Tennis club, Purikura & Foto’s

6 mei
2012

Vandaag ging ik weer naar tennis club. Ik was om 7 uur al op en had om half 8 met Fumi (de afgestuurde Yamanote) afgesproken om samen naar school te lopen, hij is heel aardig, maar hij spreekt 0% Engels dus soms is het wel lastig om te communiceren. De club traint elke dag van de week, ook op zondag en in vakanties. Vandaag regende het wel, ik wist het al van te voren maar ik wist niet zo goed of ze dan wel of niet trainen, maar wel dus.
We begonnen om 9 uur en gingen in het oude gedeelte van het schoolgebouw in de gang oefenen. Ze haalde voetbalnetten naar boven gehaald om je slag te oefenen en er werd een mini tennis baan in de gang opgezet om je volley’s te oefenen, snel reageren aan het net.
Eerst gingen we stretchen, wat ik totaal niet kan dus ik voelde me echt.. slecht.

Na het stretchen koos ik ervoor om mijn slag te oefenen. In Nederland leert de leraar wat je moet doen maar in Japan helpt iedereen elkaar, bijvoorbeeld uitleggen hoe je je techniek kan verbeteren. We hebben wel een tennisleraar, maar die komt alleen aan het begin van de les en aan het einde. Hij is wel aardig en maakt zich geloof ik heel erg zorgen over mij (omdat ik het enige meisje ben) maar hij is ook beetje.. eng, tegenover de tennis jongens. Fumi is eigenlijk meer de ‘echte’ coach. Hij is namelijk zooo goed.

Rond half 2 waren we klaar en gingen we met zijn alleen, op de grond, lunchen. Iedereen is heel erg geïnteresseerd en ze zorgen ervoor dat ik er helemaal bij hoor. De andere clubs, zoals brassband, volleybal, rugby (jongens) en voetbal zijn allemaal extreem verbaast dat ik bij de tennis club zit. Maar iedereen vind het wel stoer, al wilde ze graag dat ik bij hun club zou komen.
Rond 2 uur gingen een aantal jongens weg en ze vroegen wat ik ging doen. Ik zei toen dat ik naar Sapporo eki (centraal station Sapporo) ging om sport kleding te zoeken, dezelfde kleding als wat iedereen draagt. Ik wilde eigenlijk dat iemand mee ging, omdat ik geen zin had om hopeloos rond te dwalen op zoek naar iets wat ik waarschijnlijk niet kan vinden. Ik gaf toen een beetje de hint van “Waar zou je die kleding kunnen kopen” en toen zei Fumi sempai “Let’s go together”, dus samen met 3 mensen gingen we eerst naar Kotoni Eki lopen (wat ongeveer 35 minuten is) en uiteindelijk ben ik samen met Fumi en Takahashi (we noemen hem Donkey, omdat we alle spullen aan hem gaven leek hij net een pakezel) naar sport winkel gegaan. Het was echt ontzettend VER lopen en we waren best moe.

In de winkel (soort mini sport-warenhuis) gingen we opzoek naar Yonex, het merk wat iedereen in de tennis club draagt. Fumi en Takahashi hielpen met uitzoeken van een windjack, broek en trui! Ik gaf wel aan wat ik wel en niet mooi vond. Uiteindelijk heb ik een roze windjack gekocht, zwarte broek en blauwe trui! En ja het past bij elkaar. Nu heb ik eindelijk goede sportkleding en hoor ik er helemaal bij!
Het is trouwens niet heel raar om met jongens (in Japan) te shoppen. Japanse jongens (de meeste) doen heel veel aan uiterlijk en kleding. Het was wel grappig dat ze dingen voor mij uitzochten en helemaal de tijd voor mij namen. In Nederland ondenkbaar.

Terug naar Sapporo eki om naar huis te gaan vroeg ik of ze Purikura wilde doen. Ik vroeg het wel beetje voorzichtig omdat ik niet wist of jongens dat ook doen, maar ze waren zo enthousiast en echt mega blij.

Rond 4 uur ging ik terug naar huis, Takahashi nam dezelfde (trein)lijn naar huis, dus was wel gezellig, al zeiden we niet zoveel, mijn Japans is nog niet zo heel goed. Het wordt wel steeds beter!
Thuis was ik mijn sleutel vergeten, en er was niemand thuis. Ik ben toen uiteindelijk naar Sato-san gegaan, die altijd thuis is. Gelukkig vond ze het niet erg en zelfs leuk dat ik even langs kwam! Ze zijn zo aardig! Ik ben 45 minuten bij Sato-san gebleven en vervolgens kwam okaa-san mij ophalen.
De rest van de avond: Eten, douchen en nu even blog schrijven en slapen!

De andere dagen hebben we 1 keer binnen getraind en de rest buiten op de binnenplaats van school.
Toen het regende hadden we meer training dan tennis. Training is bijvoorbeeld een estafette door de school of stretch oefeningen etc. Ze gingen ineens ook allemaal de handstand tegen de muur doen om te kijken wie het langste het vol houdt. Echt.. alle sport jongens zijn goed in ELKE sport. Ze kunnen echt alles, soms beetje eng.
Ik heb trouwens van de week waarschijnlijk iets verkeerds gedaan waardoor beide benen ontzettend pijn doen en ik niet meer kan rennen. Het is dus soms best pijnlijk om te tennissen. Dus ik moet nu even rustig aan doen en volgende week ga ik naar het ziekenhuis om te kijken of het niks ernstigs is.

Geplaatst in Club, School | Getagged , , , | 2 reacties

Tennis club, Purikura & Pictures

6 mei
2012

Today a went to the tennis club again. I woke up at 7 O’Clock and appointed with Fumi (the graduated Yamanote student) to walk together to school. He is very nice but speak  zero English, so it is very hard to communicate. The tennis club is practicing daily, on Sunday and during holidays too! Today it was raining, I knew that beforehand but I wasn’t sure if they were going to practice when it rains. But they did.
We started at 9 O’Clock with a warming up in the old part of the school. They took old football nets upstairs to practice and a mini tennis court was created in the corridor to practice volleys, and act swift at the net.
But first of all it was stretching time, something I really don’t know how to do that so I felt pretty stupid.

After stretching I started with practicing hitting the ball. In Holland a teacher will teach you how to hit the ball but here to all help each other, for example by explaining how to improve your technique. We do have a tennis teacher, but he is only there at the start and the end of the lesson. He is very kind but I think he worries pretty much about me (since I am the only girl). Fumi is actually the ‘real’ coach and he is sooooo good!

About 13:30 we finished and had lunch, on the floor. Everybody shows a lot of interest in me and make me feel completely part of the group. The other clubs, like the brass band, volleyball, rugby (the boys) and football club are all extremely surprised I joined the tennis club.
But they think it is very sturdy although they preferred it if I join their club. About 2 O’Clock several boys left and they asked me if I had plans. I explained that I would go to Sapporo Eki (central station) to get sports cloth the same brand and color they wear. I actually wanted someone to join me because I didn’t want to search for sometimes I most probably wouldn’t find by myself. I gave them a hint by asking them “Where can I buy this sportswear” when Sumi sempai said: “Let’s go together”. So we went by foot to Kotoni Eki, a 35 minute walk and finally I went shopping with Fumi and Takahaski (We call him Donkey, because he was carrying all our stuff). It was quite a walk and we were pretty exhausted.

In the shop, a kind of mini warehouse, we started to look for Yonex, the brand they all wear at the tennis club. Fumi and Takahaski helped me selecting a jacket, a pullover and pants. I told them what I liked and don’t like. Finally I bought a pink jacket, a black pants and a blue pullover, and yes it does along very well. Now I have the sports outfit I am really part of the club!
In Japan it is pretty normal to go shopping with boys. Most of them care pretty much for their looks and cloth. It was funny they went searching for me and took time to help me. In Holland that’s unthinkable!

Back to Sapporo Eki I asked if they would like to make Purikura. I asked it carefully because I didn’t know if boys take Purikura too. But they were very enthusiast and very happy.

About 4 O’Clock I went home. Takahashi took the same train back home so it was nice. We did not talk that much since my Japanese is not that good yet, but it’s getting better day by day!
When I came home I noticed I forgot to bring my keys. I finally went to Sato-san who is always at home. Luckily she liked it very much that I came to visit! They are so kind! I stayed at Sato-san for 45 minutes and then Okaa-san came to pick me up.
The rest of the evening in short: dinner, showering and working on my blog, and then sleeping!
The following days we practiced in the school one more time and the other days we practiced on the courtyard outside.
When it rained we practiced more than playing tennis. Practice is for example: a relay run through the school and stretching. They also suddenly started doing a handstand against the wall and were challenging each other for the longest handstand. These guys are good in every sport, sometimes it is a little freaky.
I probably did something wrong this week with the result that both my legs hurt pretty much and I can’t run anymore. So it is somewhat painful to play tennis and therefore I have to take it easy for a while. Next week I will see a physiotherapist to check if it is nothing serious.

Geplaatst in Club @en, School @en | Getagged , , , | Een reactie plaatsen

Dagtrip naar Ninjapark, in Goldenweek

3 mei
2012

Vandaag ben ik samen met mijn gastgezin naar Noboribetsu geweest. Het is een soort Efteling park met allemaal tradtioneel Japanse dingen, zoals tempels, ninja’s en geisha’s.
Okaa-san had ook Tyler en Sumire (jongste dochter van Sato-san) uitgenodigd om mee te gaan, dus het was lekker druk!

Helaas was het niet zo goed weer, in de ochtend een beetje mistig maar gelukkig wel droog, in de late middag begon het heel hard te regenen. Maar ondanks het weer was het wel heel leuk.

Het park is opzich best klein. Er waren een aantal theater, waarvan 1 in de buitenlucht en verder leek het meer op een sprookjesbos met af en toe een speelhal of soort van doolhof. Er waren ook best veel verkleedde mensen, zoals ninja’s, geisha’s en andere traditionele figuren, die speelde ook in de shows.

De shows waren heel leuk om te zien, ook al begrepen Tyler en ik niet waar het over ging. Toneel is soms best een universele ‘taal’. We hebben een show over een soort buitenaards wezen (een soort kat), een ninja show (binnen en buiten) en een geisha show. Verder hebben we nog foto’s gemaakt, spelletjes gespeeld in een speelhal en door soort van ninja-huizen gelopen. Waar de vloeren scheef zijn, en de muur een deur is en dat soort dingen!

Ondanks het een toeristisch park is, was iedereen ontzettend verbaast dat er twee buitenlanders waren. De mensen die verkleed waren als figuren van het oude Japan konden wel een beetje Engels en ze waren echt helemaal geshockeerd toen ik vertelde dat ik uit Nederland kwam. Maar ze vonden het wel heel gaaf!

In de Geisha show werd Tyler zelfs naar voren gehaald. Ze vroegen hoe hij heette, waar hij vandaan kwam, vervolgens namen ze hem naar achteren en toen de show begon zat hij daar als figurant! Echt heel grappig, hij zag er echt niet uit. Hij voelde zich ook SUPER gênant, want hij vond het niet zo leuk als we moesten lachen om zijn outfit.

Er was ook een Ninja show, 1 buiten en 1 binnen. Ik zal binnenkort proberen een filmpje wat ik heb gemaakt te uploaden. De acteurs zijn best goed moet ik zeggen! Zag er allemaal spectaculair uit!
De buiten show had ook nog een soort mini ninja-les voor de kinderen. Miyu en Yuna wilde HEEL GRAAG mee doen, dat kun je wel zien op de foto’s!

EN! We hebben hele lekkere DANGO op!

Ik kan er eigenlijk niet zoveel meer over vertellen, bekijk de foto’s maar!

Foto’s van het park



Foto’s van de ninja show buiten en binnen

Foto’s van de geisha show

Geplaatst in Dagtrip, Gastfamilie | 2 reacties

Visiting Ninja park, the Golden week

3 mei
2012

Today we visited Noboribetsu. It’s a kind of fun park with all kind of traditional Japanese things like temples, Ninja’s and Geisha’s

Okaa-san also invited Tyler and Sumire, Sato-san’s youngest daughter to join us, so we had a nice group.

Unfortunately the weather was not that good, in the morning it was foggy but luckily it was not raining but in the afternoon it started raining heavily. Despite the weather we had a great day and had a lot of fun!

The park is not very big. There are several theaters one in the open air and it was more like a fairytale forest where you find game halls and a kind of maze. There were many figurants like Ninja’s, Geisha’s and many other traditional dressed actors that also have a role in the theater shows.

The shows were very funny to watch although Tyler and I did not understand what it was all about. Theater often is a very universal ‘language’. We attended a show about some kind of alien creature (a kind of cat), Ninja shows both inside and outside and a Geisha show. We made a lot of pictures, played games in a game hall and walked through some kind of Ninja houses were the floors are tilted and walls are doors and these kind of thing! You get desorientated.

Despite it is a touristic park, everyone was very surprised to see two foreigners. The figurants were dressed in historic costumes from  ancient Japan and could speak English a little. They were surprised when I told them I am from Holland. But they found it very cool.

At the start of the Geisha show Tyler was asked on stage. They asked him his name, were he was from, and they took him backstage. When the show started he was dressed as an ancient japanese! It was really funny, he was dressed so funny. Tyler felt pretty embarrassed because he did not like it when we were laughing at him about his outfit.

We also attended two Ninja shows, one in a theater and one in the open air. I will post a film I made soon. I have to admit the actors were pretty good! The show was spectacular!

The open air Ninja show had a short Ninja lesson for the kids. As you can see on the pictures Miyu and Yuna seriously wanted to join the lessons!

AND….  We had delicious DANGO!!!!

There not much more to say, you better have a look at the pictures!

Pictures of the park

Pictures of the ninja shows

Pictures of the geisha show

Geplaatst in Day trip, Geen categorie @en, Host family @en | Een reactie plaatsen

Koorts, AFS meeting, Goldenweek, Celeste uitzwaaien

30 april
2012

Het was een redelijk rustig en stil weekje. Na het drukke weekend met karaoke en gezelligheid ben ik een beetje oververmoeid geraakt. Dinsdag was er weer medical check up, dus vakantie voor mij. Ik was alleen ziek geworden en heb de meeste tijd in bed doorgebracht.

Ik ben ook nog naar de kapper geweest! Het is niet echt anders hoor, gewoon beetje de dode punten eraf. Ze hebben mijn haar wel heel erg uitgedund, zonder het te vragen. Dat schijnen ze in Japan altijd te doen, op zich niet heel erg, maar zal toch aangeven dat ik dat de volgende keer niet wil.

Ik heb deze week ook mijn doos gekregen! De doos met Nederlandse spulletjes die mijn ouders hebben opgestuurd. Je zult misschien denken dat ik nu al heimwee heb, maar het is meer omdat mijn gastfamilie zoveel voor mij heeft gedaan, mijn ouders het leuk vinden en ik wat van ‘onze cultuur’ kan laten zien en geven! Je had de ogen van otou-san moeten zien toen ik hem de kaas liet zien!

Woensdag ging Rachel in de middag naar een Rotary bijeenkomst waardoor ik ‘er alleen voor stond’, maar eigenlijk was ik daar wel heel blij mee want het was heel gezellig met iedereen bij de lunch. Ik heb eindelijk zelf met aantal meiden uit mijn klas gepraat en ook aantal jongens. Mijn school heeft mij expres samen met een andere uitwisseling student in 1 klas gedaan zodat ik hulp kan krijgen, het is alleen soms ook beetje moeilijk omdat je al snel Engels praat en we naast elkaar zitten. Maar volgende keer ga ik gewoon weer bij de Japanners zitten.

In de middag ben ik naar (soft)tennisclub gegaan en iedereen was weer vet blij dat ik er was. Iedereen is trouwens echt HEEL erg goed en omdat het allemaal nét iets anders is dan normaal tennis voelde ik mij heel slecht, maar ik denk als ik vaak oefen dat ik vanzelf beter wordt! En ze vinden het niet erg dat ik niet zo goed ben, dus dat ik mooi!
Er was ook een jongen, Fumi (sempai). Sempai gebruiken ze hier voor ‘Senior’ bijvoorbeeld de eerstejaars noemen de tweedejaars sempai als een soort, hoe noem je dat, beleefdheid naar de “ouderen” leeftijdsgenoten toe, zoiets. Fumi is nu eerstejaars in universiteit (en een oud Yamanote student), maar komt nog steeds naar de tennisclub om mee te spelen. Hij is echt heel aardig en knap! 😛 En hij is ontzettend goed in tennis, zelfde niveau als de tennisleraren hier.

Rond half zes was ik aan het overslaan met een andere jongen toen ik ineens niet goed meer zag, ik dacht eerst dat het kwam door de weerspiegeling in de ruiten, maar na een paar minuten werd ik helemaal duizelig. Ik met mijn elektronische woordenboek proberen uit te leggen wat er was en heb toen gezegd dat ik even naar binnen ging. Dat ‘even’ werd heel lang toen ik helemaal misselijk en duizelig werd. Ik kon alleen nergens engels-sprekende mensen vinden en ben uiteindelijk naar de bibliotheek gegaan en in mijn ‘beste japans’ uitgelegd dat ik mij niet goed voelde. Mijn koorts was blijkbaar weer teruggekomen. Ik kreeg een mondkapje van de bibliotheek vrouw! In Nederland draag je dat als je een dreigende ziekte heb, maar hier al als je verkouden ben. Uit beleefdheid heb ik het maar even gedragen, maar uiteindelijk toch af gedaan 😛 Ik heb nog hele poos gewacht tot mijn mentor kwam en uiteindelijk heeft mijn LP van AFS mij opgehaald en thuisgebracht, aangezien okaa-san en otou-san aan het werk waren. Voor ik weg ging ben ik ook nog terug gegaan naar de tennisclub om te zeggen dat ik mij niet goed voelde en naar huis ging, in het Japans ja. Ik probeerde ook nog aan 1 van de jongens uit te leggen dat ik waarschijnlijk morgen niet kon komen, maar die jongen bleef me alleen maar lachend aanstaren. Ik weet niet of die me nou stond uit te lachen of dat hij heel nerveus was om met een buitenlander te praten maar het was in ieder geval nog al ‘awkward’.

Donderdag en vrijdag ben ik nog thuis gebleven om even goed uit te rusten. Ik denk dat het komt omdat ik iets teveel van mezelf heb gegeven dan ik eigenlijk aankan en ik de laatste dagen ook al nauwelijks geslapen omdat ik me helemaal gek hoest.
Het is natuurlijk ook allemaal anders vergeleken met Nederland. De grootste verschillen zijn de lange schooldagen, clubs en communicatie. Vooral de communicatie is echt vermoeiend. Je wil van alles vertellen en uitleggen maar als je iets wil zeggen kan dat eigenlijk niet omdat je de woorden niet weet. Het wordt met de dag gelukkig wel beter maar toch blijft het lastig.

Zaterdag hadden we de eerste AFS meeting. Samen met Tyler ben ik s’ochtends om 9 uur met de trein naar Sapporo eki gegaan. Daar stond Tyler’s LP (AFS begeleider) de op ons te wachten, mijn LP kon namelijk niet komen. Ze kwam eerst naar mij toe, maar ik dacht dat het een random Japanner was, dus ik was een beetje in de war. We gingen naar een gebouw van 10 hoog, waar we naar de 10e verdieping gingen. We waren de eerste en er waren AFS vrijwilligers en de directrice van AFS Sapporo.
Toen iedereen kwam hadden we eerst weer een herhaling van de AFS regels. Met de nadruk op, 1 keer per maand je familie contacten is eigenlijk al teveel. Misschien is het moeilijk voor ze om te begrijpen dat we niet meer in het brieven tijdperk leven maar oké. Rond 1 uur kwamen de gastfamilies en moesten we weer speechen. Echt, ik denk dat mijn toekomstige baan speecher wordt, voel me net Obama, Yes we can! Ik moet wel zeggen dat ik nerveuzer ben in een kleine groep dan bijvoorbeeld voor 1000 studenten.
Toen we een beetje onze gedachtes gingen uitwisselen kwam ik er ook achter dat ik op 1 van de strengste scholen zit van alle AFSers. Op zich geen probleem, was alleen wel verbaasd! Het is wel leuk om de AFSers weer te zien na een maand. Het is trouwens een groep van 7 studenten.We kregen ook een schema met AFS uitjes en kampen, het wordt een druk jaar! Maar wel gezellig 🙂

Na de AFS meeting ben ik samen met Erika uit Denemarken, Emma uit Australie en Museon uit Korea naar Sapporo eki gegaan. Daar hebben we purikura (bewerkte foto’s) genomen, ijsje gegeten en gezellig gedaan. We zijn ook nog naar het Pokécenter gegaan, een winkel met ALLEEN pokémon spullen!
Als je met mensen uit alle hoeken van de wereld bent, voel je je heel erg internationaal, ook al ga je als uitwisseling student naar Japan, je leert mensen van uit de hele wereld kennen! Ik zeg… gratis slaapplaatsen als ik ergens heen wil! 😛
Ik was rond half 7 al thuis wat best vroeg is en om 8 uur, ik maak geen grapje, ging iedereen naar bed. Ik ging toen maar mijn kamer beetje reorganiseren en ben uiteindelijk om 9 uur ook maar gaan slapen. In Nederland zou ik in de avond lekker bankhangen maar dat is hier totaal niet. Ook met avond eten, iedereen begint wanneer die wil, en gaat van tafel als die wil. In Nederland, in ieder geval in de meeste families, is samen eten een beetje een de regel, of met zijn alleen TV kijken of ergens heen gaan. Hier is dat totaal niet het geval, iedereen doet waar die zin in heeft. Je merkt dan echt dat je in een andere cultuur bent, en ik moet zeggen dat het niet altijd even makkelijk is. Maar natuurlijk is dat 1 van de dingen die je leert door middel van een uitwisseling. Ook al ben ik hier nog maar 41 dagen, je leert wel je eigen cultuur waarderen.

Zondag had ik een relax dag. Ik ben samen met otou-san naar een soort Intratuin gegaan om een barbecue te kopen. We hadden er snel een gevonden, van 18 euro, zegt otou-san toen we naar huis reden dat hij beter een tweedehands had kunnen kopen omdat die goedkoper zijn. Ik blijf me verbazen hoe goedkoop alles hier is, in tegenstelling tot Nederland.
We gingen ook nog visvoer kopen toen ik ineens allemaal puppy’s zag. Echt, als de Partij voor de Dieren dit zou zien…
Het zijn allemaal van die chi hua hua puppy’s en ze zitten allemaal in een soort (super kleine) glazen boxen. Je kunt dan vervolgens een pup uitkiezen en kopen. In Nederland doe je dit alleen met cavia’s en konijntjes maar hier dus ook hondjes. Ze zijn wel ontzettend schattig maar ik vond het zo zielig!

Maandag, 30e, had ik vrij omdat het hier Goldenweek is. In de ochtend heb ik okaa-san geholpen met tulpenbollen in de grond te doen. Ze vertelde mij dat alle bollen die ze heeft uit Nederland komen! In de middag had ik ook nog pannenkoeken gebakken als middag eten. Ook al ben ik totaal geen keukenprincess, ze waren goed gelukt! En ze vonden het zo lekker, ze vielen echt aan! Alleen de stroop vinden ze een beetje zout… Hoe kan stroop nu zout smaken?! … Japanners houden trouwens niet zo van zout. Ze houden hier juist van zuur en gekruid.

Vandaag ging ik ook samen met Rachel en Yamazaki sensei (mijn Japanse privé leraar) Celeste uitzwaaien, want die gaat terug naar Australië. Ik moest eerst van het station naar school lopen, ongeveer 40 min. Het was 27 graden en .. dat is best wel warm.
Er waren trouwens echt heel veel mensen, heel veel gastfamilies. Rotary mensen veranderen namelijk een aantal keer van gastfamilie zodat de studenten veel verschillende ervaringen hebben. Er waren ook nog leraren en studenten van mijn school, Rotary exchange studenten en Japanse vrienden. Ook al ken ik haar nog maar zo kort, ik vond het zo moeilijk om haar daar te zien staan huilen en ze wilde echt niet naar huis. Het was allemaal zo verdrietig. Ik kan mij nog niet voorstellen dat ik daar zo meteen ook sta, ik wil er nog niet aan denken.

(Sorry sommige foto’s zijn heel klein, zijn niet mijn foto’s, maar zijn enige die ik kon vinden!)

Deze week heb ik alleen woensdag school omdat de andere dagen ik vakantie of schoolvrij heb.
Het wordt ook met de dag beter weer! Terwijl het twee weken geleden nog sneeuwde is het nu rond de 15~17 graden en over waarschijnlijk twee weken is hier de kersenbloesem! En dat geweldig! Alleen weet ik nog niet of ik deze week wat met mijn familie ga doen, ze zijn namelijk altijd druk. Maar ik ga wel uitzoeken wat ik kan doen in Sapporo.

Ik hoop dat iedereen een leuke Koninginnedag heeft gehad!
Ik wil alle Lyceum-ers heel erg veel succes wensen met de examens! En laten we hopen dat we elkaar volgend jaar niet op school zien, want dan ben je gezakt 😀

Ohja! Ik krijg ook heel vaak de vraag wat ik allemaal eet in Japan. Ik ga dus proberen zoveel mogelijk foto’s te maken zodat jullie een beetje een indruk krijgen! Vraag mij niet wat het is, dat weet ik vaak ook niet 😛 Misschien wil ik het soms ook maar niet weten. Nee grapje, het is tot nu toe allemaal lekker! Al heb ik wel moeite met de champions, ik eet ze (soms) wel, maar ik vind ze echt vies. Ze eten ze hier namelijk met kapje en steel.

Als jullie het leuk vinden, er staan ook nog 2 filmpjes die ik heb gemaakt op de Video’s pagina! Ik probeer nog meer filmpjes te maken!
En op de Foto’s pagina staan alle foto’s van mijn uitwisseling tot nu toe.

Geplaatst in AFS bijeenkomst, Club, Eten, Gastfamilie, Sapporo, School, Vakantie | Getagged , , , | 2 reacties

Fever, AFS meeting, Golden week, Celeste leaving

30 april
2012

It was quite an easy week. After the busy weekend with karaoke and fun I became somewhat run-down. Tuesday was medical checkup day at school that means a day of for me. Unfortunately I became ill and stayed in bed most of the time.

I went to the hair dresser! The looks are still the same, don’t worry, just having the dead points removed. And they thinned my hair, without asking. It appears that they always do this in Japan. Its not that bad but next time I will explain that I don’t want that.

This week I received my box! The box with Dutch things that my parents send me. Perhaps you think that I am homesick but that not the case, it is actually because my host parents do so much for me. My parents just like it and I like to show and give something of ‘our culture’. You should have seen Otou-san eyes when I showed him the cheese!
Wednesday Rachel had a meeting with the Rotary and left me ‘all alone’. But I was happy that I managed to go well along with the other students in my class. I finally could talk with some girls and even with some boys in my class. My school put me with another exchange student, Rachel, in the same class so she can help me. But since we sit next to each other we do often speak English together. Next time I should sit next to a Japanese.

In the afternoon I went to soft tennis and they were all delighted that I was there again. They play the game so good and because it is slightly different from tennis I feel somewhat foolish. But I will practice a lot so my game will become better over time! And they don’t mind that I am not that good yet.
There was a boy named Kumi sempai. Sempai means something like ‘senior’. For example the first year students call second year students sempai. It is to be polite to ‘older’ students. Kumi is now in the first year of the university and is an ex Yamanote student, he comes to play tennis often. He is very nice and handsome! :P. And he plays tennis very well, the same level as the tennis teachers.

At about 17:30 I was playing the ball back and forth with another student when I suddenly didn’t see clear anymore. I first thought it had to do with the reflection in the windows, but then I became dizzy. I tried to explain (with help of my iphone dictionary) what happened and then went inside for a while. This while became pretty long when I became more and more dizzy and felt sick.
Unfortunately I couldn’t find any English speaking person and finally went to the library and explained in my best Japanese that I didn’t feel well. Apparently the fever had returned. The librarian gave me a mask. I Holland you wear a mask when you visit very sick people and in Japan you wear a mask when you have a cold. Out of politeness I have been wearing the mask but finally took it off 😛
I have been waiting quite a while for my mentor and finally, because both Okaa-san and Otou-san were at work, my AFS LP picked me up and brought me home.
Before I left I went to the tennis club to say that I was leaving and probably wouldn’t be there tomorrow. They just smiled at me and didn’t say anything.

Thursday and Friday I stayed home to rest and become fit again. I think I was too busy the last days and did a little more than what is good for me. Besides that I still had a bad cough and did sleep well because of that.
My life here is of course rather different compared to Holland. The major differences are the long schooldays, clubs and communication. Especially the communication is stressful. You want to say and explain so much but every time I try I can’t find the words. It is getting better every day but it is still difficult.

On Saturday we had our first AFS meeting. Together with Tyler we took the 9 O’clock train to Sapporo Eki. Tylers LP (AFS contact) was already waiting for us because my LP wasn’t able to come. First she came to me but I thought it was just somebody, that confused a little. We went to a ten story building were we went to the 10th floor. We were the first students and the AFS volunteers and the AFS Sapporo Principal were already there.
When everybody was there first of all the AFS rules were repeated. They emphasized that having contact with your family at home was maybe already too much. Perhaps it’s hard for them to understand that we don’t live in the post mail era anymore but, ok…. At one O’clock all host families arrived and we had to speech again. I really think that I will be a professional in speeches some day. I felt just like Obama Obama, ‘Yes we can!’. I do however have to admit that I am much more nervous in smaller groups than with for example 1000 students.
When we exchanged our experiences I happen to find out that I am on one of the most strict schools of all AFS students. No problem for me, except that it surprised me! It was very nice to see all AFS exchangers after a month. It is by the way a group of seven students.
They handed out an agenda with all AFS trips and camps, it’s gone be a busy year, with lots of fun.

After the AFS meeting Erika from Denmark, Emma from Australia and Museon from Korea and I went to Sapporo Eki. The we made purikura (these photoshopped photo’s) had an ice cream and had fun. We also visited the Poké center, a shop just selling Pokémon stuff.
Being with people from all over the World you feel a real cosmopolitan. You go to Japan as an exchange student and you learn to know people from all over the world! My slogan: free bed and breakfast where ever I go! 😛
I arrived at home early at 18:30 and at 8 O’clock, I am not kidding, everyone went to bed. I then started to make up my room and I went to bed at 9 O’clock.
In Holland we would stay up on Saturday evening and hang on the couch and watch TV with the family, but here they don’t do that.
Here at dinner time you start and finish your dinner and leave the table whenever you want. In the Netherlands it is common to have dinner together were you discuss your experiences of the day and chat about whatever you like. You leave the table together when everybody has finished dinner.
Also watching TV together in the evening or going somewhere together is quite normal.
Here everything is different and that makes you extra aware of being in another country with another culture, and I have to admit that is not always that easy.
But that is of course one of the charms of being an exchange student! After being away from home for 41 days it makes you recognize and appreciate your own culture.


Sunday was relaxing day. I went with Otou-san to a garden center to but a barbeque. We found one quickly. We also went for fish food when suddenly I saw these small puppies.
In Holland we have a political party ‘For the animals’. When they would see this……
They were all Chi hua hua puppies and they were all in very small glass boxes. You can then choose and buy a puppy. In Holland we only buy cavies and rabbits that way but here puppies too. They were so cute but I felt sorry for them!

Monday the 30th I had a day off from school since it is Golden week. In the morning I assisted Okaa-san to plant tulips in the garden. Okaa-san explained me that all bulbs she has are from the Netherlands!
Although I am not a kitchen princess I made ‘pannekoeken’ for lunch, a typical Dutch delicatessen, and to be honest they were pretty good! The family liked them very much they almost fought for it! Except they found the ‘stroop’ (syrup) rather salty…. How can ‘stroop’ be salty?! It’s made of caramelized sugar. Japanese don’t like salt that much. They like spicy and sour.

Today Rachel and Yamazaki sensei (my Japanese private teacher) went to say goodbye to Celeste because she is going back home to Australia. First I had to walk for about 40 minutes from the station to school. It was about 27 degrees Celsius and…. That is pretty warm.
A lot of people came to say goodbye, a lot of host families. Rotary people change host family several times such that exchange students learn a lot different experiences. There were several students and teachers from my school, Rotary exchange students and Japanese friends. Although I know her shortly I found it pretty hard to see her standing there crying. She wanted to stay longer. It was pretty sad. I cannot image right know that I will be standing there next year. I won’t think about it right know.

(sorry but some pictures are very small, these are not mine but the only pictures I could find!)


This week I have only have lessons on Wednesday because the other days are holidays.
The weather gets better day by day! While it still snowed two weeks ago it is now about 17 degrees Celsius and in two more weeks we probably see the cherry blossom! And that is great! But right now I don’t know if we are going to do something then because they are always that busy. But I will find out what there is to do in Sapporo.

Ik hope you had a nice queens day back home in Holland!
I hereby want to wish all Lyceum students success with their exams! And let’s hope I don’t see you next year at school because then you failed your exams 😀

Oh, almost forgot! I often get the question of what we eat here in Japan. I will try to make many pictures to give you an impression! Don’t ask me what it is, because I often don’t know myself! I am not kidding but until now it’s all delicious! But I still having a hard time eating mushrooms. I sometimes try them but I really don’t like them.


For those who like it, I put two self made films on the video page! I will make more films! And on the Photo page I have put all pictures made until now.

Geplaatst in AFS Meeting, Club @en, Food, Holiday, Host family @en, Sapporo @en, School @en | Getagged , , , | Een reactie plaatsen