First day on school!

9 april
2012

Today was my first school day! We had to be at school at 8:10. Okaa-san and me took the train of 6:37. I woke up at 5:00 because I was pretty nervous for my speech. Once at school, Yamanote Senior High School, there were only a few people. We arrived already at 7:50 because our trains had a good connection.

Okaa-san and were waiting for Honda sensei in the principal’s office. We thought we had greeted a teacher, but a moment later he took place in the principal’s chair. Okaa-san started stressing and was suddenly very polite!

The principal is very kind. He also speaks some English because  my school has quite some international connections. He also told us he visited the Netherlands once.

Okaa-san made a picture of me and the principal because she likes to make pictures of all special moments.

A little later Honda sensei arrived with the Kenyan exchange student. I don’t remember his name because he only mumbled and, I think, was very shy. Honda sensei took us to the teacher room where we were introduced and had to give our speech. The principal had already told everything I wanted to tell in my speech. I had written my speech on paper because I was very nervous. There were about 40 teachers that all stared and smiled at me. Fortunately my speech went well. I thought I had to give my speech for the entire school but that will be on Thursday so I have a little more time to memorize my speech.

Back in the principal’s office I was introduced to the other exchange students. Rachel from the USA is in my class, 2F. There were also a couple of students from Australia and one from Finland, but they were not all here. The first time I met Honda sensei I thought she was very strict but actually she is very cool, but very pro -America.

Rachel is my companion for the next weeks because we are in the same class. We had to go to the upper floor, the fourth. I didn’t get my in school shoes yet and therefore I walked on school slippers, but as the name intends, these where so slippery that they were dangerous, horrible! I could arrange that I am allowed to wear my own shoes until I receive my uniform shoes.

I my class room everyone stared at me, that happens everywhere, all the time, and they all yelled or whispered “Kawaii!!” (cute!!). Rachel said that in the beginning  the students probably wouldn’t talk to me, in particular the boys. But… in my class they came to say hello in English or Japanese and even a boy said “Hello!”, YES! A boy! Japanese boys are usually very shy, so they normally won’t speak. Except the boy that do sports, they are very open and not shy. But this time even the boys spoke to me! And everyone wanted to touch my hair (because it is not black :P) or pointed at me. I didn’t know how to react on this so I smiled at them.

My mentor’s name is Suzuki sensei. She teaches English and speaks English pretty good and she is very nice. But she speaks Japanese so fast I didn’t understand a word of it!

After homeroom class (my class) we went to the gym. I think we had to stand there for about half an hour, lined up class by class to listen to a speech of the principal and sing the school song and for a uniform check. The uniform check took a long time.  All students were checked on: length of your nails, piercings, length of the skirt, color of the socks and hair paint. In Japan painting your hair in high school is bad-ass, even when you can’t see it. Just the idea that you painted your hair and don’t have black hair is cool. The check was very thorough. I am glad the teachers already know my blond tuft of hair is natural! So I don’t have to explain.

After about one hour the uniform check was finished and we had some more speeches from the principal and the new teachers. The new teachers are so young that they almost look like students.

Before we went back to our class room we had to make a curtsy. We have to do that every morning and when school is finished. Today this was early, we were finished at 12 O’clock!

After school I went with Rachel to the school library. It is SUPER SMALL, but nice. The teacher in the library is very kind! Celeste is an exchange student from Australia. She has a Japanese friend and had to wait two more hours because he was on the sports club. Sport clubs are every day and very intensive. Because we were a little bored we went to a small department store nearby the subway. There Rachel, Celeste and I made our first Purikura! Purikura are small pictures that you can manipulate and edit in a photo booth. It is really cute and funny!

Next we went to Honey’s. A small shop with nice and very cheap cloth! Celeste and I bought a red and white jersey for only 7 euro! (it was a sale)

(The first picture shows my schedule from Monday to Friday! Each day the same schedule 😀

About 17:00 I went back home, it was already busy in the train! Tomorrow I have a day off! That’s because the first year students have their introduction.

Geplaatst in School @en | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Eerste dag school!

9 april
2012

Vandaag was mijn eerste schooldag! We moesten al om 8.10 aanwezig zijn dus namen we (okaasan en ik) de trein om 6.37. Ik was al wakker vanaf 5 uur omdat ik best nerveus was voor mijn speech. Eenmaal aangekomen bij mijn school, Yamanote Senior High School, waren er maar een paar mensen. We waren er ook al om 7.50, aangezien onze trein hele snelle aansluiting had.

Okaasan en ik namen plaats in het kamertje/kantoortje van de directeur om vervolgens te wachten op Honda sensei (Honda lerares). We hadden, dachten we, toen we binnen kwamen een leraar begroet, maar even later nam hij plaats op de directeur stoel en bleek hij de directeur te zijn. Meteen begon okaasan helemaal te stressen en ze deed echt superrrrr beleefd!
De directeur is echt heeeel aardig. Hij spreekt ook een beetje Engels omdat mijn school heel veel internationale connecties heeft. Hij vertelde ook dat hij een keer in Nederland was geweest!
Ik ben ook nog op de foto geweest! Okaasan wil namelijk van ieder (speciaal) moment een foto maken.

Even later kwam ook Honda sensei en de uitwisseling student uit Kenia, waarvan ik de naam niet kon herinneren omdat hij alleen maar mompelde en (volgens mij) heel verlegen was. Honda sensei nam ons naar de lerarenkamer waar we vervolgens geïntroduceerd werden en vervolgens een speech moesten houden. De directeur had alleen alles al gezegd in de introductie wat ik wilde zeggen in mijn speech. Ik had wel een papiertje bij mij omdat ik echt super nerveus was. Er waren ook echt iets van 40 leraren, die je allemaal lachend aanstaren. Mijn speech ging gelukkig wel goed. Ik dacht dat ik vandaag ook voor de school moest speechen maar dat is donderdag pas dus ik heb nog tijd om even uit mijn hoofd te leren.

Terug in het kamertje/kantoortje van de directeur werd ik voorgesteld aan de andere uitwisseling studenten van de school. Rachel is in de zelfde klas als mij, 2F. En er waren ook nog wat mensen uit Australië, en nog iemand uit Finland, maar niet allemaal waren ze aanwezig. De eerste keer dat ik Honda sensei had ontmoet vond ik haar beetje eng en koud, maar ze is eigenlijk heel cool, al is ze wel mega pro-Amerika.
Rachel is een soort mijn begeleider voor de komende weken, omdat we in de zelfde klas zitten. We moesten helemaal naar boven, 4e verdieping. Ik heb mijn binnen schoenen nog niet gekregen dus ik liep op slippers van de school, maar die zijn ZO glad en iedere keer trapte ik ze uit of viel bijna, horrible! Dus ik heb geregeld dat ik mijn eigen schoenen binnen aan mag tot ik mijn uniform schoenen krijg.

In mijn klas werd ik echt door iedereen aangestaard, sowieso overal waar ik kom, iedereen schreeuwde of fluisterde “Kawaii!!!” (schattig!!). Rachel zei dat mensen waarschijnlijk niks tegen mij zouden zeggen, helemaal de jongens niet. Maar in mijn klas kwam iedereen mij begroeten in het Japans of Engels en zelfs een jongen zei “Hallo!”, JA! Een jongen! Japanse jongens zijn over het algemeen HEEL erg verlegen, dus zeggen niks, behalve de jongens die sport doen zijn heel open en niet verlegen, maar zelfs de jongens praatte tegen me! En iedereen bleef maar aan mijn haar zitten (want het is niet zwart :P) of wees naar mij en begon te lachen. Ik wist niet zo goed hoe ik erop moest reageren dus ik bleef maar beetje lachen.

Mijn mentor heet Suzuki sensei, en ze geeft Engels. Ze spreekt dus redelijk goed Engels en ze is heel erg aardig! Alleen ze praat ZO snel Japans dat ik er echt geen woord kon verstaan!
Na de homeroom klas (mijn vaste klas) gingen we naar de sporthal. We hebben geloof ik wel een half uur gestaan, in rijen (per klas) om een speech van de directeur te horen, het schoollied te zingen en vervolgens een uniform check. De uniform check duurde echt SUPER lang, iedereen werd gecontrolleerd op: nagellengte, piercings, rok op goede lengte, kleur sokken en of je haar geverft was. Haar verven in high school is echt bad-ass in Japan, ook al zie je het niet, gewoon het idee dat je je haar heb geverft en geen zwart haar heb is ‘cool’. Er werd echt heel streng gecontrolleerd. Gelukkig weten de leraren dat mijn blonde plukkie naturel haar is! Ben blij dat ik dat niet hoefde uit te leggen.
Na een uur was de uniform check eindelijk afgelopen en kregen we nog wat speeches waaronder de directeur en de nieuwe leraren van de school. De nieuwe leraren zijn ZO jong dat het net studenten zijn.

Terug naar de klas hadden we nog een buiging, elke morgen en als school is afgelopen. Vandaag was dus heel vroeg, om 12 uur al.
Na ‘schooltijd’ ben ik nog met Rachel naar de bibliotheek/mediatheek van de school gegaan, SUPER KLEIN, maar wel leuk. De leraar in de bieb is heel aardig! Celeste is een andere uitwisseling student uit Australia, zij heeft een Japans vriendje en moest nog 2 uur wachten omdat hij in de sport club zit (die trouwens elke dag zijn en HEEL intensief) dus ze kwam bij ons zitten. Omdat we ons een beetje verveelde gingen we naar een soort ‘mini’ departmentstore vlakbij de metro. Daar hebben Celeste, Rachel en ik mijn eerste Purikura genomen! Purikura zijn van die kleine foto’s die je kan bewerken in een foto hokje! Het is echt heel schattig en leuk!
We zijn daarna ook nog naar Honey’s geweest, een winkeltje met hele goedkope en leuke kleren! Samen met Celeste heb ik een rood-wit gestreepte trui gekocht voor maar 7 euro! (was sale :D)

(De eerste foto is hoe mijn schoolweek van maandag tot vrijdag is! Elke dag hetzelfde 😀 Rooster zal ik later wel foto van maken!

Rond 5 uur ging ik terug naar huis, het was al best druk in de trein! En morgen heb ik lekker vakantie! Omdat de eerstejaars een soort introductie krijgen.

Geplaatst in School | Getagged , , | 2 reacties

Yuna’s entrance ceremony & kimono!

6 april
2012

Today was Yuna’s entrance ceremony. It started at 10:30 so I could stay in bed until 9:00. At nine O’clock Okaa-san returned from the hair dresser who made her hair beautiful. Mama-chan helped Okaa-san with her Kimono, and that is rather complicated. Okaa-san just stood there and didn’t look happy because she was bored.

Yuna’s school is very nearby on walking distance. There were many people and all dressed very nice. The children were SO cute and SO small! First we went to Yuna’s class room. The class rooms are different from those in Holland. Some are normal and others are completely open, no door nor walls.

Many people where gathered around the 4 class room that were for the new children. Many people looked at  me and were surprised to see a Gaijin (foreigner) in school! They even pointed at me and smiled at me.

Then we went to the gym to listen to speeches and songs sung by the children. The older children were there as well, amongst them was Miyu!

It started with a welcome speech and then the first year students came class after class. Everyone clapped their hands and the music group played very nice music that reminded me to the Efteling (A Dutch fairytale park)

Then the Japanese hymn was sung. Everybody sung except me. It sounded very sad and beautiful at the same time. I could hardly keep my eyes dry. Later that day I asked Okaa-san why it sounds so sad, and she explained that this is the Japanese hymn since the last world war and that Japanese peoply do not really like it.

The rest of the ceremony was rather boring. A lot of speeches that I didn’t understand. But they sung nice songs too and I liked that very much. (look at Yuna’s Entrance Ceremony song)

At the end pictures were taken from all parents and children with their class!


After lunch I was allowed to wear the Kimono. First I had to put my turn my hair in a knot what succeeded the third time. I brought nice hair clips with roses from home. They were the same color as the kimono!

Mama-chan was saying ‘Beautiful’ all the time and she spoke Japanese to me all the time.

It took about 40 minutes to get dressed and Okaa-san made pictures of me! Otou-san, Mama-chan and Okaa-san kept staring at me and said “Kirei”(pretty).

I also went to Sato-san to show myself. I didn’t know that there were about 20 children. There were four or five friends of Kichi and Yuki, Sato-san’s sons. Suddenly they started singing “BEAUTIFULLLLL”, very funny and cute. The others stared at me with their mouth open.

I hope to wear a yukata (a simplified Kimono) or a kimono at Sakura. Sakura is when the Japanese cherry blossoms bloom. In Sapporo that will be in may and is a very imported moment for Japanese people and is celebrated with visits to parks and temples.


About 4 O’clock Otou-san, Yuna and Miyu went to Asahikawa, a city two hours driving from Sapporo. They went there for a wedding ceremony and stay there until Sunday. Okaa-san has to work this weekend during the night so I can’t stay at home because AFS doesn’t allow students to stay home alone during the night. It was an easy guess where I would stay, at Sato-san’s place where everybody is always welcome.

In the evening I am home together with Okaa-san. It is so quiet and relaxed. We had dinner for 2 hours. The dinner was left over snacks . It is normal to have left over’s  for breakfast.

Suddenly the doorbell rang and I saw on the camera that it was Tyler. It said “Ehh Tyler ??”. Okaa-san went to the door were Tyler stood with a plate with food in his hands. He tried to prepare something American, peanut spaghetti. It was no sauce but some kind of smashed peanuts. I asked Okaa-san what she thought about it and she said “Funny!”, next we started laughing because we wondered if they eat this in the USA or only at his place.

We spent the evening talking about the many differences and similarities between the Netherlands and Japan. I also explained Okaa-san that Yuna’s behavior is unacceptable in Holland. Okaa-san thinks she is very strict but I think she is very sweet and I explained she should be more serious when she is angry. Perhaps they obey then.

I like it very much that my host parents are so open and curious. I feel myself completely at home here and haven’t felt homesick at all!

Now it’s almost midnight but tomorrow I can sleep a little longer.
Okaa-san’s music taste is very funny. First she played classic music, than a kind of J-Rock (Japanese rock music) and now she plays a Japanese version of H.O.T., Japanese music of the nineties.  It is very cozy!

Oh, by the way, I wish you a very happy Easter! Easter is not known here.

Geplaatst in Host family @en, School @en | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Yuna’s entrance ceremony & Kimono!

6 april
2012

Vandaag was dan dé dag van Yuna’s entrance ceremony. Het begon gelukkig pas om half 11, dus we konden nog even uitslapen! Rond 9 uur kwam okaa-san terug van de kapper, die het haar heel mooi had opgestoken. Daarna hielp mama-chan met het aandoen van de kimono. Dat is echt heel ingewikkeld. Okaa-san stond alleen maar en keek heel chagrijnig voor haar uit, omdat ze zich zo erg verveelde.
De school is hier om de hoek, dus we konden er zo heen lopen. Er waren heel veel mensen en iedereen in zijn mooiste kleren. De kindjes waren allemaal ZO schattig en ZO klein! We gingen als eerst naar het lokaal van Yuna. De lokalen zijn hier ook heel anders dan in Nederland. Er zijn gewone lokalen, maar sommige zijn open, dus zonder deur en muur.
Er waren heel veel mensen bij de 4 lokalen van de eerstejaars, heel veel ouders. Heel veel mensen keken naar mij en waren helemaal verrast dat er een gaijin (buitenlander) in de school was! Ze wezen zelfs naar mij en bleven maar beetje lachen.
Nadat alle kinderen in de klas waren gingen de ouders naar de gymzaal om daar vervolgens 2 uur naar speeches en liedjes te luisteren. De andere studenten waren daar ook, waaronder Miyu!
Eerst kregen we een welkoms speech en daarna kwamen de eerstejaars studenten per klas binnen en ging iedereen klappen en speelde de muziekgroep hele blije muziek wat mij aan de Efteling moest denken.

Daarna werd het volkslied van Japan gezongen, iedereen zong, behalve ik. Het klonk heel triest en mooi tegelijk dat ik er bijna tranen van in mijn ogen kreeg. Later in de avond vroeg ik okaa-san waarom het zo zielig klinkt, en ze vertelde mij dat ze dit lied sinds de tweede wereld oorlog gebruiken, maar Japanners vinden het geen leuk lied.
De rest van de ceremonie was best saai, heel veel speeches (die ik niet begreep), maar ook wat leuke liedjes! Dus het viel best mee! (Kijk naar Yuna’s Entrance Ceremony lied)
Op het eind gingen alle ouders nog op de foto met de klas en was de ceremonie afgelopen!


Na de lunch mocht ik ook de kimono van mama-chan dragen! Eerst moest ik mijn haar in een knot draaien wat na 3 keer heel goed lukte. Ik had ook nog van die haarklip-roosjes van thuis meegenomen die precies dezelfde kleur waren als de kimono!
Tijdens het aankleden van de kimono bleef mama-chan maar “Beautiful” zeggen en sprak constant Japans tegen mij.
Na 40 min had ik dan mijn kimono aan en heeft okaa-san foto’s van mij gemaakt. Otou-san, mama-chan en okaa-san bleven me maar aanstaren en “Kirei” (pretty) zeggen. Ik ben ook nog langs Sato-san geweest om mezelf te showen. Ik wist alleen niet dat er 20 kinderen binnen waren. Er waren stuk voor vier of vijf vrienden van Kichi en Yuki (de zonen van Sato-san) en ineens beginnen ze in koor “BEAUTIFULLLLLL” te zingen, heel erg grappig. De rest staarde me alleen maar aan met open mond.
Ik hoop dat ik met de sakura (in Sapporo pas in Mei) een yukata (versimpelde Kimono) of Kimono kan dragen!

Rond 4 uur gingen otou-san, Yuna en Miyu naar Asahikawa, een stad 2 uur van Sapporo vandaan, om een bruiloft van een familielid bij te wonen. Ze blijven daar tot zondag. Okaa-san moet van het weekend werken dus die kon niet mee. Omdat okaa-san in de nacht werkt moet ik ergens logeren, omdat AFS het niet toestaat dat de student alleen thuis is. Bij wie was vrij snel duidelijk, Sato-san, die iedereen altijd met open armen verwelkomt.

In de avond ben ik samen met okaa-san thuis! En het is ZO rustig en relaxt. We hebben ongeveer twee uur lang over het avondeten gedaan. Het avondeten was trouwens de restjes van de afgelopen dagen. Ze eten hier best vaak als ontbijt de restjes van de vorige avond.
Toen we aan het eten waren ging ineens de bel en zag ik op de camera dat het Tyler was. Dus ik zeg “Ehh Tyler??” dus okaa-san sprint naar de deur waar Tyler met een bordje eten in zijn hand staat. Hij had geprobeerd iets Amerikaans te koken, Pinda-spagetti. Het was geen saus maar soort gestampte pinda in spagetti slierten. Ik vroeg aan okaa-san wat ze er van vond, waarop ze antwoorde “Funny!”, vervolgens schoten we beide in de lach omdat we afvroegen of ze dit in Amerika eten, of alleen bij hem thuis.
Daarna hebben we nog hele poos gepraat over de verschillen en (vele) overeenkomsten tussen Nederland en Japan. Ik heb okaa-san ook uitgelegd dat het gedrag van (vooral) Yuna in Nederland soms onacceptabel is. Okaa-san denkt dat ze heel streng is, maar ik vind dat ze te lief is en heb ik uitgelegd dat ze serieuzer moet zijn als ze boos is en dat ze misschien dan wél luisteren!
Ik vind het heel prettig dat mijn gastouders zo open zijn en ze zijn ook heel nieuwsgierig. Ik voel me hier helemaal op mijn plekkie en heb nog geen moment heimwee gehad!

Het is nu bijna 12 uur, maar morgen kan ik zonder herrie uitslapen. Okaa-san’s muziek smaak is trouwens heel grappig. Eerst zette ze klassieke muziek op, daarna een soort J(apanse)pop en nu staat er een soort (voor degene die ze kennen) Japanse versie van H.O.T. op, oude Japanse 90’s, wel heel gezellig!

Oh! En iedereen nog fijne (beetje late) paasdagen toegewenst! Dat kennen ze hier trouwens niet! 😀

Geplaatst in Gastfamilie, School | Getagged , , | 1 reactie

To Mama-chan in Minami, Sapporo

5 april
2012

Today we had some sort of day off. I had ‘free time’ until about 15:00 when we went to see Mama-chan. Mama-chan is my Japanese grandmother, Okaa-san’s mother. Normally you call grandmother Obaa-san but Mama-chan doesn’t want that because that makes her feel so old. (She is only 59!). She lives in Sapporo but it takes an hour by car to get there.
She lives together with Okaa-san’s brother in a very sweet apartment on the sixth floor. When she opened the door she immediately said “Nicu to meetu youL”. I think she practiced all day on it, because she started talking Japanese to me. I just smiled and nodded. She said time after time that I looked so handsome, nice and cute. Okaa-san’s brother was very shy so he said… nothing. I went to Mama-chan together with Okaa-san, Miyu and Yuna. Otou-san was still at work.
At about 17:30 we had delicious dinner! Tempura (fried vegetables, potatoes and fish), sashimi (raw fish) and lots of delicious snacks.
Mama-chan spoke about their nephew, Yuu, who lived in the US for 4 years and speaks English very well. A little later she called him to ask him to come over. She didn’t tell him that I was there because she wanted to see his face when he noticed me. Mama-chan told me that he is very handsome so I was curious to meet him!
After half an hour he opened the door and wanted to say “Konbanwa” (good evening) but he stop after “Konban-”. He was surpised to see a foreigner in Mama-chan’s house. He spoke English very well, although he had to get used to it so suddenly. He told us that he hardly spoke English since he was back in Japan. And oh! He is really handsome 😛 and very nice.
Later that evening Mama-chan took a bottle of wine from the cabinet and asked if I liked some wine too. I think because she thought I was already 22 or so. First I politely said no, but she insisted that I would take some. It was nice but Okaa-san was very much afraid that AFS would send me away and that I would become drunk, yes of course of three little nip’s. So that is actually a little “secret”!
Everybody thinks that I am at least 20 years old and that I am on University. When I explain that I am on high school they get a little heart attack. I am glad that they don’t treat me as a high school student , because they treat them usually a little childish. On school I have to live with that!


We drove home and took Mama-chan and Yuu with us. We dropped Yuu at his home and Mama-chan came with us to Ainosato, because tomorrow was Yuna’s day! Tomorrow is her first schoolday and that is celebrated in Japan with an official ceremony. Mama-chan will help Okaa-san to get dressed in her Kimono! She asked if I would like to wear Okaa-san’s kimono! Of course I couldn’t say no to that, because I am so fond of traditional dresses and culture!

Geplaatst in Food, Host family @en | Een reactie plaatsen

Naar Mama-chan in Minami, Sapporo

5 april
2012

Vandaag hadden we een soort rustdag. Ik had ‘freetime’ tot ongeveer 15:00, want we gingen naar Mama-chan. Mama-chan is mijn Japanse oma van mijn okaa-san’s kant. Normaal gesproken noem je je oma in Japan Obaa-san maar omdat dat wil ze niet want dan voelt ze zich zo oud (ze is nog maar 59!), dus vandaar mama-chan. Ze woont een uur met de auto van ons vandaan, maar wel in Sapporo.

Ze woont, samen met de broer (mijn oom??) van okaa-san, in een heel lief klein appartementje op de zesde verdieping. Toen ze de deur open deed zei ze meteen “Nicu to meetu you”, ik geloof dat ze daar heel de dag op geoefend had, want zodra we binnen kwam begon ze in het Japans tegen mij te praten. Ik heb maar beetje gelachen en ja geknikt. Ze zei heel de tijd dat ze me zo knap, mooi en schattig vond. De broer van okaa-san was heel erg verlegen dus die zei … niks. Ik was samen met okaa-san, Miyu en Yuna, otou-san was namelijk nog werken.
We hebben rond half 6 heel lekker gegeten! Tempura (soort gefrituurde groente, aardappel en vis), sashimi (rauwe vis) en allemaal lekkere hapjes.
Ze vertelde over een neef, Yuu, die 4 jaar in Amerika heeft gewoond en heel goed Engels sprak. Even later belde mama-chan hem op om te vragen of hij langs wilde komen. Dat ik er ook was had ze niet verteld omdat ze zijn gezicht wilde zien als hij mij zou zien. Ze vertelde mij dat hij knap was, dus ik was wel benieuwd!

Toen hij na half uur aankwam deed hij de deur open en wilde “Konbanwa” (goede avond) zeggen, maar hij kwam niet verder dan “Konban-”. Hij was helemaal verbijsterd dat ik, de buitenlander, in het huis van mama-chan was. Hij kon heel goed Engels, al was het wel even wennen, hij vertelde mij dat hij in Japan bijna geen Engels meer heeft gebruikt. Oh! En hij was echt knap 😛 En heel aardig!
Later in de avond pakte mama-chan een fles wijn uit de kast en vroeg of ik ook wilde, omdat ze dacht dat ik al 22 was ofzo. Eerst zei ik nee, maar ze drong zo aan dat ik een beetje nam. Het was heel lekker maar okaa-san was heel erg bang dat AFS mij uit huis zou plaatsen en dat ik dronken zou worden, jaja, van 3 slokken. Dus dit is eigenlijk een klein “geheimpje”!
Iedereen denkt dat ik minstens 20 ben en dat ik universiteit student ben, als ik vertel dat ik naar High school ga, krijgen ze allemaal een mini hartaanval. Gelukkig behandelen ze mij niet als high school student, want die worden over het algemeen heel kinderachtig behandeld! Dat zal op school wel even wennen worden!

We gingen Yuu thuis brengen en mama-chan ging met ons mee naar Ainosato. De volgende dag was namelijk dé dag van Yuna. Het is morgen haar eerste schooldag en in Japan hoort daar een hele ceremonie bij. En mama-chan moet helpen bij het aandoen van de kimono van okaa-san! Ze vroeg of ik ook de kimono wilde dragen! Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen! Ik ben namelijk helemaal gek op de traditionele cultuur en de Japanse jurken.

Geplaatst in Eten, Gastfamilie | Een reactie plaatsen