituurde garnalen en een heel lekker broodachtig cake met kaneel en suiker. In de nieuwe AFS groep die van de zomer zijn gekomen zit een Italiaan en hij was bedroefd door de kwaliteit. Maar dat maakte het niet minder, want we hadden honger.

Het was uiteindelijk best een gezellige dag, maar het had voor mij niet perse gemogen.

Geplaatst in AFS bijeenkomst, School | 1 reactie

Asahikawa with AFS

25 oktober
2012

Today I went together with the other AFS students in Sapporo to an event at the Fuji Girls’High School in Asahikawa. It was the same kind of event as the camp we had earlier with the same people. This time we were invited at their school to talk (in English) about solving world problems. It was more a school project were our contribution was to bring their English to a higher level.

I had to wake up at five O’clock and take the bus at 6.40 and next the train to Sapporo Eki where we met the other students. Our train to Asahikawa left at 8 O’clock and it took one and half hour to get there. It was nice to meet the other AFS students again because I had not paid much attention to them lately because there was some twaddle and I don’t like that.

So actually I was not looking forward to this day but it was a nice day after all.
Our breakfast, almost forgot to mention, was a culinary pinnacle: sandwich and rice ball!

The AFS students in Asahikawa were waiting for us at the station. A number of LP’s (AFS volunteers) brought us to the school. I was in the car with Emma, Erica and Michelle from Switzerland. The LP in our car loves KPop (Korean pop music) as much as Emma and me so we enjoyed it a lot.

The school is a Catholic girls school. That obvious because of the Maria statues and the chapel.
This school is totally different from my school. The interior is completely new and very neat. My schools is pretty old. The third year students were already waiting for us and we were divided in groups.

We started with an ‘ice break’ game to get acquainted. It was a quiz were you could win points with your group. Unfortunately we did not win. There were presentations and we discussed about how schools can solve world problems.
Since we have a Kenyan at school with whom I talked with in our library I has some foreknowledge.

Here is a summary: in his neighborhood are no roads, they have to get water from a well that is 3km away. His school is 10 km away from school. He runs to school each day. Class 1 has approximately 40/50 students and they are always short of teachers because the government does not have enough money and private school are too expensive for 90% of the population.

There was an AFS girl from Laos that spoke about the circumstances in her country. Our conclusion was the same all the time. As long as there is corruption it is impossible to help a country.
Next we met girls from the camp and we took pictures. Their uniform is bizarre long, that is because it is actually a dress. School girls usually roll up their skirt to make it shorter, with a dress that’s impossible. Luckily I don’t have to roll it up since it is already shorter!

It was rather boring at school and we all were glad when it was finished. I do not understand why this is obligatory for AFS students. I would have organized more Japanese cultural activities. We also have a lot of meetings were they tell us things we know already. When AFS Japan could organize something more interesting what has nothing to do with English, that would be a lot better. I don’t mind when the exchange is finished, I will not miss the busy schedule.
When we went back Emma and I had great fun again, singing along with the KPop. We said goodbye to the other girls and went back to Sapporo by train.

When we arrived in Sapporo it was about dinner time and we decided to go out for dinner together. To took quite some time because it is not easy to make a decision where to eat with eight people. We went to a cheap Italian restaurant, a McDonald style fast food Italian. It was very busy and crowded with students, because it was cheap.
When we finally had a table the restaurant owner came to warn us, by forehand, not to be loud. We all had something like: Are you kidding… do you really mean that? Some of us wanted to leave right away but since we were hungry we stayed. It seems that foreigners are usually pretty loud.

I had a pizza, fried shrimps and some very nice sweet bread with cinnamon and sugar. In the new AFS group that arrived this summer is an Italian and he was shocked by the poor quality, but none the less it was ok and we were hungry.
It was a nice day after all, but for me it was not necessary.

Geplaatst in AFS Meeting, School @en | 2 reacties

Oktober!

7 oktober
2012

Ja ja, het is alweer oktober! En het begint langzaam hier koud te worden. Vooral in de ochtenden en avonden. Ik heb het nog steeds naar mijn zin in mijn nieuwe gezin! Alleen het lange reizen naar school is wel beetje vermoeiend.

We hadden dit weekend een lang weekend omdat we maandag ook vrij hadden. We hadden een soort Sport & Health day. Ik weet eigenlijk niet precies wat het inhoud, maar volgens mij weet niet het echt.

(klik op foto voor grotere versie, kwaliteit matig, sorry!)
Familie foto!

Zondag ben ik met mijn gastgezin naar Niseko geweest. Daar ben ik al eerder geweest met mijn eerste gastgezin, toen ben ik wezen skieen. In Niseko is er in de zomer ook veel te doen. Zo kun je raften, canoying, klimmen, golven, met de skilift omhoog en wandelen. Er is ook een pretpark.

Wij gingen naar een klein klimcentrum en een luchtkussenpark op het terrein van het Hilton Hotel. Het was ongeveer 2 uur rijden en het was heel vermoeiend, omdat mijn gastzusje, Keito, nogal vervelend was. Ze is natuurlijk nog maar 6 en 2 uur in de auto zitten is niet zo’n succes. Wat me opvalt is dat Keito tegen mij heel lief is en ze irriteert mij nooit (zoals in eerste gezin wel geval was) maar ze kan heel erg verwend overkomen als haar ouders erbij zijn. Maar ja, zoals ik zei, ze is pas 6.

Ik heb niet geklommen maar wel naar Keito gekeken. Ze durfde steeds maar 2 meter te klimmen en begon dan bijna te huilen dat ze per direct naar beneden wilde. En dat zo’n  20 keer.

We wilden ook op dezelfde plaats lunchen. Het was redelijk druk dus 3 hamburgers en spagetti kosten 30 minuten. Keito was nog aan het klimmen dus we zeiden dat het goed was. Na 45 minuten hadden we nog niks en vroegen we waar ons eten bleef. De vrouw zei dat het nog 20 minuten duurde. Andere mensen die erook al zaten hadden ook niks en gingen weg, en dat deden wij ook. Het was inmiddels al 2 uur en we hadden heel erg honger. Naast het restaurant was een Taj Mahal. Dat is een Indisch concept zoals de Mac enzo. Het was best spicy maar wel heel lekker! En je kon zelf opscheppen wat je wilde dus lekker veel gegeten.

Daarna hebben we nog half uurtje gereden naar het park van het Hilton Hotel. Daar kon je soort survivelen en er was een luchtkussenpark voor kinderen. Natuurlijk is Keito nog beetje te klein dus we gingen naar luchtkussenpark. Ik en Keito gingen samen spelen.

Het was eigenlijk meer soort springkussenpark. Je moest namelijk eerst naar bovenklimmen en daarna in een kussen springen. Het was niet heel hoog maar wel eng! Je kon ook tegen elkaar worstelen op een hoogte van 3 meter, en als je valt viel je in een zachte kussen. Je kon ook op een touw balanceren en trapeze doen. Die trapeze heb ik gedaan en ik ben tot de conclusie gekomen dat een carrière als circus artiest er niet in zit voor mij!

Na dat Keito en ik helemaal op waren gingen we weer terug naar huis. Keito en mijn gastmoeder vielen heel snel in slaap en ik sukkelde ook langzaam weg.

We hadden niet over avondeten nagedacht dus zijn naar de Costco, Wholesale, gegaan. Ik was daar al eerder geweest met dat leuke gezin waar ik een maand verbleef. Ik hou van Costco. Ze hebben alles!
We hadden salade, sushi en broodjes gekocht. In de avond ben ik heel snel gaan slapen!

Maandag zou Kanji eigenlijk naar mijn huis komen om soort souvenir te geven (die hij had gekocht in Osaka, het is een Japans ding om je familie of vriendin haar familie souvenir te geven, meestal eten uit dat district, koekjes of snoepjes) aan mij en mijn gastfamilie maar hij had ineens training dus kon niet komen. We zijn toen naar de ouders van mijn gastvader gegaan. Die wonen vlakbij Odori, het centrum/uitgaans gebied van Sapporo. De oma was heel grappig en lief. Ze bleef maar praten en ze propte mij helemaal vol met eten en dat ik veel moest eten! Opa en oma komen trouwens uit Hakodate, waar Kanji ook vandaan komt. Dat ligt in Hokkaido maar vooral ouderen mensen hebben een redelijk sterk accent wat heel grappig was. Gelukkig kon ik het wel redelijk volgen. Mijn school is trouwens maar 10 van hun huis af met metro, dus mijn gastgezin denkt er serieus over om mij daar in januari te droppen voor de weekdagen omdat het met de sneeuw een drama gaat worden vanaf hier, rond 2.5 uur. Maar dat is nog niet zeker dus dat zien we dan wel weer!

Van de week ben ik verder naar tennis gegaan wat heel lang geleden was aangezien ik ziek was geweest en daarna super allergisch reactie op mijn hele lichaam had van de vorige medicijnen.
Iedereen vond het leuk dat ik er was en ze zeiden allemaal: お帰り！(Oka-eri, Welkom terug/thuis)

Ik ben van de week ook nog meegevraagd door meiden uit mijn klas om naar een groot winkelcentrum te gaan. Daar ben ik al eerder geweest met Yui, meisje uit derde klas, en ook met Kanji. Ik ben daar heen gegaan met de trein. Maar de meiden uit mijn klas vonden het een goed idee om te lopen. Nou. Dat doe ik dus nooit meer. Ik heb meer dan uur gelopen! Daarna hebben we onze lunchbox daar gegeten en hebben we, zoals altijd, purikura genomen en ijs gegeten! We hebben echt gelachen maar ik moest al vrij vroeg naar huis omdat het zo ver weg is. Ik ben trouwens met de metro terug gegaan. Samen met een meisje uit mijn klas die naar zelfde metro station moest als mij! Ik had alleen nog 1 minuut om de bus naar mijn huis te halen. Er gaan niet heel veel bussen dus ik wilde hem perse halen. Ik ben toen keihard gaan rennen en ik had geluk! Want in 10 seconden vertrok hij.


Helemaal uitgeput aangekomen zag ik dat de buurjongen, waar ik eerst keer naar school mee ging, die op de slimme school naast mijne zit, ook in de bus zat. Ik was net zo  verbaast als hij en we hebben hele tijd zitten kletsen over clubs op school en van alles en nog wat. Normaal gesproken zijn jongens niet zo spraakzaam, maar hij is heel aardig en niet social awkward.

Verder… eigenlijk niet zoveel aan de hand. Misschien ga ik Amber, die in Fukuoka als AFS student is, in december zien omdat ze dan naar Hokkaido komt! En volgende maand ga ik naar Kyoto, Nara en Tokyo als mijn school trip waar ik heel veel zin in heb!

Geplaatst in Dagtrip, Gastfamilie, School | 3 reacties

October!

7 oktober
2012

Yes, it’s October already! And it’s slowly getting colder. Especially in the morning and the evening. I do really like it with my new family! Only the long travel to school makes me a little tired.

This weekend was an extra long weekend because Monday was a holiday. We had a kind of Sports & Health day. I do not exactly now what it’s for and I think I am not the only one.

(click on the picture for a larger one, sorry for the poor quality!)
Family picture!

Sunday I went with my host family to Niseko. I was there before with my first host family, I went skiing that time. Niseko is also very nice in the summer, there are lots of activities. You can go rafting, canoying, climbing, playing golf, go into the mountains with a ski lift and have a walk. There is also an amusement park.

We went to a climbing center and an air cushion park on the Hilton hotel premises. It was about 2 hours of driving and that was quite long since my little sister, Keito, was a little annoying. She is only six years old and then sitting in a car for two is not such a success. Keito however is always very nice and sweet to me but sometimes she acts a little bit spoiled. But, as I said, she is only 6.

I did not climb myself but watched Keito climbing. She only dared to go 2 meters high and then started almost crying and calling she wanted to get down. That repeated for about 20 times 😉

We wanted to have lunch at the same place but it was rather busy .The estimated waiting time for 3 hamburgers and spaghetti was 30 minutes. After 45 minutes we still had nothing and asked when we could expect our food. A woman told it would take another 20 minutes. Other people that were waiting a long time left without food and so we did. Next to the restaurant was a Taj Mahal. That is an Indian concept, like a Mac. The food was rather spicy but really delicious. It was an all you can eat so I had a lot.

Next we drove for half an our to the Hilton park. There you could do a kind of survival and the was an Air Cushion for kids. Since Keito is quite young we went to the air cushion park. Keito and I played together.

You had to climb high and then jump down on the cushions. It was not even that high but it was pretty scary! You could also play wrestling at a height of about three meters and when you fall down you fall softly into the cushions. You could walk on a rope balancing and trapeze. I tried the trapeze and found out a circus career is no option for me!

When Keito and I were completely tired we went home. Keito and Okaa-san were sleeping soon and I was sleeping a little later.

We had no plans for dinner so we went to Costco, a wholesale store. I was there before with the other host family were I stayed for one month. I like Costco, they sell everything!
We had salads, sushi and rolls. That night I went to bed early!

Monday Kanji would come to my home to give a kind of souvenir he had bought in Osaka. It’s a Japanese tradition to bring a small souvenir, usually food of the place you visited like cookies and sweets. But he had an extra training so he could not come. We then went to my host fathers parents. They live near Odori, the place to be in Sapporo. Grandmother was very funny and sweet. They kept talking and completely overloaded me with food. I had to eat a lot! Grandmother and grandfather are originally from Hakodate, the place where Kanji is from too. Hakodate is also in Hokkaido but people from there have quite an accent what sounds very funny. Fortunately I could understand them well. My school is only 10 minutes by metro from their place and therefore my host family is seriously thinking to drop me at grandfather and grandmothers place during weekdays in January because it will be terrible with all the snow and will take at least 2.5 hours getting to school and another 2.5 hours to get back home again. But that is not decided yet, so we will see later!

This week I went to tennis and that was quite a while ago because I had been ill and after that the allergic reaction all over my body because of the medicines.
The were all very enthusiast that I was there and they all said: お帰り！(Oka-eri, Welcome back)

This week I was also invited by my classmates to go to a large shopping center. I was there before with Yui, a third year girl, and also with Kanji. I went there by train before but this time the girls thought it was a good idea to go there by foot. Well, that was also the last time. We walked for an hour! Then we had our lunchbox and took, as always, Purikura and had an ice cream! We have been laughing a lot but I had to leave on time since it takes a long time to get home. I took the subway together with a girl from my class that had to go to the same station as me! Next I only had one minute to catch the bus to my home. There are not going that many buses so I was determined to catch it and I ran for it. I was lucky! Ten seconds after I sat down he left.

I was completely exhausted when I noticed the guy that lives next door was also on the bus. He was surprised like me and we talked all the way home about school, clubs etc. Usually boys are not that talkative, but he is very nice and not shy at all.

Furthermore… well actually nothing special except: perhaps I am going to see Amber, the other Dutch AFS student that lives in Fukuoka. She is coming to Hokkaido in December with her host dad.

And… next month I am going on school trip to Kyoto, Nara and Tokyo. I can hardly wait for it!

Geplaatst in Day trip, Host family @en, School @en | Een reactie plaatsen

Een week in me nieuwe gezin!

2 oktober
2012

Het is nu iets meer dan een week in mijn nieuwe gastgezin en ik heb het helemaal naar mijn zin hier! Naar school gaan was wel erg vermoeiend met de nieuwe reistijden dus ik ben elke dag redelijk vroeg naar bed gegaan. Ook natuurlijk nieuwe familie, gebruiken etc. kosten moeite maar ik heb het helemaal naar mijn zin!

De bus daarentegen…. Maandag kwam ik redelijk laat van school en ik nam de bus naar huis. Het was alleen donker en ik herkende helemaal niks van de omgeving! Ik ben uiteindelijk toch maar uitgestapt waar ik dacht dat ik moest uitstappen en toen raakte ik in paniek omdat ik dacht dat ik verkeerd was uitgestapt. Ik belde mijn gastvader die mij kwam halen, ik was blijkbaar goed uitgestapt maar omdat de bus niet langs mijn huis gaat dacht ik dat ik verkeerd zat.

Dinsdag ging ik vroeg terug naar huis en nam ik weer de bus. Dit keer was ik wel verkeerd uitgestapt aangezien de laatste stop niet de buurt was waar ik woon. Ik vroeg de buschauffeur waar ik heen moest lopen en hij zei, voor mijn gevoel, daar ergens. Ik heb een poosje gelopen en werd helemaal gek. Ik heb uiteindelijk een vrouw gevraagd of ze wist waar het adres was van het huis. Ze zei dat haar huis vlakbij was en ze de kaart zou pakken. Ze vroeg wat ik hier deed en of ik nieuw was in de buurt. Toen ik ja zei, zei ze dat ze mij zou brengen omdat het blijkbaar redelijk dichtbij was. Ik was helemaal gelukkig en was hele aardige vrouw, tot ze mij bij een park afzette en er van uitging dat ik ‘nu wel wist waar ik was’. Ik bedankte haar en ging EEN richting in.  Gelukkig was papa (Nederland) op de what’s app en kwam met het briljante idee om google maps te gebruiken om mij huis te vinden. Ik heb uiteindelijk nog 3 kwartier gelopen voor ik thuis was. Toen ik thuis was vertelde ik dat ik verkeerd was uitgestapt waarop Shoe reageerde dat ik had moet bellen! En dat het niks zou uitmaken als ik belde! Maar ik was natuurlijk vorige dag ook al verkeerd dus wilde eerst zelf uitzoeken.

Ik ben deze week ook begonnen aan mijn nieuwe, tweede versie, boek Japans. Ik ga tegenwoordig heel hard omdat ik in December een bepaald niveau Japans diploma wil halen. Ik heb nu nog precies 2 maanden maar het gaat me zeker lukken! Ik heb er vertrouwen in!

Woensdag (09.26) was het Nori’s verjaardag en ik wilde wel iets leuks kopen maar in zo’n korte tijd kon ik niet iets echt leuks bedenken. Shoe had al bloemen gekocht en de dag ervoor gegeven dus dat ging hem niet worden. Nori vertelde me ervoor dat de hele familie gek is op Mister Donut donuts, dus heb ik een hele hoop donuts gekocht! Er was ook nog een speciale aanbieding waardoor ze maar 63 cent waren!

In de avond hebben we gezongen en Frans gegeten, allemaal kleine hapjes van een grote schaal. Heel gezellig! Ook hebben we super lekkere taart op! En nog foto’s gemaakt!


Ik ben ook helemaal vriendinnen met mijn gastzusje Keito. Ze is zo lief en ze noemt mij al vanaf de eerste minuut dat ik hier kwam grote zus! Ze is gelukkig net als mij geen ochtend persoon dus geen piano om 6 uur zoals bij mijn eerste gezin! S’avonds is ze wel druk maar op leuke manier.

Ze wil ook alles met mij delen en als ik iets niet weet in het Japans gaat ze het mij helemaal uitleggen. We hebben ook al samen huiswerk gedaan en spelletjes gespeeld.

In het weekend heb ik afgesproken met Kanji, wat ook alweer tijd geleden is. Kanji is laatste tijd heel erg druk met rugby en ging laatst helemaal naar de uiteinde van Hokkaido voor wedstrijden.

Op het moment zit hij in Osaka en gaat binnenkort naar Gifu (google maps maar ;). Gelukkig heb ik nu een hele lieve familie waardoor ik me niet meer alleen hoef te voelen en mij thuis voel en lekker mijn ding kan doen.

We gingen naar de film toe, we wilden eerst een film kijken maar die werd alleen Japansgesproken (terwijl het orgineel Engels was) dus dan zou ik maar de helft mee krijgen. Kanji wilde ook graag nog een andere film zien en die gingen we dus kijken. De film heette Prometheus en het was de meest a-romantische film die er draaide. Het ging over aliens, en het was ranzig en ik heb uiteindelijk de helft van de film achter de rug van Kanji verscholen. Hij vond het wel een vette film en zei dat ik schattig was. Dat kon ik op dat moment niet erg waarderen aangezien ik snel nachtmerries krijg. Ik verzekerde hem daarom, als ik een nachtmerrie zou krijgen, ik hem wakker zou bellen.

Het was uiteindelijk wel gezellig. Het is wel jammer dat ik hem zo weinig kan zien maar laten we maar zeggen dat het een goede oefening is voor als ik terug naar Nederland ga.

Verder had de Nori en haar beste vriendin die Japans is maar in Australië woont, en op dit moment in Japan is, een verjaardagsfeest, een pizza party voor de duidelijkheid. Het was bij een soort kennissen van de familie. Het was in de bergen en afgelegen maar heel mooi! Het was als het ware midden in het bos. De eigenaar heeft daar een klein restaurant en een eigen steenoven gemaakt om pizza te maken. Hij gaat elk jaar naar Italië en Spanje om nieuwe mensen te leren kennen en ideeën op te doen voor nieuwe gerechten. De pizza’s waren heel lekker, net als Italië! Er waren nog vriendinnen van Nori en haar zus, die heel mooi is en meedoet aan een beauty wedstrijd (in Japan) voor 35 jaar en ouder. Ze staat op de zesde plek! Ik heb ook vandaag weer heel erg gelachen en de eigenaar was ook redelijk aangeschoten en hij vertelde mij half Engels half Japans allemaal verhalen over de keer dat hij naar Nederland was gegaan. Na 6 maanden, ben ik erook achter gekomen hoe simpel wij Nederlanders zijn. Wij eten bijna elke morgen brood met hetzelfde erop en zelfde lunch. Japanners eten brood, rijst, soep, van alles in de ochtend omdat ze snel genoeg krijgen van hetzelfde.

Ik was helaas niet zo lekker en werd s’avonds helemaal koortsachtig en me oren deden heel veel pijn. Ik ben vroeg gaan slapen en de volgende dag ben ik naar dokter gegaan om te kijken of niks ernstigs was. Toen we bij de dokter waren ging hij allemaal met tangetjes mijn neus bekijken en met stokje in mijn keel waardoor ik half moest overgeven. Ook ging hij met een soort dun slangetje mijn oor in waaruit bleek dat er niks was. Hij wilde nog wel een x-ray maken van me hoofd. Daaruit bleek dat ik wel beetje verstopte neusholte en bij me ogen enzo. Ik ben alleen niet zo’n held in ziekenhuizen, en werd ineens helemaal duizelig en ik viel bijna flauw. Ik denk dat het komt omdat ik me zorgen maakte en moe was en koorts had. Uiteindelijk hebben we het weer allemaal overleefd en rust ik nu nog even goed uit zodat ik er weer helemaal tegen aan kan!

Ik heb trouwens ook overdosis medicijnen gekregen, echt niet normaal! Zoveel krijg je in Nederland echt nooit. Er zaten helaas ook capsules bij.. en ik ben ook geen held in slikken maar gelukkig kon je ze ook openbreken en het poeder met water drinken. Het is vies, ja.. maar liever dan slikken! Ik moet die medicijnen drie keer per dag nemen en ik lijk net een drugsverslaafde als ik het poeder uit de capsule tik.

Ik ben trouwens ook mijn derde aardbeving verder! Vanochtend ging er een alarm af dat er snel een aardbeving zou komen, en die kwam! Gelukkig maar heel lichtjes al kon je hem wel voelen en de lamp ging heen en weer! Ik zei dat ik gisteren ook een aardbeving dacht te voelen maar Nori zei dat het kwam doordat ik mij niet lekker voelde. Shoe daarentegen zei dat er wel kleine aardbeving was!

Vandaag heb ik ook twee maanden met Kanji! Yeaah! Alleen zit hij in Osaka en ik lig in mijn bed. Maar dat gaan we nog wel goed maken. Vanaf morgen nog 4 maanden te gaan.. wat gaat de tijd hard!

En even ter attentie, je hoeft mij er niet aan te herinneren aan hoeveel dagen ik hier nog ben want dan ga ik je negeren! Ik wil nog even niet aan denken! 😉

Geplaatst in Dagtrip, Gastfamilie | 2 reacties

One week with my new family!

2 oktober
2012

I am now a little over a week in my new host family and I feel really fine! Traveling to school was very exhausting so I went to bed early every day. Also getting acquainted to the new rules and family take some energy, but I feel totally happy!

The bus however… Monday I came home pretty late and I took the bus home. It was dark already and I did not recognize anything so I left the bus where I thought I had to be and then I panicked because I thought I was at the wrong place. I called my host father and he came to pick me up. Apparently I was on the right place but since the bus does not pass our place I thought I was wrong.

Tuesday I went home early and I took the bus again. This time I was on the wrong bus stop, at least not near my place. I asked the bus driver were I had to walk and he pointed into a direction. I walked for a while and went crazy. Finally I asked a women if she knew my address. She told me the place was pretty near and she would get me a map. She asked what I was doing there and if I was new in the neighborhood. When I answered positive she said she would bring me because it was nearby. I was happy with the nice women until she dropped me at a park and thought that I would now where I was. I thanked her and went into just a direction. I was lucky to have my dad (in Holland) on Whatsapp and he had the brilliant idea to use Google maps to find my place. I finally walked for 45 minutes before I arrived at home. When I told the story my host dad said that I should have called him! That was no problem at all! But since I was also lost the day before I wanted to find out myself.

This week I started my second study book Japanese. I am going quickly now because I want to go for a certain level exam in December. I do have exactly two month from now but I am sure I can make it! I feel confident!

Wednesday (09.26) was Nori’s birthday and I wanted to buy something nice, but it was pretty hard to find something appropriate. Shoe bought flowers already and gave them the day before so that was no good idea. Nori had told me that the family is very font of Mister Donuts, so I bought a lot of Donuts! And there was a special offer so I had a lot!

At night we sang and eat French, all kind of snacks from a big plate. Very cozy! Next we had a very nice pie! And we made pictures!


I am also very good friends with my host sister Keito. She is so sweet and calls me from the first moment big sister! Fortunately she is not a morning person and does not play piano at 6 in the morning. At night she is quite busy but in a nice way.

She wants to share everything with me and when I don’t know something in Japanese she explains it to me thoroughly. We also made homework together and played games.

This weekend I appointed with Kanji. It has been a while ago. Kanji was busy playing rugby. Recently he went to the opposite site of Hokkaido for playing some matches.
At the moment he is in Osaka and then will go to Gifu (Look it up in Google maps ;).

I am very happy with this family so I don’t have to feel alone and feel home and comfortable and do my thing.
We went to the movies and first wanted to go to a Japanese spoken movie (with the original in English) so I would miss half of the texts. Kanji also wanted to see another movie so we went for that one. The movie was called ‘Prometheus’ and was the most non romantic movie that was available. It was about aliens and it was pretty awkward and bad for the stomach, I finally hide for most of the movie behind Kanji’s back. He thought it was a cool movie and said I was so cute. I could not appreciate it that moment because I have nightmares quite easy. We agreed that I would call him if that would happen.

I was nice after all. It is sad however that I don’t see him often but let’s say this is a good practice for when I go back to Holland.

Furthermore Nori and her best friend, who is Japanese but lives in Australia and currently visiting Japan, had a birthday party, a sort of pizza party to be honest. It was at a friend’s place very remote in the mountains and very beautiful! It was in the middle of the forest. The owner has there a small restaurant with his own stone oven to make pizza’s. He goes to Spain and Italy each year to learn new people and for new ideas for new dishes. The pizza’s were lovely, just like real Italian pizza’s! There were also other friends of Nori and her sister who is attending a beauty contest in Japan for 35 years and older. She is currently ranked sixth. We had a lot of fun and laughter and the owner was a little bit tipsy and he told me in half English half Japanese about the time he went to Holland. After 6 month I discovered how simple we are. We have bread in the morning with the same on it every day and the same for lunch. In Japan we eat bread, rice, soup, almost everything because they don’t like to eat the same always.

Unfortunately I did not feel well and later that night I got fever and my ears hurt a lot. I went to bed early and we went to the doctor to check if it was nothing serious. The doctor checked my nose and looked with a stick in my throat that almost caused me vomiting. He also checked my ears and found everything ok. Then he made an x-ray of my head and that revealed I had problems with my sinus. I am not such a hero in a hospital and suddenly almost fainted. I think it was because I was worried, tired and had fever. I have survived and have to rest a lot so I can get stronger.

They gave me an overdose of medicine, really a lot! You never get that much in Holland. There were also big capsules and I find it very hard to swallow them but you can open them and have the content with water. Not tasteful but better than swallowing these big capsules. I have to take these medicines three times a day, I am like a drugs addict.

I also experienced my third earthquake! This morning an alarm sounded that an earthquake was expected, and it came! Fortunately it was not heavy although you could feel it clearly and the lamp was swinging! I thought I experienced an earthquake yesterday too but Nori said it was probably due to the fever. Shoe told me there was a small one!

Today I am seeing Kanji for two month! Yeaah! But he is in Osaka and I am in my bed. But we will make it up later. Tomorrow there will be only four month left. Time flies!
And ATTENTION!!!!, please don’t remember me how many days I have left because then I will ignore you! I don’t want to be reminded! 😉

Geplaatst in Day trip, Host family @en | Een reactie plaatsen