Samen met de mensen uit mijn dorm en andere internationale studenten van Meiji heb ik een Sumo wedstrijd bezocht. We waren met een groep van verschillende nationaliteiten: Frans, Spaans, Mongolië en Vietnam. Het Vietnamese meisje had kaartjes geregeld en gelukkig wonen wij vlakbij het hart van de sumo, Ryogoku, ook wel Sumo Town. Hier staat als ik het goed heb de grootste sumo hall (両国国技館) van Japan.
Deze hall heeft een capaciteit van 13.000 mensen en is een traditioneel gebouw naast het Edo museum. Per jaar worden er twee grote evenementen gehouden betreft Sumo. Dit was dus de tijd om te gaan. 11 mei zijn we dus met een groep van 9 mensen naar de sumo hall gegaan. Het kaartjes kostte rond de 40 euro en we hadden de.. slechtste plekken! Moet je nagaan wat je betaald als je beneden op zo’n kussentje zit met het risico dat een man van 200 kilo op je valt…
De kaarten gelden trouwens voor de hele dag, dit is als ik het goed herinner van 10 uur s’ochtends tot 8 uur s’avonds. Natuurlijk zijn de bekende sumo worstelaars pas in de avond en worden de wedstrijden over het algemeen ook steeds beter. We waren er rond uur of 2 na school en zijn tot de avond gebleven. Omdat ik die avond nog naar de bioscoop ging kon ik helaas niet de finale wedstrijd zien.
Gelukkig was het in het begin niet zo druk waardoor we stiekem op betere plaatsen konden zitten die iets dichterbij waren. Ik vond het heel bijzonder om dit een keer mee te maken.
Er gaan heel veel rituelen voorafgaand de wedstrijd die eigenlijk binnen 10 seconden afgelopen kan zijn. Sumo worstelaars worden heel erg gerespecteerd en gezien als BJ’ers (Bekende Japanners). Sommige van hen komen ook in amusement programma’s op TV. Buiten de hall wachtte heel veel (met name oudere) mensen op bepaalde sumo worstelaars die zij toejuichen. De winnaar van vorig jaar was trouwens een Mongool, een persoon uit Mongolië ja.
Er waren dus meerdere wedstrijden en sommige waren heel saai en snel klaar. Er zaten ook hele intense wedstrijden tussen waarbij het best lang duurde voordat een van de sumo worstelaars over de rand werd geduwd. Soms zo hard dat ze dus in het publiek belanden. Een keer viel een sumo worstelaar op iemand die een vrij dure camera bij zich had. Die liep uiteindelijk weg, waarschijnlijk met een plat fototoestel.
Heel veel Japanners hebben nog nooit een wedstrijd gezien in het echt. Sumo wordt wel in het seizoen veel op TV uitgezonden. Verder kun je ook sumo zien oefenen tegen betaling en kun je heel dichtbij komen. Maar over het algemeen zijn deze dagtrips en kaartjes vrij duur. Maar mocht je de kans hebben is het zeker leuk om het een keer mee te maken. Hieronder de foto’s.
Het is nu de vijfde keer dat ik in Japan ben, en het wordt wel eens tijd dat ik het paradijselijke Okinawa ga bezoeken. Gelukkig had Amber dezelfde wens! Voor de Golden week hebben we dus tickets gekocht van 4 mei tot 8 mei.
Het is weer een tijd geleden dat ik iets van mij heb laten horen. Ik moet eerlijk zeggen dat er veel is gebeurd deze maand en ik erg veel moeite heb om mijn plekje te vinden. Vandaag ging dat wel een stukje beter!
Helaas hebben Nederlanders in het buitenland geen vrij tijdens koningsdag. Gelukkig wordt deze belangrijke dag niet onder stoelen en banken geschoven en heeft de Nederlandse Kanto Kring een Oranjefeest georganiseerd voor Nederlanders in Japan. Dit feest werd gehouden op 22 april en samen met twee klasgenoten uit Rotterdam hebben we ons opgegeven. Het feest was niet exclusief voor mensen met een Nederlandse nationaliteit maar ook voor mensen met een connectie. Het feest begon rond 18.30u en was afgelopen rond een uur of 22.00u. De dresscode was oranje tintje. Ik had natuurlijk mijn oranje jurkje meegenomen, wetend dat ik de jurk slechts 1 a 2 keer zal dragen.
Via een advertentie van Facebook zag ik dat er een tijdelijk Miffy cafe gevestigd is in de periode april/mei in Tokyo. Miffy is de Engelse benaming voor Nijntje, een écht Nederlands mascotte. Nu ben ik niet zo’n Nijntje fan als die vriendin uit Sapporo, maar ik vond het wel leuk om naar dit pop-up café te gaan.
Een vriendin uit Sapporo, van mijn high school exchange die ik ook in maart heb gezien, is helemaal gek op Nijntje en is (volgens mij?) speciaal naar Tokyo gegaan om naar het Miffy café te gaan. Zij heeft meerdere gerechten genomen en ook veel gekocht in de pop-up winkel. In Nederland is Nijntje iets voor kleine kinderen en baby’s, maar mascottes en figuurtjes worden in Japan heel serieus genomen en zijn ook onder ouder publiek erg geliefd. Zo’n pop-up store is dus een goede marketing stunt.
